କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଜଳୁ ନାହିଁ ଆଜି ମହମବତୀ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ନାହିଁ, ନାହାଁନ୍ତି ଯାତ୍ରୀ ଲୋକଦେଖାଣିଆ ସେ ଦେଶପ୍ରୀତି କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା କେଇଟି ରାତି ॥ ଦେହେ ଶିହରଣ ଗୋଟିଏ କାରଣ ବିନା ଲଢ଼େଇରେ ହାରିଲେ ପ୍ରାଣ ବୀର ଖୋଜେ କିନ୍ତୁ କ୍ଷେତ୍ର ରଣ ରକ୍ତେ ଧୋଇବାକୁ ମାଆ ଚରଣ ॥ ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ତୁମ ଦେହ ରକତ ଆତ୍ମାକୁ ଥରାଏ ସଦା ଶତତ ମୂହୁର୍ତ୍ତ ମୂହୁର୍ତ୍ତ କରେ ଶପଥ ଦେଶ ସେବା କରି ହୁଅନ୍ତି ହତ ॥ ଯାଆନ୍ତି କି…
ସେ ମୋତେ ବାରମ୍ବାର ପଚାରେ, ଆପଣ ମୋ ଉପରେ ଏତେ ରାଗନ୍ତି କାହିଁକି??? ଭୁଲ ତ ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ ଭୁଲ ପରେ ଠିକ ହୁଏ ଇତ୍ୟାଦି ଇତ୍ୟାଦି ଅନେକ ବୁଝାନ୍ତି ତା’ପରେବି ଛୋଟ ଛଛୋଟ କଥାରେ ଅଭିମାନ କରନ୍ତି… ମୁଁ କିନ୍ତୁ ସେଇ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତର ଦିଏ, ମାଳୀ ସିଏ, ଯେ ଗଛର ଯତ୍ନ ନିଏ ମୂଳରେ ପାଣି ଦିଏ ଅନାବନା ଘାସ ବାଛେ ଆଉ ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ କିଟନାଶକ ବିଷ ଦିଏ କାରଣ, ସେ ଗଛକୁ…
ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଅତୀତର ପ୍ରେମ ବିଭୂଷିତ ଭବିଷ୍ୟତକୁ, ରଞ୍ଜାଇବାକୁ ରଙ୍ଗିନ ଶ୍ରାବଣରେ, ନଧୋଇ ଆତଙ୍କ ରୁଧିରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ଅର୍ଦ୍ଧଶୁଷ୍କ ନଦୀ ଧାରାର ଅମଳିନ ବୈଶାଖ ପରର ଅଷାଢ଼ୁଆ ବାରିଦକୁ, ସାଜି ତରଙ୍ଗାୟିତ ଉର୍ମି, ଲଙ୍ଘି ପଥ ମିଶିବାକୁ ସମୁଦ୍ର ବକ୍ଷରେ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ପଥର ନିର୍ଜନତାକୁ କରି ବେଖାତିର କ୍ଲାନ୍ତ ବଟୋଇର ପ୍ରାନ୍ତ ପଥିକକୁ, ଭେଟ ହେଲେ ପାଶୋରିବ କେତେଯୁଗର ପଥଶ୍ରମ, ସାଥୀ ହେବ ଶେଷଯାଏ ଚାଲିବାକୁ । ପ୍ରତୀକ୍ଷା, ନିଶାର୍ଦ୍ଧରେ ଆତଙ୍କିତ ପ୍ରେୟାସୀର…
ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ସକାଳ ନାଲି କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଫୁଲ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପୋଖୋରୀ ତୁଠର ଗାଁଆଁ ଭୁଆସୁଣୀ ମେଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ପିଲା ଦିନ ସାଥି ମିଛି ମିଛିକାର ଖେଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ଅଭୁଲା ଅତୀତ ବୁଢ଼ୀ ଜେଜେମା କୋଳ । ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ମୋ ଗାଁଆଁ ପ୍ରେମିକା ଆଉ ସନ୍ଧ୍ୟା ନଈ କୂଳ ସ୍ମୃତି ସେଇ ସତେ ତା’ ଆଖି ମିଟିକା ଆଉ ସେ ମିଳନ…
ଜୟ କ୍ଷୀରାବ୍ଦି ତନୟା ପଦ୍ମାଳୟା ହରିପ୍ରିୟା କରି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ପାଅ ମା ପୂଜା, ଲୋକମାତା ମା କମଳା ତୁ ରମା ପଦ୍ମା ଇନ୍ଦିରା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାତା ନାମେ ଉଡ଼େ କୀରତି ଧ୍ଵଜା, ତୁ ଉଲ୍ଲୁକ ଗଜ ବାହିନୀ, ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଅଧିକାରିଣୀ ବିଶ୍ଵ ଜନନୀ । ଆଶ୍ୱିନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ତିଥି ଜନ୍ମଦିନ ଭାବେ ଖ୍ୟାତି ଗଜ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପୂଜାପାଉ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନେ ତୁ ପଦ୍ମାକ୍ଷୀ ପଦ୍ମହସ୍ତା କରୁ ତୁ ପଡ଼ି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧି ସୌଭାଗ୍ୟ ତୋ’ର…
