କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆର୍ଯ୍ୟବର୍ତ୍ତ ଆମ ଭାରତବର୍ଷ ହିଁ ଅଟେ ସର୍ବୋତ୍କୃଷ୍ଟ ଦେଶ, ମହାନ ସଂସ୍କୃତି ଐତିହ୍ୟ ପରମ୍ପରା ରହିଅଛୁ ଯା’ର ଯଶ ।୧। ସର୍ବ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନୁଷ୍ୟ ନାମ ହିଁ ଆର୍ଯ୍ୟ ଅଟଇ, ସେହି ଆର୍ଯ୍ୟର ମର୍ଯ୍ୟାଦା କ୍ଷୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ କୃତିତ୍ୱ ନାହିଁ ।୨। ଯେଉଁ ଦେଶର ଆଧାରଭୂତ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ତତ୍ତ୍ୱ ଅଧ୍ୟାତ୍ମ ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦରକୁ ନେଇ ଜୀବନ ଈଶ୍ୱରୋନ୍ମୁଖ ।୩। ବେଦ ଜ୍ଞାନ ଯା’ର ସାର୍ବଭୌମିକ ଅଟେ ମୌଳିକ ଶାଶ୍ୱତ ମୁନୀ ଋଷିଙ୍କର ତପସ୍ୟାର…
ମୋର ଜନ୍ମ ହୋଇନଥିଲା, ବାସ୍ ଜୋର୍ ଜବରଦସ୍ତ ଜୀବନ ଦାନ ଦିଆ ହେଇଥିଲା ୧୯୫୦ରେ ଗଣ ଓ ତନ୍ତ୍ରକୁ ଏକାଠି କରିବାକୁ, ସେବେ ତ ମୁଁ ଭାବିଥିଲି ମୋ ନିଜକୁ ଏକ ଦେବତୁଲ୍ୟ ଅବତାର, କିନ୍ତୁ ଆଜି ମୋର ପରିଚୟ କେବଳ ସୀମିତ ଏକ ନିର୍ଜୀବ ଯାନ୍ତ୍ରିକ କଣ୍ଢେଇରେ, ଯାହାର ଚାବିକାଠି ଏ ଦେଶର ରାଜନୀତିର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହରେ ବନ୍ଧା । ମୋର ବା କ’ଣ ଭୁଲ୍ ଥିଲା, ମୋର ରକ୍ତରେ ଅନ୍ୟ ଦେଶର ସାମ୍ବିଧାନିକ ରକ୍ତକୁ ଖଞ୍ଜିବା…
ଅତଳ ସାଗରତଳେ ଆସେ ଜୁଆର ଅତର୍କିତ ରକ୍ତାକ୍ତ କଳହପୂର୍ଣ୍ଣ ସମାଜ ଆଜି ବିକଶିତ ଅଗ୍ନି ଦାହେ ସମାହିତ ସୀତାଙ୍କ ସତୀତ୍ୱ ବୁଭୁକ୍ଷୁ ବି ଗଢ଼ିପାରେ ବିଶାଳ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ । (୧) ଜ୍ୱଳନ୍ତ ନିଦାଘେ ପୁଣି ହେମ ବୃଷ୍ଟିପାତ ଅଧର୍ମୀ କରଇ ଉତ୍ପାତ ଆଜି ନ୍ୟାୟ ପକ୍ଷପାତ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଜୀବନେ ଆସେ କେତେ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ ତଥାପି ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ ହସି ହସି ଅବିରତ । (୨) ଆହ୍ଲାଦିତ ଅମ୍ୱରରେ ତାରାଟିଏ ନିର୍ଲିପ୍ତ କୃଷକ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆଜି ପୁଣି…
କୁଶଳୀ ରାକ୍ଷସ ଆଉ ଅଭିଜ୍ଞ ଘାତକ ସ୍ୱୈରିଣୀ ଯୋଗିନୀ ସହ ସୁଜ୍ଞାନୀ ସ୍ତାବକ ସ୍ୱାର୍ଥାଂଧ ନେତୃସକଳ, ଶୁଆ ପରି ବକ୍ତା ହୋଇଛଂତି ସ୍ୱଭାଷାରେ ବୃକ୍ଷ ପରି ମୂକ ବଢ଼ୁଅଛି ଏମାନଂକ ସଂଖ୍ୟା ଦେଇଥିଲା କିଏ ଶିକ୍ଷା ହୋଇଥିଲା କିପରି ପରୀକ୍ଷା? ସମୟ ହେଲାଣି ଏବେ କରିବାକୁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସମୀକ୍ଷା ମୂଲ୍ୟବୋଧହୀନ ବହୁ ପଦଗର୍ବୀ ବଶଂବଦ ଲୋକ ହୋଇଛଂତି ସ୍ୱଭୂମିରେ ପ୍ରଶାସକ, ସଂପାଦକ, ଗୁରୁ ଓ ଶିକ୍ଷକ ଅପଠିତ ହୋଇ ରହେ ଅସଂଖ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ପାଠକ ସଂଖ୍ୟାରୁ ବେଶି…
ଦେଖିନି ପାଖରୁ ଜୀବନକୁ କେବେ ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଯେବେ ମୁଁ ଭାବେ – ହସିକି କାନ୍ଦେ, କାନ୍ଦିକି ହସେ ଜୀବନଟା ବୋଧେ ଏମିତି ଦିଶେ । ନଦୀ ବହିଯାଏ ସମୁଦ୍ର ଆଡ଼େ କେତେ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ପଥ ହାବୁଡ଼େ – ପଥର କାଟେ, ପାହାଡ଼ୁ ଖସେ ଜୀବନଟା ବୋଧେ ଏମିତି ଦିଶେ । କିଛି ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ ସଂସାରେ କେତେ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ଆସେ ରାସ୍ତାରେ – ମାଟିର ଦେହ, ମାଟିରେ ମିଶେ ଜୀବନଟା ବୋଧେ ଏମିତି…
