ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ସକାଳ ନାଲି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଫୁଲ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପୋଖୋରୀ ତୁଠର ଗାଁଆଁ ଭୁଆସୁଣୀ ମେଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପିଲା ଦିନ ସାଥି ମିଛି ମିଛିକାର ଖେଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ଅଭୁଲା ଅତୀତ ବୁଢ଼ୀ ଜେଜେମା କୋଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ପ୍ରେମିକା ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟା ନଈ କୂଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ତା’ ଆଖି ମିଟିକା ଆଉ ସେ ମିଳନ…
ଜୟ କ୍ଷୀରାବ୍ଦି ତନୟା ପଦ୍ମାଳୟା ହରିପ୍ରିୟା କରି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ପାଅ ମା ପୂଜା, ଲୋକମାତା ମା କମଳା ତୁ ରମା ପଦ୍ମା ଇନ୍ଦିରା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାତା ନାମେ ଉଡ଼େ କୀରତି ଧ୍ଵଜା, ତୁ ଉଲ୍ଲୁକ ଗଜ ବାହିନୀ, ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଅଧିକାରିଣୀ ବିଶ୍ଵ ଜନନୀ । ଆଶ୍ୱିନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ତିଥି ଜନ୍ମଦିନ ଭାବେ ଖ୍ୟାତି ଗଜ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜାପାଉ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନେ ତୁ ପଦ୍ମାକ୍ଷୀ ପଦ୍ମହସ୍ତା କରୁ ତୁ ପଡ଼ି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧି ସୌଭାଗ୍ୟ ତୋ’ର…
ଚୁଇଁଗମ୍ର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ସମାପ୍ତି ଚେଷ୍ଟାରେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ମାଢ଼ି ଦାନ୍ତ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ନ୍ତି ! ବେପରୁଆ ଅସମ୍ଭବ ଆଶାମାନଙ୍କୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼େ ଅର୍ଜିତ ସମ୍ପତି ! ବିପରୀତ ମୁହାଁ ପବନ ଆଗରେ ହାର୍ ମାନେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ଗୁଡ଼ି ଅନାୟାସେ ଖସିପଡ଼େ ଯାଇ କୋଉ ଏକ ମେନ୍ ଗେଟ୍ର ଦାନ୍ତି କବାଟ ଉପରେ ! ସୀମାଠୁ ଆଗକୁ ଚାଲି ଯାଏ ଆଶା ପଛକୁ ଫେରି ଚାହିଁଲେ ଜାଣେ ସୀମା କାନ୍ଥର…
ଜନମୁଁ ଜୀବନ ଘଡ଼ି ଘଡ଼ି ବଢ଼େ ଯାତ୍ରା ପଥ ଅସରନ୍ତି ଏକା କେବେ ଅବା ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ନ ଭରି ଭିତି କି ଭ୍ରାନ୍ତି । ଜୀବନ ଯମୁନା ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲେ ନିତିଦିନ ଗୀତ ସିଏ ଘସି ମାଜି ଦେଇ ବଞ୍ଚିବାର କଳା ସିଏ ତ ଶିଖାଇ ଦିଏ । ସବୁ ଦିଗେ ଭରା ପ୍ରଭୂଙ୍କ ମହିମା ଆଶୀଷ ର ସୁଧା ଧାରା କିଏ କେଉଁ ମତେ ସରଳ ଜଟିଳ ଉଚ୍ଚା ନିଚ୍ଚା ପଥ ପରା ।…
ଲୋଭମାୟା ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାର୍ଥିବ ଶରୀର ଖୋଜେନି ଆତ୍ମାର ସୁଖ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ଅଥୟ ଅସ୍ଥିର ଭୋଗ କରେ ଯେତେ ଦୁଃଖ । ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ମୈଥୁନ ଆସକ୍ତି ମନେ ଅର୍ଥର ଲାଳସା କ୍ଷମତାର ଆଶା ବସଇ ହୃଦୟ ସ୍ଥାନେ । ନିର୍ବାଣ ଶବ୍ଦଟି ହୁଅଇ କାହାଣୀ ସଙ୍କୋଚିତ ଦାନ ଧର୍ମ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ଯାଏ ନାଶ ପୁଣି ଭୁଲିଯାଇ ନିଜ କର୍ମ । ସଞ୍ଚୟର ନିଶା ଭବିଷ୍ୟତ ଚିନ୍ତା ବିଳାସେ ଜୀବନ ପଥ ସର୍ବତ୍ର…
