କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆସ ନକରି ଉଛୁର ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଗଢ଼ିବାକୁ ବହୁବାର ଭାଙ୍ଗୁଥିବା ସେ ବିଲୁଆ ଘର ଗାଇବା ଫୁସେଇବା ପାଇଁ- “ଥୁକଲ୍ ଥାକୁଲ୍ ଥା ମୋର୍ ଘର୍ ନା ଉଜୁର୍ ଭାଲୁର୍ ଘର୍ ଉଜରିଯା ।” କଥାଦିଅ ଚହଲିବନି ଆଦୌ ଏଥର ଚଗଲି ଓଠ ନଈ କୂଳେ ରୋକି ଦେବ ଲାଜରା ହସର ଜୁଆର । ତମେ ତ ଜାଣ, ତୁମଠୁ ବି ଆହୁରି ହସକୁରି ଏ ଅଝଟ ବାଲିକଣା ସବୁ ହସି ହସି ଏମିତି ହେବେ ବିଛି…
ମୋ ବୋଉକୁ ଯିଏବି କଷ୍ଟ ଦିଏ, ମୋ ବୋଉ ତାକୁ ବେଶୀ ଭଲପାଏ । କାରଣ ମୋ ବୋଉ ଭାରି ଭଲ । ଯୈଥପରିବାରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆପଣାର କରିବା ପାଇଁ ନିଜ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ, କାରଣ ମୋ ବୋଉ ଭାରି ଭଲ । କାହାର ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ଡହ ଡହ ତାତିରେ ଖାଲି ପାଦରେ ମନ୍ଦିର ଯାଏ, କାରଣ ମୋ ବୋଉ ଭାରି ଭଲ । ଘରର ସମସ୍ତେ ନଖାଇବା ଯାଏ ରୋଷେଇଘରକୁ ଜଗି ସେମିତି…
ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ, କରୁଣା, ଅସରନ୍ତି ଆଶା ଅପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ଅପରାଜେୟତାର ଅମାପ, ଅଦମ୍ୟ ଭରସା ଅତୁଟ ଭାବ ବନ୍ଧନର ଚିର ସାଥୀ ପାଦେପାଦେ ପ୍ରଗତିର ପ୍ରେରଣା ସେ ତ ଭାଇ ଅନାୟସରେ ଅସମ୍ଭବକୁ ଆୟତ୍ତ କରିବାର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରତିଭା ଅୟୁତେ ଆଶା ଆନନ୍ଦର ଉଜ୍ୱଳ ସମ୍ଭାବନା ଯାହାଙ୍କ ଆଦର, ଆକଟ, ଆଦର୍ଶରେ ମହକିତ ହୁଏ ପ୍ରତିଟି ମୂହୁର୍ତ୍ତ ସେ ଭୂମିଠାରୁ ଭୂମାଯାଏଁ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ । ସୀମାହୀନ ଆନନ୍ଦର ଉତ୍ସ । ଦାଣ୍ଡରେ ଦମ୍ଭ ଦେଖାଇବାରେ ପ୍ରଛଦ ପଟର ମହାନୟକ…
ସମୟର କାନଭାସ୍ରେ ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି ମୋ ଜୀବନର ଛବି । ଜନ୍ମରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି ଖାଲି ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି । ଆଉ କିଛି ଆଙ୍କିବାକୁ ରହିଛି ଯେ ବାକି ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ସେହିଦିନ ଯେଉଁ ଦିନ ମୃତ୍ୟୁ ଆସି ନେଇଯିବ ଜୀବନର ବାକି ସବୁ କିଛି…..।୧। ମନ ଭରି ମନ ଖୋଲା ହସ ମୁଁ ହସିଛି କେବେ ପୁଣି ବୁକୁ ଫଟା କାନ୍ଦ ମୁଁ କାନ୍ଦିଚି କେବେ ବର୍ଷା ସାଥେ ମିଶି,…
କିଛି ସତ ଲୁଚି ଯାଏ ନ୍ୟାୟର ବଜାରରେ ଅବିହିତ ଭାବେ ପ୍ରକାଶିତ ହେବା ଭୟରେ କିଛି ସତ ଲୁଚି ରହେ ଚିରକାଳ ଲାଗି ଲୋଚନର ଶୁଷ୍କ ନୀରବ ପତ୍ର ଆଢୁଆଳରେ କିଛି ସତ ଲୁଚି ରହେ ଭିନ୍ନାର୍ଥବୋଧକ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦରେ ଅନେକଙ୍କୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରିବା ଆଶାରେ କିଛି ସତ ଲୁଚି ରହେ ଭାସ୍କର କରେ ଉନ୍ମୋଚନ ହୁଏ ଯାହା ଅମାବାସ୍ୟା ରଜନୀରେ କିଛି ସତ ଲୁଚି ରହେ କଜ୍ଜଳ ଗାରରେ ଯାହା ବହିଯାଏ ଲୋତକ ଧାରେ କିଛି…
