କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଚୁଇଁଗମ୍ର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ସମାପ୍ତି ଚେଷ୍ଟାରେ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ମାଢ଼ି ଦାନ୍ତ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ବସି ପଡ଼ନ୍ତି ! ବେପରୁଆ ଅସମ୍ଭବ ଆଶାମାନଙ୍କୁ ପୂରଣ କରିବାରେ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼େ ଅର୍ଜିତ ସମ୍ପତି ! ବିପରୀତ ମୁହାଁ ପବନ ଆଗରେ ହାର୍ ମାନେ ରଙ୍ଗୀନ୍ ଗୁଡ଼ି ଅନାୟାସେ ଖସିପଡ଼େ ଯାଇ କୋଉ ଏକ ମେନ୍ ଗେଟ୍ର ଦାନ୍ତି କବାଟ ଉପରେ ! ସୀମାଠୁ ଆଗକୁ ଚାଲି ଯାଏ ଆଶା ପଛକୁ ଫେରି ଚାହିଁଲେ ଜାଣେ ସୀମା କାନ୍ଥର…
ଜନମୁଁ ଜୀବନ ଘଡ଼ି ଘଡ଼ି ବଢ଼େ ଯାତ୍ରା ପଥ ଅସରନ୍ତି ଏକା କେବେ ଅବା ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ନ ଭରି ଭିତି କି ଭ୍ରାନ୍ତି । ଜୀବନ ଯମୁନା ଆଗେ ବଢ଼ିଚାଲେ ନିତିଦିନ ଗୀତ ସିଏ ଘସି ମାଜି ଦେଇ ବଞ୍ଚିବାର କଳା ସିଏ ତ ଶିଖାଇ ଦିଏ । ସବୁ ଦିଗେ ଭରା ପ୍ରଭୂଙ୍କ ମହିମା ଆଶୀଷ ର ସୁଧା ଧାରା କିଏ କେଉଁ ମତେ ସରଳ ଜଟିଳ ଉଚ୍ଚା ନିଚ୍ଚା ପଥ ପରା ।…
ଲୋଭମାୟା ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାର୍ଥିବ ଶରୀର ଖୋଜେନି ଆତ୍ମାର ସୁଖ ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ଅଥୟ ଅସ୍ଥିର ଭୋଗ କରେ ଯେତେ ଦୁଃଖ । ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ ସ୍ୱପ୍ନ ମୈଥୁନ ଆସକ୍ତି ମନେ ଅର୍ଥର ଲାଳସା କ୍ଷମତାର ଆଶା ବସଇ ହୃଦୟ ସ୍ଥାନେ । ନିର୍ବାଣ ଶବ୍ଦଟି ହୁଅଇ କାହାଣୀ ସଙ୍କୋଚିତ ଦାନ ଧର୍ମ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ଯାଏ ନାଶ ପୁଣି ଭୁଲିଯାଇ ନିଜ କର୍ମ । ସଞ୍ଚୟର ନିଶା ଭବିଷ୍ୟତ ଚିନ୍ତା ବିଳାସେ ଜୀବନ ପଥ ସର୍ବତ୍ର…
ଭାବନାରେ ଭିଜି ସପନରେ ଖୋଜିବାପରେ ହୃଦୟର ପ୍ରୟାସ ପଚାରିବାକୁ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ…? ଯେବେ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ମିଳିବା ଆଗରୁ ସପନ ଦେଖୁଥିବା ଦୁଇ ଆଖି ଆପେ ଆପେ ଭିଜିଯାଏ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଓଠ ତୁନି ରହିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ହୃଦୟର ସହସ୍ରାଧିକ ଭାବନାକୁ ମାରିବାକୁ ମନସ୍ତ କରିନିଏ ଉଠୁଥିବା କୋହର ତରଙ୍ଗକୁ ଇନ୍ଦଧନୁର ସାତରଙ୍ଗେ ସଜେଇ ଦିଏ… କେହିଜଣେ ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ ଶୁଣୁଛ… ଏଇ ଶୁଣୁଛ ଶୁଣିଲନି ଯେ… କ’ଣ ହେଇଛି ତମର ଦୁଃଖ କର ନାହିଁ ମୁଁ…
ଜୀବନର କିଛି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟିଛି ଆଜି କାଳିରେ, ସ୍ମୃତିସବୁ କାହିଁ ସତେଜ ହେଉଛି ବର୍ଷା ଭିଜା ରାତିରେ?? ମନେପଡ଼େ ଆଜି ତୁମରି ସହିତ ବିତିଥିବା ସେହି କିଛି ମୁହୁର୍ତ୍ତ, ପାଖେ ନାହଁ ବୋଲି ମନକୁ ବୁଝାଏ କହି ମୋର କୃତାର୍ଥ । ତୁମଠୁ ଦିନେ ଶିଖିଥିଲି ମୁଁ ଯେ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା, ଆଜି କିନ୍ତୁ କାହିଁ ହୃଦୟରୁ ମୋର ମରିଯାଇଛି ସେ ଆଶା । କହିଥିଲ ତୁମେ ସନ୍ଧ୍ୟାର ସମୟେ, ନିଃସଙ୍ଗ ରାସ୍ତାରେ ଥିବା ଖାଲି…
