କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଭାତକୁ ରାନ୍ଧିଣ ଆଣିବ, ସେଥିରେ ଦହି ମିଶାଇବ । ସ୍ଵାଦାନୁସାରେ ଲୁଣ ଦେବ, କଂସା ବାସନେ ପରଷିବ । ଅଟେ ପଖାଳ ନାମ ତା’ର, ସେଥିରେ ଲୋଭ ଓଡ଼ିଆର । ତା’ ସାଙ୍ଗେ ଅନ୍ୟ ଦ୍ରବ୍ୟମାନ, ସାଦରେ କରିବ ଭୋଜନ । ବଡ଼ିଚୁରା କି ଶାଗଭଜା, ପଖାଳ ସାଙ୍ଗେ ଭାରି ମଜା । ଯଦି ଆମିଷ ଖାଉଥାଅ, ଶୁଖୁଆ ଖଣ୍ଡେ ପୋଡ଼ିଦିଅ । ଲଙ୍କା ମରିଚ ସଙ୍ଗେ ଲୁଣ, ସୁଆଦ ବଢ଼ିବଟି ଜାଣ । କଂସାଏ ପଖାଳ…
ତୁମେ ଭାଙ୍ଗିଦେଇ ପାର ବୃହତାକାର ମହାଦ୍ରୁମ… କିନ୍ତୁ ରୋକି ପାରିବନି ତା’ର କ୍ଷୁଦ୍ର ଅଙ୍କୁରୋଦ୍ଗମ… ଲିଭେଇ ଦେଇପାର, ଆଶାର ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ଅଗ୍ନି, ହେଲେ ପ୍ରଶମିତ ହେବ ନାହିଁ ବୃହଦାକାଂକ୍ଷା ବହ୍ନି… ଭାବିବନି କେବେ, ଏ ତ’ ସାମାନ୍ୟ ବାରି, ବନ୍ୟା ରୂପେ ହୋଇପାରେ, ମହାପ୍ରଳୟଙ୍କରୀ… – ସସ୍ମିତା ସାହୁ ସସ୍ମିତା ସାହୁସସ୍ମିତା ସାହୁ ଜଣେ ଓଡ଼ିଆ ଗାଳ୍ପିକା ତଥା କବୟତ୍ରୀ, ଯିଏକି ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ଧରଣର ଗପ, କବିତା, କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ ଆଦି ରଚନା କରନ୍ତି ।
ପଲକରେ ଲାଗିଥିଲା ଜଳି ଯାଇଥିବା ସ୍ୱପ୍ନର ପାଉଁଶ… ଝାଡ଼ି ଦେଲା ଯିଏ ନିଜ ପଣତରେ, ସିଏ ଯାହା ସ୍ୱପ୍ନ ଜଳିଥିଲା ରାତିସାରା, ସିଏ ଏବଂ ଯିଏ ନିଆଁ ଲାଗେଇଥିଲା, ସିଏ ଅଲଗା ଅଲଗା ନୁହେଁ, ସମସ୍ତେ ସେହି ଜଣେ ବୋଲି ଯଦି କୁହେ କରିପାରିବ ବିଶ୍ୱାସ??? ଯାହା ତୁମେ ମାନିବାକୁ ବି ଅରାଜି ସେମିତି ଏକ ସତ୍ୟ ମୁଁ ଜିଉଁଛି ଆଜି ତୁମେ ପ୍ରେମ ପଢ଼ୁଛ, ତେଣୁ ବୋଧେ ଶଙ୍କାରେ ଥିବ ମୁଁ ପ୍ରେମ କରିଛି, ମୋ…
ବଞ୍ଚିକି ପାରିବ, ଶଶାଙ୍କ ବିନା ସରୋବରର ସେ କଇଁ? କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ତୁମବିନା ପ୍ରିୟ ଆଖିରେ ଏ ଲୁହ ନେଇ ।୧। ବସନ୍ତ ମଳୟ, ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା ଆସିଥିଲ ତୁମେ ସାଜି, ଗଲାବେଳେ କାଇଁ ହୋଇଗଲ ତୁମେ, ରୁକ୍ଷ ନିଦାଘର ଝାଞ୍ଜି ।୨। ଶିଖେଇଲ ତୁମେ ହସିବା ବଢ଼ିବା ଜିତିବାର ସେଇ କଳା, ସଜେଇଲେ କୁନି ଆଖିରେ ମୋହର ଅସୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଶା ।୩। ଜୀବନରେ ଥିଲା କେତେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ତୁମ ସାଥେ ଥିଲି ସହି, ତୁମେ…
ସଭାକୁ ସମୟ ନାହିଁ… ଉପାଧି ନେବାକୁ କନ୍ଦଳ ତ’ ଚାଲେ ଠେଲାପେଲା… ମୁହାଁ ମୁହଁ… ସଭାପତି ବାବୁ ସଭାକୁ ଆସନ୍ତି… ନେଇ ତାଙ୍କ ଅଡ଼ି କାର୍ ସମ୍ପାଦକ କଥା କ’ଣ କହିବି… ସଭା ଅଧାରୁ ହୁଅନ୍ତି ପାର୍… ସଭା ସଭ୍ୟ ଏଠି ତୁଲାନ୍ତି ଯେ କାର୍ଯ୍ୟ ହସ ଖୁସି ଆନନ୍ଦରେ… କୁହନ୍ତି ସାହିତ୍ୟ ଆମର ଜନନୀ ତା’ କର୍ମେ କେ ଅବହେଳା କରିପାରେ… ଲାଗେ ବେଳେ ବେଳେ ସ୍ୱାର୍ଥପାଇଁ ଆମେ ସାହିତ୍ୟର କରୁ ସଉଦା ସାହିତ୍ୟ କାମରେ…
