ମା’ ଦୁର୍ଗା ଚାଲିଗଲ ତୁମେ ଭକ୍ତକୁ ଏକା କରି ଗଲ ଯେ ଗଲ ପୁଣି ଯାଇ ଆର ବରଷ ଭକ୍ତର ଆଖି ଥକିଯିବ ଅପେକ୍ଷା କରି କରି । ନିଜ ଲୋକକୁ ହରେଇବାର ଦୁଃଖ ଛାତି ଭିତରେ ଅଜସ୍ର କୋହ ଝରିପଡ଼େ ଆଖିରୁ ଲୁହ । ତୁମ ବିସର୍ଜନ ଭକ୍ତ ମନକୁ କରେ ବିଳାପିତ ସବୁ କିଛି ଶୁନଶାନ୍, ମଣ୍ଡପ ଲାଗେ ଖାଁ ଖାଁ ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ବି ନୀରବ ନିଶ୍ଚଳ । ମନ୍ତ୍ର ଶ୍ଳୋକ ଅହରହ…
ପାର୍ବଣେ ନବ ଦୁର୍ଗା ଆଗମନେ ଚଞ୍ଚଳିତ ଆଜି ଧରା ଦେବୀ ନାରାୟଣୀ ଦୁଃଖ ବିମୋଚିନୀ ଜଗତେ କରୁଛି ଲୀଳା ॥ ସତ୍ୟ ସନାତନୀ ଜଗତ କଲ୍ୟାଣୀ ମହିଷା ମର୍ଦ୍ଦିନୀ ମାଆ ନିରାଷ ଅନ୍ଧାରେ ଦେଉ ମା’ ଆଲୋକ ବିପଦରେ ତୁହି ସାହା ॥ ଶୈଳପୁତ୍ରୀ ବ୍ରହ୍ମଚାରିଣୀ ମାଆ ଲୋ ଚନ୍ଦ୍ରଘଣ୍ଟା ତୁ କୁଷ୍ମାଣ୍ଡା ପାତକ ନାଶିନୀ ଅଭୟ ଦାୟିନୀ କାତ୍ୟାୟନୀ ସ୍କନ୍ଦମାତା ॥ କାଳରାତ୍ରୀ ମହାଗୌରୀ ତୁ ଜନନୀ ସିଦ୍ଧିଦାତ୍ରୀ ଗୀରିସୂତା ଚୌଷଠି ଯୋଗିନୀ ସଙ୍ଗେ ତୋ’…
ଆଶ୍ୱିନେ ଆସୁ ତୁ ପଣତ ମେଲେଇ ବସୁନ୍ଧରା ସଜାଏ କାଶତଣ୍ଡୀ ତୋ’ ଚଲାପଥେ ଭବ୍ୟ ସ୍ୱାଗତ ପାଇଁ ଆଶ୍ୱିନ ଡାକେ ମା’ ମା’ ଗୁହାରି ଶୁଣିମା ହେଉ ବେଗି ହର ଚିତ୍ତ ଭକ୍ତ ମାତି ଉଠେ ତୋ’ ନାମ ଆବୋରି । ଜଗତ ହୁରି ପକାଏ ସଜାଅରେ ବେଗି ମା’ ପୂଜା ପୀଠ ମା’ ପରା ବିରାଜିବ ନାଶିବାକୁ ଜଗତରୁ ଅନ୍ଧାର ପ୍ରହରୀ ଘଣ୍ଟ, ମୃଦଙ୍ଗର କର ବେଗେ ସଜ ମା’କୁ ପରା ପାଛୋଟିବା ଏ ଧରାକୁ…
ଜୟ ମାତ ଦଶଭୁଜା ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ଦୁର୍ଗା ଚଉଦିଗେ ଉଡ଼ାଅ ମା’ କୀରତି ଧ୍ୱଜା, ଲୋକପିୟ ହିନ୍ଦୁ ଦେବୀ ମହିମା କିବା ବର୍ଣ୍ଣିବି ସଙ୍କଟ କାଳରେ ତୋର ପଡ଼ଇ ଖୋଜା । ତୁମପାଇଁ ପ୍ରକୃତିର କି ସାଜସଜ୍ଜା, ଶରତ ଚାରୁ ସମ୍ଭାରେ ପାଉ ମା ପୂଜା ।୧। ଜୟ ମାତ କାତ୍ୟାୟନୀ ମହିଷାସୁର ମର୍ଦ୍ଦିନୀ ଦିବ୍ୟାଅସ୍ତ୍ର ଧାରିଣୀ ଦିବ୍ୟରୂପା ଜନନୀ , ଦୁଷ୍ଟଶକ୍ତି ବିନାଶିନୀ ଖଣ୍ଡା ଖର୍ପର ଧାରିଣୀ ଶୁମ୍ଭ ନିଶୁମ୍ଭ ଘାତିନୀ ସିଂହବାହିନୀ, ରୋଗ ଶୋକ…
ଅନ୍ଧାର ଛାତିରୁ କମ୍ବଳ ଉତାରି ସକାଳ ତ ହସିଲାଣି… ସବୁଜ ଘାସକୁ ମୁକ୍ତା ହାର ଦେଇ କାକର ସଜାଇଲାଣି… ଦେହରେ ଶୀତୁଆ ଶିହରଣ ଖେଳେ ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଲାଣି… ନଦୀ, ହ୍ରଦ ସବୁ ପରିଷ୍କାର ଦିଶେ ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ପୁଷ୍କରିଣୀ… ଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟେ କୁହୁଡ଼ିର ଛାୟା ପଦ୍ମ ବୃନ୍ତ ମେଲିଲାଣି… କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ କେଶ ବିନ୍ୟାସରେ ଶରତ ଡାକ ଦେଲାଣି… କୁଆଡ଼େ ଗଲ ହେ ପୃଥିବୀ ବାସୀ ଏ ବେଗେ ସଜ ହୁଅ ପୁଣି… ଚଉଦିଗୁ ଶୁଭେ ମା’…
