ଅତି ଲୋଭ ବିପଦ
ଦେବଦତ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଏକ ଗାଁରେ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଠାକୁର ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ଓ ପୁରାଣପାଠ ଆଦିରୁ ଯାହା ରୋଜଗାର କରୁଥିଲେ, ଚଳିବାକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା । ଏହା ସହିତ
ଦେବଦତ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଏକ ଗାଁରେ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଠାକୁର ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ଓ ପୁରାଣପାଠ ଆଦିରୁ ଯାହା ରୋଜଗାର କରୁଥିଲେ, ଚଳିବାକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା । ଏହା ସହିତ
ସୁଦୂର ପ୍ରସାରୀ ଅଞ୍ଚଳର ଏକ ଗାଁ । ଗାଁ’ର ନାମ ମୁକୁନ୍ଦପୁର । ଗାଁରେ ରହୁଥିଲେ ଭାସ୍କର ବାବୁ । ଭାସ୍କର ବାବୁଙ୍କର ଗୋଟେ ବୋଲି ପୁଅ ଥିଲା, ରମେଶ । ଭାସ୍କର ବାବୁ
ବେବିନା, ନିର୍ଭୟା, ଇତିଶ୍ରୀ, ସୁଜାତା, ତପସ୍ୱିନୀ ଆଉ ଏବେ ସସ୍ମିତା । କିଏ ଜାଣିଲା କାଲି ଆଉ କାହା ନାଁ ଯୋଡ଼ାହେବ ଏ ତାଲିକାରେ । ଦୀଲ୍ଲୀର ନିର୍ଭୟା, ଖରୀନାସୀର ସୁଜାତା, ରାୟଗଡ଼ା ଡେଲାଙ୍ଗର
ସୋମେଶ୍ ଭାବୁଛି ! କ’ଣ କରିବ? କୁଆଡେ଼ ଯିବ? ଏମିତି ହାତ ଉପରେ ହାତ ଧରି ବସିଲେ ତ’ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହେବନି । ତା’କୁ କିଛି ଗୋଟିଏ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଘର
ହୋ ଭାଇନା, ହୋ ଭାଇନା କୁଆଡ଼େ ଗଲ? ଆମ ଘରେ ଟିକେ ପୂଜା ପାଇଁ ଆସିବନି? “ଭାଇନା” ମାନେ ବାବୁନା ଭାଇନା । ବୋଉ ଡାକିଲା “ହଇରେ ବାବୁନା, ଯାଉନୁ ଟିକେ, ସେ ପୁଅଟା
ସମୟ ରାତି ଏଗାରଟା ବାଜିବାକୁ ଆଉ କେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବାକି ଅଛି । ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ସାଙ୍ଗକୁ ପବନ ବି ହେଉଛି । ମୋହନ ଘରୁ ବାହାରିଲା । ବର୍ଷାରେ ଓଦା ହୋଇ ସେ
ଝିପିଝିପି ବର୍ଷାରାତି । ଜହ୍ନ ଓ ମେଘର ଲୁଚକାଳିରେ ପୃଥିବୀର ଛାତିରେ କେବେ ଆଲୁଅ କେବେ ଛାଇର ପଟ୍ଟାପଟ୍ଟା ଚିହ୍ନ । ପୁରା, ଫିଲ୍ମହଲ୍ର ସ୍କ୍ରିନ୍ ଉପରେ ଯେମିତି କଳା-ଧଳା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର । ମନସ୍ଵିନୀ
ଦିନ ସରିଯାଇଥିଲା, ସକାଳର ଖରା ବି ଚାଲି ଯାଇଥିଲା, ତମେ ବସିଥିଲ ଶିମିଳି ଗଛର ତଳେ । ଜାଣେନା କ’ଣ ଗୋଟେ ଚିନ୍ତା ଆଉ ଭାବନାରେ ତମେ ହଜି ଯାଇଥିଲ । ପଛରୁ ବହୁତ
ସାମାନ୍ୟ କଷ୍ଟରେ କଡ଼ ଲେଉଟାଇଲା ସୁଭଦ୍ରା । ସେଇ ଖଟରୁ ହାତ ବଢ଼ାଇ ଝରକା ପରଦା ଟେକି ଖୋଲିଦେଲା । ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣ ସତେଜ ହୋଇଆସିଲାଣି । କେତେସମୟ ହେବଣି କେଜାଣି? ମୋବାଇଲ ଦେଖିଲା ଆଠଟା
ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳ ! ସମୟ ପ୍ରାୟ ଦେଢ଼ଟା ହେବ । ଭଙ୍ଗା ସାଇକେଲ ଖଣ୍ଡେ ଧରି କଲେଜରୁ ଫେରୁଥାଏ ବୈଶାଖୀ । ରାସ୍ତାରେ ମନେ ମେନେ ଭାବୁଛି ଏ ଜୀବନଟା ଯେତିକି ସହଜ ସେତିକି
ଏଇ କିଛି ଦିନ ତଳର କଥା । ଯାହା ହେଲେ ବି ଛଅ କି ସାତ ବର୍ଷରୁ କମ ହେବନି । କାବ୍ୟା ସହ ମୋର ପରିଚୟ ସେତେବେଳୁ । ପରିଚିତ ବୋଇଲେ ସୋସିଆଲ
ନାତିକୁ କୋଳରେ ବସାଇ ସାହୁ ବାବୁ ଦେଖାଉଥିଲେ, “ଦେଖ, ଇଏ ତୋର ମାଆ, ଜେଜେମା’.. ତୋର ମନେ ନଥିବ, ହେଲେ ସେ ତତେ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲା, ତୋ ମାଆ, ମାନେ ତୋ ମମ୍ଠୁ
ଦେବଦତ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଏକ ଗାଁରେ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସେ ଠାକୁର ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ଓ ପୁରାଣପାଠ ଆଦିରୁ ଯାହା ରୋଜଗାର କରୁଥିଲେ, ଚଳିବାକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା । ଏହା ସହିତ
ସୁଦୂର ପ୍ରସାରୀ ଅଞ୍ଚଳର ଏକ ଗାଁ । ଗାଁ’ର ନାମ ମୁକୁନ୍ଦପୁର । ଗାଁରେ ରହୁଥିଲେ ଭାସ୍କର ବାବୁ । ଭାସ୍କର ବାବୁଙ୍କର ଗୋଟେ ବୋଲି ପୁଅ ଥିଲା, ରମେଶ । ଭାସ୍କର ବାବୁ
ବେବିନା, ନିର୍ଭୟା, ଇତିଶ୍ରୀ, ସୁଜାତା, ତପସ୍ୱିନୀ ଆଉ ଏବେ ସସ୍ମିତା । କିଏ ଜାଣିଲା କାଲି ଆଉ କାହା ନାଁ ଯୋଡ଼ାହେବ ଏ ତାଲିକାରେ । ଦୀଲ୍ଲୀର ନିର୍ଭୟା, ଖରୀନାସୀର ସୁଜାତା, ରାୟଗଡ଼ା ଡେଲାଙ୍ଗର
ସୋମେଶ୍ ଭାବୁଛି ! କ’ଣ କରିବ? କୁଆଡେ଼ ଯିବ? ଏମିତି ହାତ ଉପରେ ହାତ ଧରି ବସିଲେ ତ’ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହେବନି । ତା’କୁ କିଛି ଗୋଟିଏ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଘର
ହୋ ଭାଇନା, ହୋ ଭାଇନା କୁଆଡ଼େ ଗଲ? ଆମ ଘରେ ଟିକେ ପୂଜା ପାଇଁ ଆସିବନି? “ଭାଇନା” ମାନେ ବାବୁନା ଭାଇନା । ବୋଉ ଡାକିଲା “ହଇରେ ବାବୁନା, ଯାଉନୁ ଟିକେ, ସେ ପୁଅଟା
ସମୟ ରାତି ଏଗାରଟା ବାଜିବାକୁ ଆଉ କେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବାକି ଅଛି । ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ସାଙ୍ଗକୁ ପବନ ବି ହେଉଛି । ମୋହନ ଘରୁ ବାହାରିଲା । ବର୍ଷାରେ ଓଦା ହୋଇ ସେ
ଝିପିଝିପି ବର୍ଷାରାତି । ଜହ୍ନ ଓ ମେଘର ଲୁଚକାଳିରେ ପୃଥିବୀର ଛାତିରେ କେବେ ଆଲୁଅ କେବେ ଛାଇର ପଟ୍ଟାପଟ୍ଟା ଚିହ୍ନ । ପୁରା, ଫିଲ୍ମହଲ୍ର ସ୍କ୍ରିନ୍ ଉପରେ ଯେମିତି କଳା-ଧଳା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର । ମନସ୍ଵିନୀ
ଦିନ ସରିଯାଇଥିଲା, ସକାଳର ଖରା ବି ଚାଲି ଯାଇଥିଲା, ତମେ ବସିଥିଲ ଶିମିଳି ଗଛର ତଳେ । ଜାଣେନା କ’ଣ ଗୋଟେ ଚିନ୍ତା ଆଉ ଭାବନାରେ ତମେ ହଜି ଯାଇଥିଲ । ପଛରୁ ବହୁତ
ସାମାନ୍ୟ କଷ୍ଟରେ କଡ଼ ଲେଉଟାଇଲା ସୁଭଦ୍ରା । ସେଇ ଖଟରୁ ହାତ ବଢ଼ାଇ ଝରକା ପରଦା ଟେକି ଖୋଲିଦେଲା । ସୂର୍ଯ୍ୟକିରଣ ସତେଜ ହୋଇଆସିଲାଣି । କେତେସମୟ ହେବଣି କେଜାଣି? ମୋବାଇଲ ଦେଖିଲା ଆଠଟା
ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳ ! ସମୟ ପ୍ରାୟ ଦେଢ଼ଟା ହେବ । ଭଙ୍ଗା ସାଇକେଲ ଖଣ୍ଡେ ଧରି କଲେଜରୁ ଫେରୁଥାଏ ବୈଶାଖୀ । ରାସ୍ତାରେ ମନେ ମେନେ ଭାବୁଛି ଏ ଜୀବନଟା ଯେତିକି ସହଜ ସେତିକି
ଏଇ କିଛି ଦିନ ତଳର କଥା । ଯାହା ହେଲେ ବି ଛଅ କି ସାତ ବର୍ଷରୁ କମ ହେବନି । କାବ୍ୟା ସହ ମୋର ପରିଚୟ ସେତେବେଳୁ । ପରିଚିତ ବୋଇଲେ ସୋସିଆଲ
ନାତିକୁ କୋଳରେ ବସାଇ ସାହୁ ବାବୁ ଦେଖାଉଥିଲେ, “ଦେଖ, ଇଏ ତୋର ମାଆ, ଜେଜେମା’.. ତୋର ମନେ ନଥିବ, ହେଲେ ସେ ତତେ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲା, ତୋ ମାଆ, ମାନେ ତୋ ମମ୍ଠୁ