ଅନେକ ଲୋକ ଜୀବନସାରା ଗୋଟିଏ ସମୟରେ ଉଦାସ ହୁଅନ୍ତି । ଏହା ପରିବାରର ସଦ୍ୟସଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ, ପରିବେଶ ଚାପ କିମ୍ବା ମାନସିକ ଅସୁସ୍ଥତା ହେତୁ ହେଉ । ଉଦାସୀନତାର ଭାବନାରେ ମାନସିକ ଅସୁସ୍ଥତା କିମ୍ବା ଜୀବନ ପରିସ୍ଥିତିରେ କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ହୋଇପାରେ । ଏହିସବୁ କାରଣ ବଶତଃ, ଭାବ ପ୍ରବଣତାର ଗଭୀରତାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ “ଆତ୍ମହତ୍ୟା”କୁ ଏକ ବିକଳ୍ପ ଭାବରେ ବିବେଚନା କରନ୍ତି ।
ଯଦି ତମେ କାହାକୁ ପ୍ରକୃତରେ ଭଲ ପାଉଥାଅ ତେବେ ଏହା କୁହ ନାହିଁ ଯେ “ତୁମ ପାଇଁ ଜୀବନ ଦେଇଦେବି” ବରଂ ଏହା କୁହ “ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରଚୁର ସମୟ ଦେବି” । ଏହିସବୁ ଏକ ଭଲ ବନ୍ଧୁ, ଜୀବନସାଥୀ କିମ୍ବା ଏକ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କର ସାଥୀଙ୍କଠାରୁ ଗଭୀର ଭାବନାକୁ ଦର୍ଶାଏ ତେଣୁ ଏହାକୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ମାରକ ଭାବରେ ସାଇତି ରଖିବା ଉଚିତ ।
ତୁମର ଜୀବନ ଅନ୍ୟ କାହା ପାଇଁ, ତୁମର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ଦୂର କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ, ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିବା ନିଜର ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିବା ଉଚିତ । ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନେ ଏକ ଗଭୀର ଅବସାଦରେ ଅଟକି ଯାଆନ୍ତି କିମ୍ବା କୌଣସି କଷ୍ଟଦାୟକ ଆହ୍ୱାନର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୁଅନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଏହା ଜୀବନ ଛାଡ଼ିବାକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ । ଯଦି ତୁମେ ଅନୁଭବ କରୁଛ ଯେପରି ତୁମେ ଆଉ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜାକୁ ସହ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଠିକ ସେହି ସମୟରେ ଏହାକୁ ଏକ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ଭାବି ନିଜକୁ ଆତ୍ମଜ୍ଞାନର ଗଭୀରତା ଆଡକୁ ଠେଲିବା ଆବଶ୍ୟକ ।
“ଉଦାସୀନ ଭାବନା କଦାପି ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ସୁଖର ସ୍ଥାୟୀ ଭାବନା ନୁହେଁ”, ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଏହା ଅନୁଭବ କରିବେ ଆପଣ ଖୁସି ହେବେ ଯେ ଆପଣ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲେ ।
– ରାଜୀବ କୁମାର ନାୟକ
