କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଗର୍ଭାଶୟରେ ଯନ୍ତ୍ରପାତିର ଅତ୍ୟାଚାର, ଆଖି ନଫିଟୁଣୁ ହତ୍ୟା ହୁଏ ତା’ର । ମାଆର ଇଚ୍ଛାରେ ବା ଅନିଚ୍ଛାରେ, ଅଧାଗଢ଼ା ଦେହ ପଡ଼ୁଛି ଅଳିଆ ଗଦାରେ । କେହି ଯଦି ଆୟୁ ବଳେ ଜନ୍ମିଯାଏ । କେହି ଆଦରିନିଏ ତ କେହି ଫୋପାଡ଼ି ଦିଏ, ନଦୀରେ, ଜଙ୍ଗଲରେ ଅବା ବାଉଁଶ ବୁଦାରେ । ଅସ୍ତିତ୍ୱର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରୁଛି, କେତେ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ସହେ, ଏନ୍ତୁଡ଼ିରୁ ଶ୍ମଶାନରେ ପାଉଁଶ ହେବାଯାଏ । କେଉଁଠି ବା ନାରୀ ସୁରକ୍ଷିତ??…
ସିନ୍ଦୂର ଦିଅଇ ନୂତନ ଠିକଣା ଆପଣାଙ୍କୁ କରେ ପର, ବାପା ଭାଇ ପୁଣି କୁଣିଆ ହୁଅନ୍ତି ଗଲେ ଝିଅ ଶାଶୁଘର । ଶଶୁର ମନ୍ତ୍ରଣା ଶାଶୁଙ୍କ ଗଞ୍ଜଣା ନିତି ହୁଏ ଦହଗଞ୍ଜ, ସଭିଙ୍କ ମନକୁ ଖୁସି କରିବାରେ ବିତେ ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ । ବୁଝେ ନାହିଁ କେହି ତା’ ହୃଦ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଶୁଣିଛି କେ ତା’ର କାନ୍ଦ, ଆଖିର ଲୁହକୁ ଓଠେ ଦିଏ ସଦା ଭୁଲି ନିଜ ଭଲ ମନ୍ଦ । ଆଞ୍ଜୁଳେ ଖୁସିକୁ ପାଇବା ନିମନ୍ତେ…
ହେ ଅକ୍ଷୟ ତୁମେ ଚିର କୁମାର ପ୍ରେମିକ ମନରେ ଫଗୁଣ ଅବିର କେବେ ପୁଣି ମନରେ ରାଗିଣୀ ସ୍ୱର ଜହ୍ନ ପାଇଁ କେବେ ତୁମେ କଇଁର ପ୍ରୀତି ଆମନ୍ତ୍ରଣର ସମ୍ଭାର..!! ବୟସର କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ାରେ ତୁମେ କେବେ ନାଲିରଙ୍ଗ ବୁଣିଥାଅ, କେବେ ପୁଣି ଫଗୁଣ ଗଲା ପରେ ବିରହର ଗୀତ ଗାଇ ଥାଅ..!! ସାଗର ଭିତରେ ଶାମୁକା ଗର୍ଭରେ ମୁକୁତା ରଖ ସାଇତି, ଏଇ ବନ ଲତା ପାହାଡ଼ ଘେରାରେ ସରେ ନାହିଁ ଦିନ ରାତି ॥ ଚିଠିକୁ…
ତୁମ ଆକୃତିର କଳ୍ପନାରେ ଭରିଯିବ କି ଏ ହୃଦର ଗୀତି ଅନୁଭବରେ ଯେ ତୁମେ ଦିବ୍ୟ ଭାବନା ପ୍ରେମ କରିବି ଅବା ରଖିବି ଭକ୍ତି ଆଳତି । କେଉଁ ଦିଗେ ଶୁଭୁନାହିଁ ମୁରଲି ମଧୁର ଦିଶୁନାହିଁ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଗେରୁଆ ଚାମର ବାସୁନାହିଁ ବୃନ୍ଦାବନ ଚନ୍ଦନ ଚଅଁର ହେଉନାହିଁ ପୀଡ଼ା ମୋ’ର ଅନ୍ତର ପ୍ରେମର… ଝରୁନାହିଁ ମଥା ପରେ ଛନ୍ଦ ଲୟର ତିଳକ ଅନୁରାଗେ ଲିଭୁନାହିଁ ମୋହର ମହକ ଗୋଧୂଳି ପୟରେ ନାହିଁ ଗୋପଧୂଳିର କୁହୁକ ଜହ୍ନ କୋଳେ…
କିଛି କଥା ତୁମର, କିଛି କଥା ମୋର କେଜାଣି ଏ କଥା, ଅସରନ୍ତି କଥାର ଗାଥା ହେଇଯାଏ । ଦୁଇ ପାଦ ତୁମର, ଦୁଇ ପାଦ ମୋର କେଜାଣି ଏ ପାଦ, ଅସରନ୍ତି ରାସ୍ତାର ପଥୀକ ହେଇଯାଏ । ଟିକେ ସ୍ପର୍ଶ ତୁମର, ଟିକେ ସ୍ପର୍ଶ ମୋର କେଜାଣି ଏ ସ୍ପର୍ଶ, ଅସରନ୍ତି ସ୍ମୃତିର ସ୍ମୃତି ହେଇଯାଏ । ଅଳ୍ପ ହସ ତୁମର, ଅଳ୍ପ ହସ ମୋର କେଜାଣି ଏ ହସ, ଅସରନ୍ତି ସୁଖର ସାଥୀ ହେଇଯାଏ…
