କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବିଶ୍ଵର ବିସ୍ମୟ ଜାତିର ଜନକ ଧନ୍ୟ ହେ ମହାତ୍ମା ସତ୍ୟର ସାଧକ । ସତ୍ୟ ଅହିଂସାର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତୀକ ଅଲିଭା ପ୍ରଦୀପ ତୁମେ ହେ ରାଷ୍ଟ୍ର ନାୟକ । ପୁଣ୍ୟତୟ ଭାରତର ଅମ୍ଳାନ ଜ୍ୟୋତିଷ୍କ ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ ତୁମେ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧକ । ଅହିଂସାକୁ ଅମୋଘ ଅସ୍ତ୍ର କରି ଆହ୍ୱାନ ଦେଇଥିଲ ଇଂରେଜକୁ ଯାଅ ଫେରି । ଅସହଯୋଗର ସାଜିଲ ସୂତ୍ରଧର ଆଇନ୍ ଅମାନ୍ୟ ଆନ୍ଦୋଳନ କଲ ବାରମ୍ବାର । ସାବରମତୀ ଆଶ୍ରମେ କଲ ଅହିଂସାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା…
ସମୟ ଆଜି ପଚାରେ ମୋତେ ହସିଛି କେତେ ମୁଁ କାନ୍ଦିଛି କେତେ ହସିବାଟା ସିନା ଦୁନିଆ ଦେଖେ ହେଲେ ସମୟ ତୁ ତ ଦେଖିଛୁ ରାତି ରାତି ମୁଁ କାନ୍ଦିଛି କେତେ ! ରାତି ଆଜି ପଚାରେ ମୋତେ ଶୋଇଚୁ କେତେ ତୁ ଚେଇଁଚୁ କେତେ ଶୋଇବାଟା ସିନା ଦୁନିଆ ଜାଣେ ହେଲେ ରାତି ତୁ ତ ଜାଣିଚୁ ଚେଇଁ ଚେଇଁ ରାତି କାଟିଛି କେତେ ! ମୋ ମନ ଆଜି ପଚାରେ ମୋତେ ପାଇଛୁ କେତେ…
ମୋତେ ଟିକିଏ ଅନୁମତି ମିଳନ୍ତା କି? ତୋର ସେ ଯାଦୁକରୀ ଇଲାକାରେ ମୋ ନିଜକୁ ବାର୍ ବାର୍ ହଜାଇବା ପାଇଁ ତୋର ସେ ରଙ୍ଗିନ ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜରେ ମୋର ଏ ଧୂସର ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁକୁ ରଙ୍ଗୀନ କରିବା ପାଇଁ ମିଳନ୍ତା କି ଟିକିଏ ଅନୁମତି? ତୋ ଭିତରେ ଥିବା ତୋ’ର ସେ ଲୁକାୟିତ ପ୍ରେମକୁ ମୁକୁଳିତ କରିବା ପାଇଁ ଦିଅନ୍ତୁ କି ଅନୁମତି? ମୋ ଆଖିରେ ଥିବା ସବୁତକ ଅଧୁରା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ତୋର ସେ ନୀଳ ଆଖିରେ…
ଗିରିଷମ ଋତୁରେ ଏ ଟାଣୁଆ ଖରା, ଡହ ଡହ ହୋଇ ତାତି ଗଲାଣି ଧରା । ଶୀତଳ ଜଳରେ ବୁଡ଼ି ଗାଧୋଇବାକୁ, କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ ଲାଗେ ଆମ ସଭିଙ୍କୁ । କିଏ ଗାଧୋଉ ଅଛନ୍ତି କେତେ ବାଗରେ, ନଦୀ, କୂପ ଜଳେ ଅବା ଗାଧୁଆ ଘରେ । ଉଦବୃତ ଜଳ ଯେତେକ ଯାଏଟି ବୋହି, ତାହାର ସଦୁପଯୋଗ ନ କରୁ କେହି । ସେଇ ଜଳ କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରେ ପାରନ୍ତା ଲାଗି, ଉପୁଜନ୍ତା କେତେ ପନି ପରିବା,…
ମାଟିରୁ ଗଢ଼ା ଏ ଦେହ ମାଟିରେ ମିଶୁ ଯାଇଛି, ଥକି ଯାଇଥିବା ମୋର ଏ ଶରୀର ତା’ ମାଆ କୋଳେ ଶୋଇଛି, ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି । ଆରପାରିରେ ରହି ମୁଁ ଦେଖିଥିବା ସେଇ ସ୍ୱାଧିନତାର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ ପାଇଁ ଦିନ ଗଣୁଛି ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି । ଛିଡ଼ା ହୋଇ ମୋ ଉପରେ ଖେଳିବୁ ବୋଲି ତୁ ଗୁଳି ବନ୍ଧୁକ ସାଥିରେ ମୋ ହାଡ଼କୁ ମାଟିରେ ମିଶେଇଛି ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି…
