Mo Gaon Nai

ମୋ ଗାଁ ନଈ

ମୋ ଗାଁ ନଈକୁ କରି ଦୃଶ୍ୟମାନ ହଜିଯାଏ ମୁଁ ବାଲ୍ୟ କାଳେ, କେତେ ସନ୍ତରଣ କେତେ ସ୍ନାହାନ କରିଥିଲି ଦିନେ ତାରି କୋଳେ । ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ ମୋ ଗାଁ ନଈ ସତେକି ଜାହ୍ନବୀ ଧାରା, ରୂପସି ପ୍ରିୟା ମୋ ସେଇ ନଈ ଧାରେ ରଙ୍ଗେ ହଳଦି ପସରା । ମୋ ଗାଁ ନଈ ଧାରେ ଅଛି ମୋ ପ୍ରଥମ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିର, ପାଠ ପଢ଼ିଥିଲି ଶିଖିଥିଲି ଭାଷା ସେଇଠି ଅଛି ମୋ ସଠୀଘର । ମୋ ଗାଁ…

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ
ଅନୁଭୂତି

ଅନୁଭୂତି

ସଠିକ୍ ସମୟ କେବେ ହେଲେ କହିଁକି ଆସେନି, ଭଲ ସମ୍ପର୍କଟେ କେବେ ଚିନ୍ତାକରି ଗଢ଼ି ହୁଏନି ॥ ସମୟ ତ’ ଏକ ଚମତ୍କାର ପ୍ରକୃତିର ଆଉ ସମ୍ପର୍କ ତ’ ମଣିଷର ହିଁ ଆବଶ୍ୟକତା ॥ ଯଦି ଆମେ ପ୍ରକୃତିକୁ ହିଁ ବୁଝି ପାରିନେ, ତା’ହେଲେ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଭଲା କେମିତି ବା ପରଖିଥାନ୍ତେ ॥ ହୃଦୟର କୋମଳତାକୁ ମୁଁ କେମିତି କହିବି, ମସ୍ତିକ ମୋତେ ସେ କୋମଳତାଠୁ କେତେ ଦୂରେଇ ଦେଇଛି ॥ କାହିଁ ଜାଣିନି ମୁଁ କେବେ…

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ
ଶେଷ କବିତା

ଶେଷ କବିତା

ଜୀବନରେ ଥରେ ଭଲ ପାଇଥିଲି ତୁମକୁ ଖୁସି ଟିକେ ଦେବା ପାଇଁ, ସେହି ଜୀବନଟି ଧୋକା ପାଇଗଲା ତୁମର ସେ ଟିକ‌କ ଖୁସି ପାଇଁ । ବିଶ୍ୱାସ, ସ୍ନେହ, ଖୁସି ଦେଇ ଭଲ ତ’ ତୁମେ ପାଇଥିଲ, ଅବିଶ୍ୱାସୀ, ଧୋକାବାଜି କ‌ହି ତୁମେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲ । ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ଏ ଜୀବନଟା ନେଇ ବଞ୍ଚିପାରୁନାହିଁ ଏକା, କେବେ ବୋଧେ ଆଉ ଦେଖା ହବ ନାହିଁ, ଚାଲି ମୁଁ ଯାଉଛି ଏକା । ଲେଖୁଛି ଶେଷ କବିତା ।।…

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ
mo-gaon-nirabi-jaichi

ମୋ ଗାଆଁ ନୀରବି ଯାଇଛି

ମୋ ଗାଆଁ ନୀରବି ଯାଇଛି ପୂରୁବ କଥାକୁ ମନରେ ଆଣି ସେ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କେତେ କାନ୍ଦୁଛି ।୧। ଆଗ ଚମକତା ମୋ ଗାଆଁରେ ନାହିଁ ନିଆରା ନିଆରା ଲାଗୁଛି ପରା ପାଣି ପାଗ ଏଠି ବଦଳି ଯାଇଛି ବରଷା ଋତୁରେ ହେଉଛି ଖରା ।୨। ପରିବେଶ ଏଠି ଶାନ୍ତସ୍ନିଗ୍ଧ ଥିଲା ଆଜି ଯେ ତାହାର ରୂପ ନିଆରା ସହରର ଢାଞ୍ଚା ଗାଆଁରେ ପଶିଛି ହସ ଖୁସି ସତେ ହେଲା ପାଶୋରା ।୩। ଚଷା ଭାଇଟିର ଆଗ…

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ
ସୁଧାମୟ ଭାଷା ମୋର

ସୁଧାମୟ ଭାଷା ମୋର

କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ସେ ଆନନ୍ଦ ଲାଗଇ ଏ’ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ମୋର । ଧନ୍ୟ ମା’ ଧରିତ୍ରୀ ତୋହରି କୋଳରେ ଭାଷା ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର । ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଭାଷାକୁ ଯେତେ ଆଦରିଲେ ସେ କିସ ମଧୁର ହୋଇ । ଦୁଃଖିନୀ ଜନନୀ ବିଳାପ କରୁଛି ତା’ ଭାଷା ଆଦର କାହିଁ ? ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ ଲେଖି ପଢ଼ି କ‌ହି କେ କେତେ ନାଆଁ ରଖିଛି । ଆଜି କିଆଁ ଏଠି ଏହି ଭାଷା ପାଇଁ ହତାଦର ରହିଅଛି…

ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ