ଅନେଇ ରହିଥିଲା ସେ ନିଶା ଅନ୍ଧକାରେ ବକ୍ଷେ ଜାବୁଡ଼ି ଦୁଇ ସୁତ ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂରର ପଥକୁ ଅନେଇ ତା’ ପ୍ରାଣର ପ୍ରିୟକୁ ସେ ତ ! ବାହୁଡ଼ିବେ ଆଜି ବୋଲି କର୍ମଯୁଦ୍ଧରୁ ଦେଇଥିଲେ ସେ କଥା କାଲି ସାବିତ୍ରୀରେ ଶାଢ଼ୀ, ଚୁଡ଼ି ଉପହାରେ ହରିବେ ପତ୍ନୀଙ୍କ ବ୍ୟଥା । ହେଲେ ସେ ପାଗଳି ଅଶ୍ରୁଭରା ନୟନେ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲା ଖାଲି ଆସିଯାଅ ତୁମେ ସେଇ ମୋ ସମ୍ପତ୍ତି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଶାଢ଼ୀ, ଚୁଡ଼ି । ଅନ୍ଧାର…
ନୀଳ ଗଗନର ଶୋଭା ମାଲ୍ୟମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗମ ଦିଗନ୍ତେ ଅସ୍ତମିତ ରବି ରଙ୍ଗେଇ ନଭ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ବସୁଧାର ଛତ୍ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅତୀବ ମନୋରମ ନବୋଦିତ ଅଂଶୁମାଳିଙ୍କ ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟ ଅପ୍ରତିମ ! ନୀଳ ପୟୋଧିରେ ଖେଳେ ଲହରୀ ପାରଙ୍ଗମ ହସେ ଉଦିତ ଭାସ୍କର ଦିଶେ କପାଳେ କୁଙ୍କୁମ ସାଗର ଗର୍ଭର ଦୁନିଆ ଯେ କେଡେ ଅନୁପମ ସତେ କି ବିଧାତା ଆଙ୍କିଛି ଧରିଣ ରଙ୍ଗ କଲମ ! ନୀଳାମ୍ବୁ ଜଳେ ରଙ୍ଗବିରଙ୍ଗ ଖଗଙ୍କ ପ୍ରତିଫଳନ ନଭଚରଙ୍କ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରସାର କାହିଁ…
ଡରଭୟ… କ’ଣ ଜାଣିନଥିଲେ ସେ, ସୀମାରେ ଶତ୍ରୁବାହିନୀ ଉପରେ ଭୟଙ୍କର ଆକ୍ରମଣ ସମୟରେ ବି ତାଙ୍କ ହାତ କେବେ ଥରି ଉଠି ନଥିଲା ଯାହା କୁହନ୍ତି ମେଜର ପ୍ରତାପଙ୍କର ସହକର୍ମୀମାନେ, ହେଲେ ଡର ଯେ ଦିନେ ତାଙ୍କ ମନରେ ଘର କରିଯିବ ତାହା ସେ କେବେ କଳ୍ପନା କରିନଥିଲେ ! ନିଜ ମୃତ୍ୟୁକୁ ନୁହେଁ ବରଂ ପରିବାର ପ୍ରିୟଜନଙ୍କୁ ହରାଇବାର ଭୟ ! ମେଜର ପ୍ରତାପ ଭାରତୀୟ ସେନାରୁ ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ହେବାପରେ ତୁରନ୍ତ କାମରେ ଲାଗିପଡ଼ିଲେ…
୨୦୨୧ ମସିହାର ଜୁନ ମାସରେ ଶୁଭପଲ୍ଲବର ୨୭ଶ ସଂସ୍କରଣ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା । ୫୮ ପୃଷ୍ଠା ବିଶିଷ୍ଟ ଏହି ପତ୍ରିକାଟିରେ ସମୁଦାୟ ୨୩ ଗୋଟି ଆଲେଖ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା ।
ପୃଥିବୀ ମୋହର କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଫଳ ଲତା ତା’ ଉପହାର ମାନବ ଜାତିଟି ଏଡ଼େ ନିଷ୍ଠୁର ତା’ ଉପହାରକୁ କଲା ସଂହାର । ସୁନା ରୂପା ହୀରା ଖୋଦିତ ଦେହେ ଦେଖି ପ୍ରଲୋଭିତ ମଣିଷ ମୋହେ ତାଡ଼ନା, ଯାତନା ଧରାଟି ସହେ ମାଟି ଖୋଳୁ ଖୋଳୁ ରାତିଟି ପାହେ । ନଦୀରୁ ସାଗର ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ସିଏ ତା’ ଜଳରେ କେତେ କ୍ରିୟା ଯେ ହୁଏ ସେ ଗଭୀରତାକୁ ମାପୁଛି ଯିଏ ପ୍ରଦୂଷିତ ତା’କୁ କରୁଛି ସିଏ…
