ମଧୁଶାଳା ଏବେ ମୋ ନୂଆ ଠିକଣା ମଦିରା ମୋ ପ୍ରିୟତମା ନିଶାସକ୍ତ ସାଜି ବିରହରେ ଭିଜି ଖୋଜେ ତୁମ ପରିସୀମା ॥ ଛଳନା ଛୁରୀରେ କ୍ଷତାକ୍ତ କରିଲ ଆଖିରୁ ଝରେ ରୁଧିର ବିଷଧର ପ୍ରାୟେ

ପ୍ରେମର ଏ ପହିଲି ଋତୁରେ, ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ମୋର ଥାଆନ୍ତା କି ଡେଣା ଉଡ଼ନ୍ତି ମୁଁ ତୁମରି ସାଥିରେ; ପ୍ରେମର ଏ ପହିଲି ଖରାରେ, ଭାବୁଛି ଏ ମନ ଗପିବାକୁ ଖାଲି ତୁମ ସାଥେ

କାହିଁକି ସଜେଇ ହେଉଛ ଗୋ ପ୍ରିୟା କୁସୁମ କେଶରେ ଗୁନ୍ଥି, ବିନା କୁସୁମରେ ସଜ ତୁ ଲାଗୁଛ ତେଜ ଭରା ତୋର ସିନ୍ଥି ।୧। ନାଲି ଓଠ ଧାରେ ହସର ଜୁଆରେ କାବୁ କର

ସକାଳୁ କି ନିଦ !!! ମୁଁ ଶବପ୍ରାୟ; ଯୌତୁକରେ ପାଇଥିବା ଖଟ ଉପରେ ତମ ଦରମା ପଇସାରେ କିଣା କମ୍ବଳରେ ତମଠୁ ପାଇଥିବା ସନ୍ତକଟିକୁ ଜାକିଧରି କୋଳରେ । “ଏଇ… ବାପପୁଅ କେତେ ଶୋଇବ…?”

ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିରଳା ବିଜନ ରଜନୀ ଅକୁହା ସପନ ଅଭୁଲା କାହାଣୀ । ଗଗନେ ନକ୍ଷତ୍ର ଚଳନ୍ତି ଚନ୍ଦ୍ରମା ସପନେ ଆସନ୍ତି ସୁନ୍ଦରୀ ପ୍ରତିମା । ଶରୀରେ ଶୋଭୁଛି ଅକୁହା ଅଳସୀ ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଛି କାଖରେ

ମୁଁ ଡଗ ଡଗ ଫୁଟାପାଣି ସେ ଶାନ୍ତ ବରଫ, ମୁଁ ବଲ ବଲ ଓଠ ସେ ପ୍ରୀତିମଖା ହସ, ମୁଁ ଫଡ଼ ଫଡ଼ ଡେଣା ସେ ମଜବୁତ ବାହା, ମୁଁ ଗର ଗର ଗ୍ରୀଷ୍ମ

କେବେ ମୁଁ ଥିଲି ଗଳ୍ପ, ତୁଥିଲୁ ମୋ ଗୀତି ଏବେ ମୁଁ ପାପଟିଏ, ତୁ ବହୁଦୂରେ ପ୍ରାପ୍ତି ଦିନେ ମୁଁ ଥିଲି ସ୍ୱାଦ, ତୁ ଥିଲୁ ମୋ ଶାନ୍ତି ଏବେ ମୁଁ ଦୋଷଟିଏ, ତୁ

ଅଳ୍ପ କିଛି ଦିନର ପରିଚୟ ଜାଣେନା ମୁଁ ତୁମ ଆସିବାର ଅଭିପ୍ରାୟ । ଲାଗୁଥିଲା ଜୀବନ ଏଇଠି ସରିଗଲା, ଏବେ ଲାଗେ ଯେମିତି ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଯେମିତି ରାତି ଆସିଲେ ହୁଏ ଅନ୍ଧାର

ତୁମ ସ୍ମୃତି କେବେ ପଦୁଅଁ ପତରେ ବରଷାର ଗୋଟେ ଟୋପା ତୁମ ସ୍ମୃତି କେବେ କବିତା ବହିରେ ପ୍ରେମର ଦି’ଧାଡ଼ି ଛପା ତୁମ ସ୍ମୃତି କେବେ ଗୋଲାପ ଡାଳରେ କଣ୍ଟାର ଉପସ୍ଥିତି ତୁମ ସ୍ମୃତି

ତୁମେ ନୀଳାଭ ଚନ୍ଦ୍ରମା, ମୁଁ ମହୀତଳ ଧୂଳି ତୁମେ ସର୍ବପୁଜ୍ୟ ଦେବ, ମୁଁ ନିବେଦିତ ଶେଫାଳି ॥ ତୁମେ ଅନନ୍ତ ସାଗର, ମୁଁ ତଟର ଭଙ୍ଗୁର ବାଲିଘର ତୁମେ ସମୟହୀନ ନିନାଦ, ମୁଁ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ

ଜନ୍ମିଛ ଯଦି ନାରୀଟିଏ ହୋଇ ହୁଅନି ଚାନ୍ଦିନୀ ପରି ଶୀତଳ ଛାୟାର ଆଶ୍ରୟ ଉହାଡ଼େ ପବିତ୍ରତା ହେବ ଚୋରି ॥ ସ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ପରି ହୁଅ ତେଜିଆନ ତୁମେ ସଂସାରକୁ କର ଆଲୋକିତ ଜାଳିଦିଅ ତୁମ