କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ତୁମେ ଦେଖାଇଥିଲ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଦେଲ ଗୋଟିଏ କ୍ଷଣରେ ଯଦି ଭାଙ୍ଗିବାର ଥିଲା ତେବେ ଗଢ଼ିଥିଲ କାହିଁ ନା ମୋତେ ଭାଙ୍ଗିବା ଥିଲା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ତୁମର? ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା ତୁମେ ମୋର ମୁଁ ତୁମର ତୁମେ ସବୁବେଳେ ଅଛ ମୋ ସହିତ ସୁଖରେ ଦୁଖରେ ଛାଇ ଆଲୁଅରେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜାରେ ବି କେବେ ଛାଡ଼ିବନି ମୋ ହାତ । ସହଗାମି ଓ ମାର୍ଗଦର୍ଶୀ ହୋଇ ତୁମେ ନେବ ମୋତେ ଜୀବନର ପଥେ, ଚାଲୁଚାଲୁ ସେ ମାୟାଜାଲରେ ହେଲା ଅନୁଭୂତି ଜୀବନ…
କେବେ ସିଏ ମାଆ କେବେ ସେ ଭଉଣୀ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ ଭିନ୍ନ ତା’ କାହାଣୀ ॥ ମାଆ ରୂପେ ସିଏ ମମତା ମନ୍ଦିର ଭଉଣୀ ରୂପରେ ଭାରି ହିତକର ॥ ବନ୍ଧୁ ରୂପେ ସିଏ ଭାରି ହାସ୍ୟମୟୀ ପ୍ରେମିକା ରୂପରେ ସଦା ଲାସ୍ୟମୟୀ ॥ ପୁତ୍ରୀ ରୂପେ ସିଏ ସ୍ନେହର ଆତୁର ତା’ର କୁନି ଓଠ ଖୁସିର ଭଣ୍ଡାର ॥ ଘରଣୀ ରୂପରେ ଗୃହ କାର୍ଯ୍ୟେ ବ୍ୟସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟେ ମଧ୍ୟ ସିଏ ସିଦ୍ଧହସ୍ତ ॥ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ…
ସରନ୍ତା ନି କି ଏ ରେଳ ଧାରଣା ଅଟକି ଯାଆନ୍ତା କି ଏ ସମୟ ପୂରଣ ହେଇଯାଆନ୍ତା ଭାବନା ପାଖେ ରହି ଯା’ନ୍ତେ ମୋ ଆପଣା ।୧। ହୁଏ କାଇଁ ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ମନ ମୋର ଲାଗୁଛି ବୋଧେ ତାକୁ ବହୁତ ଡର ଦୁଃଖ କି ତା’ଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବାର ଭୀଷଣ କଷ୍ଟ କି ବିଚ୍ଛେଦ ହେବାର ।୨। ପ୍ରଥମ ଦେଖରେ କଳ୍ପନା ଯାହା ଥିଲା କେଜାଣି କେବେ ତାହା ବଦଳିଗଲା ଅବିଚ୍ଛେଦ୍ୟ ଅଂଶ ସେ ମୋ ଜୀବନର…
ଆଲିଙ୍ଗନର ବେଳେବେଳେ ବୟସ ହୋଇଯାଏ ଶିଥିଳ ହୁଏ ଅଥିର ହୁଏ କେବେକେବେ ମୃଦୁ କିମ୍ବା ଟାଣ ଚାପରେ ମୋଡ଼ିମକଚି ହୋଇଯାଏ ହଁ ଆଲିଙ୍ଗନର ବେଳେବେଳେ ବୟସ ହୋଇଯାଏ । ଆଲିଙ୍ଗନରେ ତୃପ୍ତି ଅଭିମାନ ନିର୍ଭୟ ଶାନ୍ତି ଲାଗେ ହେଲେ ତା’ର ନିଶା ହୋଇଗଲେ ସୁସ୍ଥ ମଣିଷ ବି ରୋଗିଣା ହୋଇଯାଏ ହଁ ଆଲିଙ୍ଗନର ବେଳେବେଳେ ବୟସ ହୋଇଯାଏ । ତା’ର ଉଷ୍ଣ ଓ ଶୁଷ୍କତାରେ ଭାବନା ଜାଣିହୁଏ କିନ୍ତୁ ତା’ର ବି କ’ଣ ଗୋଟାଏ ମୁଖା ଥାଏ…
ଫଗୁଣର ଫଗୁ ସରି ଗଲା ପରେ, ଆସିଯାଏ ଚଇତିର ପନ୍ଥେଇ ଜଳ । ଦୂର ଆକାଶ ରୁ ଶୁଭାଯାଏ, ହୁଳହୁଳିର ଏକ ଅବିସ୍ମୟ ଝଙ୍କାର । ଚଇତିର ମଙ୍ଗଳବାର, ମଙ୍ଗଳାଙ୍କ ଅସୀମ ଅପାର ହୁଳହୁଳିରେ କମ୍ପୁଥାଏ ଅମ୍ବର । ସିଞ୍ଚିଲା ଜଳ, ପିଇଲା ତାଙ୍କ କୃପାର ଜଳ ଜୀବନ ପରିଧିରେ ପାଇଗଲା ସେ ତାଙ୍କ କରୁଣା ଅପାର । – ଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ର ଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ରଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ର ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା…
