ଓଡ଼ିଶାର ମଉଡ଼ମଣି ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ, ତୁମ ମହିମା ଯେ ସାରା ଜଗତେ ବିଖ୍ୟାତ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଗର୍ବ ଓଡ଼ିଶା ଗୈାରବ ତୁମେ ତ ପ୍ରଭୁ ଆହେ ଦୀନ ବାନ୍ଧବ । ଶ୍ରୀ ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତରେ ବରଷକ

ଠାକୁରଙ୍କ ପାଖେ ନାହିଁ ଆଜି ଭକ୍ତ କରୋନା ପାଇଁ ଯେ ଡର ହସଠୁ ବି ସେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ହସୁଛି ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ ଭାରି ଡର ॥ କୋଟିକୋଟି ଭକ୍ତ ଛିଡ଼ା ବଡ ଦାଣ୍ଡେ ଚାଲୁଥିଲା ରଥଯାତ୍ରା

ଅଣସର ପିଣ୍ତି ଲୀଳା ଗଲାଣି ସରି ଆଡ଼ପ ମଣ୍ତପକୁ ବିଜେ ହେବେ ଶ୍ରୀହରି ଭାଇ ଭଗ୍ନୀ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ନିଜ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି ନବଦିନ ପାଇଁ ଆଜି ଯିବେ ସେ ବାହାରି ॥ ଗୋପାଳ ବଲ୍ଲଭ

ସ୍ୱପ୍ନ ସେ ଯାଦୁ ନଗରର ତାରା ଫୁଲ ସେ ଜହ୍ନ ରାଇଜର, ରେଶମୀ ସୁତା ହୁଏ ଉଡ଼ା ଭାବନାର ଛୋଟ ବିହଙ୍ଗଟି ସେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ।। କେବେ ପୁଣି ସାଜେ କୋହ ପ୍ରତାରଣାର

ଯଦି ଭାବୁଥାନ୍ତି ଆପଣ ଶୂନ୍ୟତାର ଅର୍ଥ ଯେ ଖାଲି ନୀରବତା ତେବେ କାଢ଼ିଦିଅନ୍ତୁ ଏ ଭାବନା ଆପଣଙ୍କ ମନରୁ କାହିଁକି ନା ହୃଦୟର ଗଭୀରତା ବି ହେଇପାରେ ଶୂନ୍ୟତାର ପରିଭାଷା…(୧) ମନର ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବନାର

ପୂର୍ବାକାଶେ ବାଳରବି ଅପରୂପ ଉଷା ଛବି ଆଙ୍କି ଦେଇଅଛି ଯେହ୍ନେ ମାନସ ହସ୍ତେ, ବିଛାଇ କଂସାରି ଲତା ଶେଫାଳୀ ଶିଶିର ସ୍ନାତା କରେ ସେ ଉଷା ବନ୍ଦନା ଆନନ୍ଦ ଚିତ୍ତେ, ହାତେ ଧରି ଔତ୍ସୁକ୍ୟ

ମୋ ଉତ୍କଳ ମାଟି ପୁଣ୍ୟ ତୀର୍ଥ ମୋର ଜନମିଲି ତା’ କୋଳର ମୋ ଗାଆଁର ମାଟି ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ସବୁଜିମା ଭରପୂର ।୧। ମୋ ଗାଆଁର ଲୋକ ଭାଇ ଚାରା ନେଇ ଏକାଠି ମେଳି

ଫୁଲ ଉପହାର ଦେଲ ସିନା ସଖୀ କଣ୍ଟା ଫୋଡ଼ିଗଲା ହାତେ, ଫୁଲ ଝାଉଁଳିଲା ରଙ୍ଗ ଉଡ଼ିଗଲା ଦାଗ ରହିଗଲା ସତେ ॥ କଣ୍ଟା ଫୁଲେ ଥିଲା ତୁମ ଦୋଷ କ’ଣ ତା’ରି ରଙ୍ଗେ ମନ

ଚାନ୍ଦିନୀଭରା ଏହି ପୁନେଇ ରାତି, ନିଦ ବିନା ଯାହା ମଧୁଭରା ରାତି, ପ୍ରିୟାର ବିରହଭରା ଚପଳ ରାତି, ଗାଏ ମୁଁ ପ୍ରେମଭରା ସୁରମ୍ୟ ଗୀତି |୧| ମିଠା ଡଙ୍କ ମାରେ ଏ ଜହ୍ନ ରାତି,

ତୁମ ମୋହ, ତୁମ ଦେହ ମୋହ ଏତେ ବାସ୍ନାୟିତ ଏଯାଏ କରିପାରୁନି ମୁଁ ନିରୁପିତ..! ତୁମ ବାସ୍ନା, ସେତ ଘନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଉପମା ରହିତ ଏଯାଏ ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ମୋର ପୁଲକିତ..! ତୁମ ବନ୍ଧନ