ଜଳୁ ନାହିଁ ଆଜି ମହମବତୀ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ନାହିଁ, ନାହାଁନ୍ତି ଯାତ୍ରୀ ଲୋକଦେଖାଣିଆ ସେ ଦେଶପ୍ରୀତି କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା କେଇଟି ରାତି ॥ ଦେହେ ଶିହରଣ ଗୋଟିଏ କାରଣ ବିନା ଲଢ଼େଇରେ ହାରିଲେ ପ୍ରାଣ ବୀର

ସେ ମୋତେ ବାରମ୍ବାର ପଚାରେ, ଆପଣ ମୋ ଉପରେ ଏତେ ରାଗନ୍ତି କାହିଁକି??? ଭୁଲ ତ ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ ଭୁଲ ପରେ ଠିକ ହୁଏ ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ ବୁଝାନ୍ତି ତା’ପରେବି ଛୋଟ ଛଛୋଟ

ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଅତୀତର ପ୍ରେମ ବିଭୂଷିତ ଭବିଷ୍ୟତକୁ, ରଞ୍ଜାଇବାକୁ ରଙ୍ଗିନ ଶ୍ରାବଣରେ, ନଧୋଇ ଆତଙ୍କ ରୁଧିରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ଅର୍ଦ୍ଧଶୁଷ୍କ ନଦୀ ଧାରାର ଅମଳିନ ବୈଶାଖ ପରର ଅଷାଢ଼ୁଆ ବାରିଦକୁ, ସାଜି ତରଙ୍ଗାୟିତ

ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ସକାଳ ନାଲି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଫୁଲ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପୋଖୋରୀ ତୁଠର ଗାଁଆଁ ଭୁଆସୁଣୀ ମେଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପିଲା ଦିନ ସାଥି ମିଛି

ଚୁଇଁଗମ୍‌ର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ସମାପ୍ତି ଚେଷ୍ଟାରେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ମାଢ଼ି ଦାନ୍ତ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ନ୍ତି ! ବେପରୁଆ ଅସମ୍ଭବ ଆଶାମାନଙ୍କୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼େ ଅର୍ଜିତ ସମ୍ପତି !

ଜନମୁଁ ଜୀବନ ଘଡ଼ି ଘଡ଼ି ବଢ଼େ ଯାତ୍ରା ପଥ ଅସରନ୍ତି ଏକା କେବେ ଅବା ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ନ ଭରି ଭିତି କି ଭ୍ରାନ୍ତି । ଜୀବନ ଯମୁନା ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲେ ନିତିଦିନ ଗୀତ

ଲୋଭମାୟା ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାର୍ଥିବ ଶରୀର ଖୋଜେନି ଆତ୍ମାର ସୁଖ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ଅଥୟ ଅସ୍ଥିର ଭୋଗ କରେ ଯେତେ ଦୁଃଖ । ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ମୈଥୁନ ଆସକ୍ତି ମନେ ଅର୍ଥର ଲାଳସା

ଭାବନାରେ ଭିଜି ସପନରେ ଖୋଜିବାପରେ ହୃଦୟର ପ୍ରୟାସ ପଚାରିବାକୁ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ…? ଯେବେ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ମିଳିବା ଆଗରୁ ସପନ ଦେଖୁଥିବା ଦୁଇ ଆଖି ଆପେ ଆପେ ଭିଜିଯାଏ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଓଠ ତୁନି

ଜୀବନର କିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟିଛି ଆଜି କାଳିରେ, ସ୍ମୃତିସବୁ କାହିଁ ସତେଜ ହେଉଛି ବର୍ଷା ଭିଜା ରାତିରେ?? ମନେପଡ଼େ ଆଜି ତୁମରି ସହିତ ବିତିଥିବା ସେହି କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ, ପାଖେ ନାହଁ ବୋଲି

ଦୀପ୍ତି ରେଖା ଉଜ୍ୱଳ ଜ୍ୟୋତି ଶିଖା ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ଆଜି ଘରେ ଘରେ ଅନ୍ଧକାର ଛାୟା ଅପସରି ଲୀନ ଆଲୋକ ରଶ୍ମି ଗର୍ଭରେ । ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣା ସୁସଜ୍ଜିତ ଆଜି ସପ୍ତରଙ୍ଗୀ ମୁରୁଜ ବିଞ୍ଚା ହୋଇ

ଜୀବନକୁ ବୁଝିଗଲାପରେ ଜୀଏଇଁବ । ତା’ ସତେ କେଡ଼େ କଷ୍ଟ??? କାହିଁକି ବୁଝେଇଦେଲ? ଜହ୍ନ ରାଇଜରୁ ଚାନ୍ଦ ତୋଳି ଆଣି ହାତେ ଯେବେ ଦଉଥିଲା ମା, କେତେ ଖୁସିଲାଗେ ହଉ ପଛେ ମିଛେ ମିଛେ