ସେ କହୁଛି ଗାଁକୁ ଫେରିଆ କହୁଛି – ରାସ୍ତାସବୁ ପକ୍କା ଏବେ ଆଉ କାଦୁଅ ହଉନି ଆଉ ବିଜୁଳି କଟୁନି ଓଦା ଗୋବର ଲିପା ଚଟାଣକୁ ଘୃଣାକରୁ ପରା ! ଏବେ ତ ପକ୍କା ଘର, ତୁ କ’ଣ ଆସିବୁନି? ଗାଁ କେତେ ବଦଳି ଗଲାଣି ଆଉ କ’ଣ ଥିବ ସେ ନଳକୂଅ କଳଙ୍କି ଧରିଥିବ ମୋ ବାଟ ଚାହିଁ ଚାହିଁ, ନାଇଁ, ଏବେ ତ ସବୁ ଘରେ ବୋରୱେଲ୍ ତାକୁ ସବୁ ଭୁଲି ଯିବେଣି ।…
ପଦେ ମିଠା କଥା, କେଇ ବୁନ୍ଦା ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ କାଣିଚାଏ ପ୍ରେମ ଆଉ କିଛିଟା ବିଶ୍ୱାସ ବାସ ଏତିକି କଣ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ… ଅଭଙ୍ଗ, ସଭଙ୍ଗ ଆଉ ଭଙ୍ଗାଭଙ୍ଗର ଅଳଙ୍କାର ଭିତରେ ଗୁଜ୍ଜରୀ ଛନ୍ଦକୁ ନେଇ, ରାଗ ଭୈରବୀରେ ରସର ତାଳେ ତାଳେ ଗୀତଟିଏ ଗାଇବା ପାଇଁ… ଜୀବନ କ’ଣ ଏତେ କଣ୍ଟକିତ ସତରେ? ପ୍ରତିଟି ପାଦରେ କ’ଣ କେବଳ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ବିଦଗ୍ଧ ସ୍ୱର? ନା କେବଳ ଆମେ ହିଁ କରିଛେ ଏହାକୁ ଅନନ୍ୟ…
କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ପୁରା ଦିନର କର୍ମ ବ୍ୟସ୍ତତା ଭିତରେ ମୁଁ ଆଜି ଠିକ ବୁଝିପାରୁଥିଲି ଜଣେ ଅନନ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱଙ୍କ ପରିଶ୍ରମ, ତ୍ୟାଗ ଆଉ ଦାୟିତ୍ୱକୁ । ସେ ଆଉ କେହି ନୁହଁନ୍ତି, ସେ ହେଉଛନ୍ତି “ବାପା” । ମୋର, ଆପଣମାନଙ୍କର, ସମସ୍ତଙ୍କର “ବାପା” । ଯାହାଙ୍କ ବିନା ସବୁକିଛି ଅର୍ଥହୀନ, ନିସ୍ୱ । ଏହିସବୁ ଭାବନାରେ ପହଁରୁ ପହଁରୁ ହରି ମଉସା କଫି ନେଇ ମୋ ଚାମ୍ବର ଭିତରକୁ ଆସିଲେ । ତାଙ୍କ ହାତରୁ କଫି କପଟି ନେଇ…
କରୋନା ଜ୍ୱାଳାରେ ତୁମେ ଆତଙ୍କିତ ମୁଁ ନିଇତି ଆତଙ୍କ ଦେଖୁଛି । ଦିନରାତି ଏଠି ସବୁ ତ ସମାନ ନିଆଁ ଝୁଲ ଖାଲି ଖସୁଛି, ତୁମେ ଘରେ ଲୁଚ କିଛିଦିନ ପାଇଁ ମୁଁ ନିଇତି ତ ଘରେ ଲୁଚୁଛି । ସୀମାନ୍ତ ଝିଅ ମୁଁ ନୀରିହ ମଣିଷର ଆର୍ତ୍ତନାଦକୁ ଶୁଣୁଛି ସେଠି ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ସବୁ ମଣିଷ ଜୀବନ କେତେ ଟ୍ରିଟମେଣ୍ଟ୍ ଚାଲିଛି ଏଠି ଗ୍ରେନେଡର ଗର୍ଜ୍ଜନ ଆଗେ ଜୀବନ ମୂଲ୍ୟହୀନ ସାଜିଛି, ସେଠି କରୋନାଯୋଦ୍ଧାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନସାର୍ଥେ କେତେ…
ଭୂଇଁ ଛୁଇଁଲାଠୁ ଶାସନ ସଭିଙ୍କ ମଶାଣୀର ପଦା ଯାଏଁ ନିଜସ୍ଵ ସର୍ବସ୍ୱ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ଆଦେଶ ଯେ ଠାଏଁ ଠାଏଁ । ଦୁନିଆଁ ଦେଖିଛି ଜାଣିଛି ସେ ମଧ୍ୟ ସବୁ ଯେ ପର ଏଇଠି ଜାଣିବା ଶୁଣିବା ଲୋକବାକ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାର୍ଥ ଯେ ଖୋଜନ୍ତି ଏଠି । କାହାକୁ କହିବ କିସ ବା କହିବ ସବୁ ତା’ ଆପଣା ଲୋକ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ସିନା ସେମାନେ ହରିଲେ ମେଣ୍ଟାଇ ଶରୀର ଭୋକ । ଯାହା କିଛି…
