ନିଜେ ସହି ଭୋକ ଶୋଷ ଯେଉଁ ଲୋକ ଦିଏ କାହା ପେଟ ପୂରେଇ ତା’ ହାତରୁ ଖାଇଥାଏ ଯେଉଁ ଲୋକ ଗୋଡ଼ରେ ବି ପାରେ ଖୁରେଇ ଏମିତି ହୋଇଛି ସମୟ ଏଇନେ କେହି କରେନାହିଁ

ଅଜାଣତରେ ବି ଅସଜଡ଼ା କଥା ଦୈବାତ୍‌ ପାଟିରୁ ଖସି ଗଲେ, ସଦ୍‌ଭାବ୍‌ କେଉଁ ପ୍ରକାରେ ଜାଣିଛୁଁ, ବିଗିଡ଼େ ବେଶି ତେବେ ସୁଦ୍ଧା କେହି କହୁନାହାଂତି ମାପିଚୁପି କେଉଁ କଥା ସେଇଥିପାଇଁ ତ ଶୁଣୁଥିବା ଲୋକ

ଚାଷୀ ଆଜି କରେ ପୂଜା ର ଆଳତୀ କ୍ଷେତ ଉପରକୁ ଯାଇ।। ରଥ ଗଢ଼ା କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେବ ହେ ଧାଇଁ ଆସ ପଣ୍ଡା ଭାଇ.. ଛାଡ଼ ହେ ଫନୀକୁ ଡାକ ହେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କୁ

ଫଣା ଟେକି ଯେ ହୁଏ ‘ ଫଣୀ ‘ ଫଣୀଂଦ୍ର ନାମ ଅଛୁଢ଼ଢ଼ଁ ଶୁଣି ତେବେ ବି କାହିଢ଼ଁକି କେଜାଣି ଲେଖିଲେ ‘ଫନି ଫାନି ଫୋନି ‘ ରୋମାନ୍‌ ଲିପିରେ ଯାହା FANI ଖବର

ଶ୍ରମିକ ଦିବସରେ ଗୋବରା ଗୋବର ଗୋଟଉଥାଏ ଧନକି ଧାନ ଭୋଗୁଥାଏ ହରିଆ ହଳ କରୁଥାଏ ପଚାରିଲି…. “ଅରେ… ଆଜି ବି କାମ କରୁଛୁ?” ‘ତ’- “ତୁମେ କ’ଣ ଗୋବର ଗୋଟେଇବ? ନା ଧାନ ରୋପିବ?

ହାତ ଧରି ମୁହିଁ ବାହା ହୋଇ ଅଛି ହେଇ ପାରିବିନି ପର ପୁଅ ବୋହୂ ସିନା ହେଲେ ନିରିଦୟ କରିଦେଲେ ସାତ ପର । ଦୁଃଖ ଯାତନାକୁ ଆପଣାର କରି କାଟିବା ଆମରି ଦିନ

ବହିର ଜମାନା ସରି ବସିଲାଣି ବଂଚି ରହିଛି ଲେଖା କାଗଜ ଛାଡ଼ି ପରଦା ଉପରେ ଦେଉଛି ବେଶି ଦେଖା କେହି ପାରିବନି କେବେ ବି କରି ବହି ମୁଂଡକାଟ ଆକାର ପ୍ରକାର ବଦଳି ଗଲାଣି

ସେମାନଂକ ସବୁ ମିଛମିଶା କଥା ଶୁଣି ହସିବାର ସାହସ ପୋଷିଛିଁ ବୋଲି ସତ କହୁଥାଏଁ ହୁଏଁନାହିଢ଼ଁ କେବେ କର୍କଶ ଶୁଣି ସାରିଲେ ଶହେ ପଦ କଥା କହିଦିଏଁ ପଦେ ଅଧେ କିଏ ପାଇଥାଏ ଉତ୍ସାହ