କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଉଡ଼ିଉଡ଼ି ଯେବେ ଥକି ଯିବ ଡେଣା ନୀଳ ଆକାଶର କୋଳେ ଗଛ ଡାଳ ଖୋଜି ବାନ୍ଧି ଦେବା ବସା ଯୁଗଳ ବାହୁର ବଳେ ॥୦॥ ସେ ବସାରେ ବସି ନୀଳ ଆକାଶରେ ଦେଖିବା ସୂରୁଯ ଖେଳ ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ଚାନ୍ଦ ହସକୁରି ତାରାଙ୍କ ଏକାଠି ମେଳ ତାଙ୍କ ଗହଣରେ ଜହ୍ନ ଉକିଆରେ ମାତିବା ପ୍ରେମର ଖେଳେ… ॥୧॥ ପାଖେ ଥିଲେ ସାଥୀ ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ବାଟ ହୋଇଯାଏ ବାରି ଅମାପ ଦୂରତା ଆଖି ପଲକରେ କେମିତି…
ମେଘ ଝରିଆସେ ବଉଦ ଫାଙ୍କରୁ ରିମିଝିମି ଗୀତ ଗାଇ ତମେ ଭିଜୁଥାଅ ଭାବନା ଭିତରେ ମିଠା ଶିହରଣ ପାଇ । ସତ ପରି ଲାଗେ ହୃଦୟର ଛବି ତମେଅଛ ବୋଲି ପାଶେ, ରାତିର ସପନ କରି ଝିଲିମିଲି ପଲକରେ ମୁହଁ ଦିଶେ । ମନ ଉଡ଼ିଯାଏ ଶୀତଳ ପବନେ ବାହୁ ବନ୍ଧନକୁ ଖୋଲି, ଅସୁମାରୀ ଆଶା ମନତଳେ ରହି କ୍ଷଣିକରେ ଯାଏ ଭୁଲି । – ସରୋଜ କୁମାର ସାହୁ ସରୋଜ କୁମାର ସାହୁସରୋଜ କୁମାର ସାହୁ…
ମଣିଷ ଭିତରେ ଥିବା ଏକ ଅନୁଭବ ମୁଁ ଲୁପ୍ତପ୍ରାୟ ହେବାକୁ ବସିଛି ଆଜି କେଉଁଠି କେତେବେଳେ କାଁ ଭାଁ ନଜର ଆସି ଯାଉଛି ସିନା କିନ୍ତୁ ସ୍ୱାର୍ଥ ସାଧନ ପାଇଁ । ସତରେ ମୋତେ ବିଶ୍ୱାସ କର, ମୁଁ କେବେ ଏମିତି ଆଶା କରିନି ସମୟ ସୁଅରେ ମୋର ସତ୍ତା ବିଲୀନ ପ୍ରାୟ ଇଚ୍ଛା ତ ହୁଏ ପ୍ରଳାପ କରି ଉଠନ୍ତି କି ! କିନ୍ତୁ ହାୟ… ମୋର ପ୍ରଳାପ ସ୍ୱାର୍ଥର ପାଚେରୀ ଆଢ଼ୁଆଳରେ ଲୁଚିଯାଏ ମୋର…
ମୁଁ ବିଶ୍ୱ ବିଜୟୀ ଥିଲି କେବେ କାହାଠାରୁ ନହାରିବାର ପଣ ନେଇ, ହଠାତ୍ ଦିନେ ଚଣ୍ଡାଶୋକ ପରି ନିଜ ଠାରୁ ନିଜେ ହାରିଗଲି । ସବୁରି ଉର୍ଦ୍ଧରେ ଗଗନକୁ ଛୁଇଁବାର ବେଳେ ହଠାତ୍ ଲାଗିଲା ମୁଁ ଯେ ରସାତଳେ ଥିଲି । ସବୁ ଦମ୍ଭ ଝଣ ଝଣ କରି ଭାଙ୍ଗିଗଲା ପତଳା କାଚର ପାଚେରୀ ଯେମିତି, ସଂସାରର ସବୁ କିଛି ହାସଲ କରି ନେବାର ମୋ ଜିଦ୍ ନିଜ ପାରିବାପଣର ଦମ୍ଭ ଚୁରମାର ହୋଇଗଲା । କାହାର…
ପ୍ରତୀକ୍ଷା ! ଏକ ବିସ୍ତାରିତ ନିଃସଙ୍ଗ ପଥ, ଆଉ… ଏକ ଗଭୀର ଗହ୍ଵରରେ ଶୁଖିଲା ନଈ, ସଙ୍କୁଚିତ ! ସ୍ମୃତିର ବହଳ ପରତକୁ ଆଞ୍ଚୁଡ଼ିଲେ, ବାରିହୁଏ କଣ୍ଠ ସ୍ୱରର ଆର୍ଦ୍ରତା… ମନ୍ଦିରରେ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ପ୍ରଦୀପ, କମ୍ପୁଛି ଜୀବନ ସଳିତା ! ତକିଆରେ ଚାପି ହୋଇ ନିସ୍ତବ୍ଧ ପଡ଼ିଛି ହିକ୍କା, ଦୁଆରେ ଶବ୍ଦ ! ଥରୁଛି କଲିଜା… ପ୍ରତୀକ୍ଷା ! ସେ ଯେ ରୋଦନ, ଝାଉଁଳି ଯାଇଥିବା ଚେହେରାରେ, ଖାରୁଆ ଲୁହର କ୍ଳାନ୍ତ ସମୁଦ୍ର… ବିଶ୍ୱାସରେ ଶୀତଳ ପଡ଼ିଥିବା,…
