କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଅନେଇ ରହିଥିଲା ସେ ନିଶା ଅନ୍ଧକାରେ ବକ୍ଷେ ଜାବୁଡ଼ି ଦୁଇ ସୁତ ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂରର ପଥକୁ ଅନେଇ ତା’ ପ୍ରାଣର ପ୍ରିୟକୁ ସେ ତ ! ବାହୁଡ଼ିବେ ଆଜି ବୋଲି କର୍ମଯୁଦ୍ଧରୁ ଦେଇଥିଲେ ସେ କଥା କାଲି ସାବିତ୍ରୀରେ ଶାଢ଼ୀ, ଚୁଡ଼ି ଉପହାରେ ହରିବେ ପତ୍ନୀଙ୍କ ବ୍ୟଥା । ହେଲେ ସେ ପାଗଳି ଅଶ୍ରୁଭରା ନୟନେ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲା ଖାଲି ଆସିଯାଅ ତୁମେ ସେଇ ମୋ ସମ୍ପତ୍ତି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଶାଢ଼ୀ, ଚୁଡ଼ି । ଅନ୍ଧାର…
ନୀଳ ଗଗନର ଶୋଭା ମାଲ୍ୟମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗମ ଦିଗନ୍ତେ ଅସ୍ତମିତ ରବି ରଙ୍ଗେଇ ନଭ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ବସୁଧାର ଛତ୍ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅତୀବ ମନୋରମ ନବୋଦିତ ଅଂଶୁମାଳିଙ୍କ ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟ ଅପ୍ରତିମ ! ନୀଳ ପୟୋଧିରେ ଖେଳେ ଲହରୀ ପାରଙ୍ଗମ ହସେ ଉଦିତ ଭାସ୍କର ଦିଶେ କପାଳେ କୁଙ୍କୁମ ସାଗର ଗର୍ଭର ଦୁନିଆ ଯେ କେଡେ ଅନୁପମ ସତେ କି ବିଧାତା ଆଙ୍କିଛି ଧରିଣ ରଙ୍ଗ କଲମ ! ନୀଳାମ୍ବୁ ଜଳେ ରଙ୍ଗବିରଙ୍ଗ ଖଗଙ୍କ ପ୍ରତିଫଳନ ନଭଚରଙ୍କ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରସାର କାହିଁ…
ପୃଥିବୀ ମୋହର କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଫଳ ଲତା ତା’ ଉପହାର ମାନବ ଜାତିଟି ଏଡ଼େ ନିଷ୍ଠୁର ତା’ ଉପହାରକୁ କଲା ସଂହାର । ସୁନା ରୂପା ହୀରା ଖୋଦିତ ଦେହେ ଦେଖି ପ୍ରଲୋଭିତ ମଣିଷ ମୋହେ ତାଡ଼ନା, ଯାତନା ଧରାଟି ସହେ ମାଟି ଖୋଳୁ ଖୋଳୁ ରାତିଟି ପାହେ । ନଦୀରୁ ସାଗର ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ସିଏ ତା’ ଜଳରେ କେତେ କ୍ରିୟା ଯେ ହୁଏ ସେ ଗଭୀରତାକୁ ମାପୁଛି ଯିଏ ପ୍ରଦୂଷିତ ତା’କୁ କରୁଛି ସିଏ…
କ’ଣ ବା କରିବ ସିଏ? ଫୁରସତ୍ ନାହିଁ ଗଢ଼ିବାକୁ ବାଲିଘରଟିଏ, ତଥାପି ଆଉ ଏକ କୋଣାର୍କ ଗଢ଼ିବାର ଇଚ୍ଛା ॥ ହାତ ଥରୁଛି ଧରିବାକୁ ତୂଳୀଟିଏ, ତଥାପି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଟିଏ ଆଙ୍କିବାର ଆକାଂକ୍ଷା ॥ ପ୍ରୌଢ଼ତ୍ୱ କେବେଠୁ କଲାଣି କବଳିତ ଏ ଜଡ଼ ଶରୀରକୁ, ଅନୁଭବ ବିନା ବିତିଲା ଯୌବନ ॥ ମରି ମରି ସେଯାଏଁ ଜୀଇଁବ ଯେତେ ଦିନଯାଏ ଅଛି ଏ ଅନାକାଂକ୍ଷିତ ଜୀବନ ॥ ହସି ହସି ହସାଇ ଚାଲିଛି, କିଏ ବା…
ଫେରିଗଲା ମହାମାରୀ ମୃତ୍ୟୁର ତାଣ୍ଡବ କରି ଫେରିଲେ ନାହିଁ ଆମ ଡାକ୍ତର ବନ୍ଧୁ ଆଉ ପୋଲିସ ଭାଇ ଶିକ୍ଷକ କେତେ ଆଉ ଆସିଲେ ନାହିଁ ପରିବାର ଏବେ ବି ରହିଛି ଚାହିଁ ରୋଗକୁ ମଣିଷ ଜିତିଲା ମାନବିକତା ହଜିଗଲା ନା ଦୟା ରହିଲା ଅସଲ ରୂପ ସବୁ ଦିଶିଲା ଦୁର୍ବଳତାର ଲାଭ ଉଠିଲା ଠକାମୀ ବ୍ୟବସାୟ ଚାଲିଲା ଆଉ ଏମିତି ନ ହେଉ ମଣିଷପଣିଆ ରହିଥାଉ – ଲିପ୍ସା ଦାସ ଲିପ୍ସା ଦାସଲିପ୍ସା ଦାସ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ…
