କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
କାହିଁକି ସଜେଇ ହେଉଛ ଗୋ ପ୍ରିୟା କୁସୁମ କେଶରେ ଗୁନ୍ଥି, ବିନା କୁସୁମରେ ସଜ ତୁ ଲାଗୁଛ ତେଜ ଭରା ତୋର ସିନ୍ଥି ।୧। ନାଲି ଓଠ ଧାରେ ହସର ଜୁଆରେ କାବୁ କର କିଛି ମତି, ନ ଲୋଡ଼ା ତମର ବିଳାସ ସମ୍ଭାର ନ ଲୋଡ଼େ ତୁମର କାନ୍ତି ।୨। ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଅଳଙ୍କାର ନ ଲୋଡ଼ା ତମର ଦେହଟା ସୁନେଲି ଜ୍ୟୋତି, ଫିକା ପଡ଼ିଯିବ କାଞ୍ଚ କି କାଞ୍ଚନ ଆସିଗଲେ ତମ କତି ।୩। ନୟନ…
ସକାଳୁ କି ନିଦ !!! ମୁଁ ଶବପ୍ରାୟ; ଯୌତୁକରେ ପାଇଥିବା ଖଟ ଉପରେ ତମ ଦରମା ପଇସାରେ କିଣା କମ୍ବଳରେ ତମଠୁ ପାଇଥିବା ସନ୍ତକଟିକୁ ଜାକିଧରି କୋଳରେ । “ଏଇ… ବାପପୁଅ କେତେ ଶୋଇବ…?” ସକାଳୁ ସକାଳୁ କେଁ କେଁ ଶବ୍ଦ ମତେ କର ଦ୍ରୌପଦୀ ଆଉ ତମେ ହେଇଯାଅ ଦୁଃଶାସନ ଫିଙ୍ଗିଦିଅ କମ୍ବଳକୁ ଦେହେ ଘଷି ମୋର ତମ ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା ହାତକୁ ଆଖି ଖୋଲି ମୁଁ ଦେଖେ ତ !!! ରାଜଧାନୀକୁ ଶୀତ ଛୁଇଁଥିଲା…
ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିରଳା ବିଜନ ରଜନୀ ଅକୁହା ସପନ ଅଭୁଲା କାହାଣୀ । ଗଗନେ ନକ୍ଷତ୍ର ଚଳନ୍ତି ଚନ୍ଦ୍ରମା ସପନେ ଆସନ୍ତି ସୁନ୍ଦରୀ ପ୍ରତିମା । ଶରୀରେ ଶୋଭୁଛି ଅକୁହା ଅଳସୀ ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଛି କାଖରେ କଳସୀ । ଶୀତୁଆ ଲହରୀ ଖେଳୁଛି ଜଗତେ ସପନ ଧାଉଁଛି କୁହୁଡ଼ି ସଙ୍ଗତେ । ଅମାପ ସପନ ଆସୁଛି ନୟନେ ଆନନ୍ଦ ଭରୁଛି ସପନେ ଶୟନେ । ପାହାନ୍ତି ପ୍ରଭାତ ଆସିଲା ଦଉଡ଼ି ସପନ ମୋହର ଗଲାରେ ବିଗିଡ଼ି । ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର…
ମୁଁ ଡଗ ଡଗ ଫୁଟାପାଣି ସେ ଶାନ୍ତ ବରଫ, ମୁଁ ବଲ ବଲ ଓଠ ସେ ପ୍ରୀତିମଖା ହସ, ମୁଁ ଫଡ଼ ଫଡ଼ ଡେଣା ସେ ମଜବୁତ ବାହା, ମୁଁ ଗର ଗର ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସେ ଧାରା ଶ୍ରାବଣ, ମୁଁ ଠକ୍ ଠକ୍ ଦରଜା ସେ ବନ୍ଦ ଝରକା, ମୁଁ ତର ତର ଅଙ୍କ ସେ ସରଳ ସମାଧାନ, ମୁଁ ଠପ ଠପ ଲୁହ ସେ ଲୁଣିଆ ଝାଳ, ମୁଁ ଛମ ଛମ ପାଉଁଜି ସେ ଗୁମସୁମ…
କେବେ ମୁଁ ଥିଲି ଗଳ୍ପ, ତୁଥିଲୁ ମୋ ଗୀତି ଏବେ ମୁଁ ପାପଟିଏ, ତୁ ବହୁଦୂରେ ପ୍ରାପ୍ତି ଦିନେ ମୁଁ ଥିଲି ସ୍ୱାଦ, ତୁ ଥିଲୁ ମୋ ଶାନ୍ତି ଏବେ ମୁଁ ଦୋଷଟିଏ, ତୁ ବହୁଦୂରେ ଦୀପ୍ତି ଦିନେ ମୁଁ ଥିଲି ତୃଷ୍ଣା, ତୁ ଥିଲୁ କେବେ ତୃପ୍ତି ଏବେ ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନଟିଏ, ତୁ ବହୁଦୂରେ ସ୍ମୃତି ଦିନେ ମୁଁ ଥିଲି ସତ୍ୟ, ତୁ ଥିଲୁ ମୋ ସ୍ଫୁର୍ତ୍ତି ଏବେ ମୁଁ ଶାପଗ୍ରସ୍ତ, ତୁ ବହୁଦୂରେ ସ୍ତୁତି…
