କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କେତେ ବସନ୍ତ ପରେ ଆସିଛି ଆଉ ଏକ ବସନ୍ତ ତଥାପି ହୋଇ ନାହିଁ ଅପେକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ॥ ଶୀତଳ ମଳୟ ଯେବେ ତନୁକୁ ମୋ ଶିହରେଇ ଦିଏ ଝରକା ଖୋଲି ଦେଖେ ତୁମେ ତ ନ ଥାଅ ସେଠାରେ ॥ ଅସ୍ତ ହୁଏ ରବି ଯେବେ ଗଗନକୁ କରି ପୀତ ବର୍ଣ୍ଣ ଆଖିରେ ମୋ ନାଚି ଉଠେ କାହିଁ ତୁମ ହସ ହସ ମୁହଁ ॥ ଅଜାଗା କ୍ଷତକୁ ତ’ ଦେଖାଇ ହୁଏ ନା ହୃଦୟରେ ଅଛ…
କଅଁଳିଆ କଞ୍ଚା ସୁନେଲି କୀରଣ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥାଏ ସେ ଅଧାଖୋଲା ଝରକାରୁ, କୋଇଲିର ମଧୁସ୍ୱର ତାଳେ ତାଳେ କିଛି ଅମାନିଆ ଶୀତଳ ପବନ ଛୁଇଁଯାଏ ଥକ୍କା ଦେହଟାକୁ ମୋର ସକାଳ, ତମେ ଆସିଲା ପରେ ପରେ… ସକାଳ ! ତୁମେ ଆସ ପୂର୍ବ ଆକାଶର ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ, ଧରାବୁକେ ବିଞ୍ଚି ହୋଇଯାଏ ସୁନେଲି ଅବିର ଶିତଳତା ଭରିଯାଏ ମନ ଅଗଣାରେ ସ୍ନିଗ୍ଧ ମଳୟର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ, କିନ୍ତୁ, କୋଳାରବ ଭଙ୍ଗକରେ ମୋ ମନ ନୀରବତା !! ଶେଜ…
କିଏ ଜାଣିଛି ଆଉ ଥରେ ଆସିବା, ହେବ ଅବା ନାହିଁ? ଯଦି ବି ଫେରିଆସେ, କିଏ ଜାଣିଛି, କେଉଁଠି, କେମିତି, କି ଭାବେ ଆସିବି? ତୁମ ସହ ଆଉଥରେ ଦେଖାହେବ ଅବା ନାହିଁ? ସେଥି ପାଇଁ କହୁଛି, ଯାହା ଦବା ନବା କଥା ଏଇ ଥରରେ ସାରି ଦିଅ, ଯାହା କହିବା ଶୁଣିବା କଥା ଶୁଣି ଯାଅ ଆଉ ଶୁଣେଇ ଯାଅ, ଆଉ ଥରେ ମଉକା ମିଳିବ କି ନାହିଁ । ଯିବାଟା ତ ସୁନିଶ୍ଚିତ, ପୁଣି…
କୁତ୍ସିତ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଉଡ଼ିଯାଏ ଯେବେ ଅଳସୀ ସନ୍ଧ୍ୟା ଓଢ଼ଣି, ନଗ୍ନତାର ମୁଖା ପରଳ ପକାଏ ଶୃଗାଳ ନଗ୍ନ ଚାହାଣୀ । ଅଶ୍ରୁ ତର୍ପଣରେ ଭିଜୁଥାଏ ଗାଲ ବୁକୁ ଉହାଡ଼ରେ ଭୟ, ସଶରୀର ଧାରି ପିଶାଚଙ୍କ ରଡ଼ି ପାଦ ନ ହୁଅଇ ଥୟ । ସ୍ୱପ୍ନାଭିର ସିନା ଫଲ୍ଗୁ ଥାଏ ବୁଣି କଳ୍ପନା ଫରୁଆ ତଳେ, ମୁକ୍ତାକାଶ ତଳେ ବିହଙ୍ଗ ହେବାକୁ ମଉଳା ମନରେ ଭାଳେ । ନିଶିଦ୍ଧ ନିଶିର ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ ଶୁଭେ ଶୃଗାଳଙ୍କ ରଡ଼ି, ଅବରୋଧ…
ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ଆରପାରି ସମାଜକୁ ପିଠିକରି, ହାଟ ଏଠି ଗହଳି, ଚହଳି ମୂଲଚାଲ୍, ବିକାକିଣା… ଭିନ୍ନ ଏକ ବାଘ ସହ ତମାମ୍ ସଲାସୁତୁରା ଭୋକ, ଲାଜ, ବିବେକର ସେ ଆଦିମ ଆବଶ୍ୟକତା’ର…. ଜହ୍ନି ଫୁଲ ଆୟୁଷରେ ହାଟ ଆଖି ଲୁହେ, ମନ ବତରୁ ଥାଏ ପେଟ ପୁରେନି ଭୋକ ମରେନି କିନ୍ତୁ, ରାତି ପାହିଯାଏ….!!! ଦୀପଟିଏ ଖତେଇ ହୁଏ କହେ ଦେଖିଛି ମୁଁ….!!! ସବୁ ବିକାକିଣା ଦରପୋଡ଼ା, ମନର ଠିକଣା… ଏଠି ଦେବା ନେବାର ଭାବ ଆଖିରେ ଆଖିଏ…
