କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ସମୟ ଗଡ଼ିଚାଲେ ଅବିରତ ଅବିରାମ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଭଳି ଆମେ ହିସାବ ରଖୁ ଦିନ ପରେ ମାସ ମାସ ପରେ ବର୍ଷ ଶୁଭ ଅଶୁଭ ଭଲ ମନ୍ଦ ଏସବୁ ତ ଆମ ବିଚାର କିନ୍ତୁ… ସମୟ ତ ନିର୍ବିକାର ॥ ମୋର ଉପସ୍ଥିତି ହିଁ ସମୟକୁ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରେ କେବେ କେତେବେଳେ କ’ଣ କରିବା ନକରିବା ତା’ପରେ ବି ନୟତି ସ୍ଥିର କରେ କ’ଣ କିପରି କେମିତି ଘଟିବ ॥ ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ତ ଆମେ ଶୁଖିଲା ପତ୍ର…
ତୋ’ ସହିତ ସେହି ଦେଖା ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ କିଛି କଥା । ମନରେ ଯାଇଛି ରହି ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ମୁଁ ଭୁଲି ପାରୁନାହଁ । ମନରେ ମୋର ଏତେ ଦ୍ୱନ୍ଦ କାହିଁ? ଯେତେବେଳେ ତୁ ଆଉ କାହାର ଯାଇଛୁ ହେଇ ! ତୁ ରହିବା ନ ରହିବାରେ ମୋତେ କିଛି ଲାଗେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଏଇ ଦୂରତାରେ ମୁଁ ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ଯାଏ ହୋଇ । – ମୋନାଲିସା ଧଳ ମୋନାଲିସା…
ମାତୃଭାଷାକୁ ଭାବି ନ୍ୟୂନ ନ କଲେ ପଠନ ଲିଖନ କ’ଣ ହୁଏ ଯେ ଭାଷାବସ୍ଥା ଦେଖିଲେ ବି ପଶେନି ଚେତା ଏପରି ମନୋଭାବ ପୋଷି ଲେଖକମାନେ ଏଠି ଖୁସି ନ ବୁଝି ସ୍ୱଭାଷାର ସ୍ଥିତି ଚାହାଂତି ବିଶ୍ୱବ୍ୟାପୀ ଖ୍ୟାତି ନିଜ ମାଟିର ବାସ୍ତବତା ନ ହେଲେ ଗଳ୍ପ ଓ କବିତା ହରାଇଥାଏ ବିଶେଷତା ଏହା ତ ଜଣାଶୁଣା କଥା ରଚନା ହେଲେ ମାଟିଲଗ୍ନ ଭାଷା ବି ହୁଏ ସୁସଂପନ୍ନ ତେଣୁ କରିବା ବିତରଣ ଅନୁଭୂତିରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଜ୍ଞାନ…
ଚିଠି ଲେଖୁଛି ମୁଁ ଜଗା ପାଖକୁ ହେୟ ନଭାବିବୁ ମୋ ଚିଠିକୁ ॥ ଯେତେ ସବୁ ଦୁଃଖ ଅଛି ଏ ଜୀବନେ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଲେଖିଛି ଏଥିରେ ॥ ଥରେ ମୋ ଚିଠିକୁ ପଢ଼ି ତୁ ନେବୁ ଜଗତ ସବୁ ଦୁଃଖ ହରଣ କରିବୁ ॥ ଏବେ ଏବେ ହୋଇଗଲା ଆମ କଲେଜ ଛୁଟି ପାଠ ସବୁଗୁଡ଼ା କାହାଠାରୁ ବୁଝିବି ନୀତି ॥ ଅନ୍ଲାଇନ୍ରେ ପାଠ ପଢ଼ିହେଉନି ଘରକୁ ମୋର ନେଟ୍ ପାଉନି ॥ କରୋନା…
ଅନେଶତ ହଜାର ନଅ ଶହ ଅନେଶତ ଟଂକା କରିସାରି ପୁଅ ଜମା କହିଲା ‘ଶୁଣ୍ ଗୋ ମା ଦେ ମୋତେ ଗୋଟେ ଟଂକା ତାହା ପାଇଲେ ମୁଁ ହେବି ଲକ୍ଷପତି ମନୁ ପଳାଇବ ଶଂକା’ ପାକୁଆ ପାଟିରେ ମାଆ ଦେଲା ହସି ଜଣାଇଲା ତା’ର ଖୁସି ‘ତୋ ପାଖରେ ଥିଲା ଟଂକାଟିଏ ଯେବେ କିଆଁ ମାଗିଲୁନି ଆସି? ସେତେବେଳେ ମୁଁ କରିଦେଇଥାଂତି ତୋତେ ଗୋଟେ ଲକ୍ଷପତି’ ମାଆକୁ ମାଗିଲେ କେବେ ବି ପୁଅର ହୁଏନି ଗୌରବ ହାନି…
