ଜୟ ଉମା କାତ୍ୟାୟନୀ ଈଶ୍ୱରୀ ଶିବା ଭବାନୀ ଅପର୍ଣ୍ଣା ପାର୍ବତୀ ଦୁର୍ଗା କାଳୀ ରୁଦ୍ରାଣୀ ଜୟ ଗଉରୀ ଅମ୍ବିକା ହୈମବତୀ ମା’ ଚଣ୍ଡିକା ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳା ମୃଡାନି ଜୟ ଶର୍ବାଣୀ ଆଦ୍ୟାଶକ୍ତି ବିଶ୍ୱ ଜନନୀ,

ଅଭିମାନର ନୁଆଁଣିଆ ଚାଳ ଘରେ ଯେବେଠୁଁ ଲାଗିଛି ନିଆଁ ବେଚାରା ଅଭିମାନ ଖୋଜି ବି ପାଇନି ଆଉ ଗୋଟେ ନୂଆ ଠିକଣା… (୧) ବଦଳି ଯାଇଛି ସମୟର ସୁଅ ଶ୍ରବଣର ବାରି ଧାରା ପରେ

କେତେ ଦିନେ ହେବ ସୁରକ୍ଷିତ ନାରୀ ଲାଘବ ହେବ ଯାତନା, କେତେ ଦିନ ନାରୀ ସହିବ କଷଣ ନର ପିଶାଚର ନିର୍ଯାତନା? ବେଦନା, ଯନ୍ତ୍ରଣା, ଲୁହଗାର ହେଲା ନାରୀ ପାଇଁ ସତେ ଲେଖା, କେତେ

ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର କଟକ ସହରେ ହୋଇଥିଲା ତାଙ୍କ ଜନ୍ମ । ମହତ କାମରେ ରଖିଦେଲେ ସିଏ ଓଡ଼ିଶା ମାଟିର ନାମ । କବିତା ଲେଖିବା ସଂଗୀତ ଗାଇବା ଥିଲାଟି ତାଙ୍କର ପ୍ରାଣ । ସ୍ୱପ୍ନକୁ

କରାଳ ରୂପରେ କୋଡ଼ିଏ ଆସିଲା, କାଳ ନେଇ ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ କେତେ କ’ଣ ସବୁ ବଦଳିଗଲାଣି, ଛଅ ମାସ ହୋଇନାହିଁ । କରୋନା ନାମରେ ଅଜଣା ଭୂତାଣୁ, ସବୁଠି ଯାଇଛି ମାଡ଼ି ଯେତେ ଯାହା

ସମୟ ଆଜି ପଚାରେ ମୋତେ ହସିଛି କେତେ ମୁଁ କାନ୍ଦିଛି କେତେ ହସିବାଟା ସିନା ଦୁନିଆ ଦେଖେ ହେଲେ ସମୟ ତୁ ତ ଦେଖିଛୁ ରାତି ରାତି ମୁଁ କାନ୍ଦିଛି କେତେ ! ରାତି

ମୋତେ ଟିକିଏ ଅନୁମତି ମିଳନ୍ତା କି? ତୋର ସେ ଯାଦୁକରୀ ଇଲାକାରେ ମୋ ନିଜକୁ ବାର୍ ବାର୍ ହଜାଇବା ପାଇଁ ତୋର ସେ ରଙ୍ଗିନ ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜରେ ମୋର ଏ ଧୂସର ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁକୁ

ଗିରିଷମ ଋତୁରେ ଏ ଟାଣୁଆ ଖରା, ଡହ ଡହ ହୋଇ ତାତି ଗଲାଣି ଧରା । ଶୀତଳ ଜଳରେ ବୁଡ଼ି ଗାଧୋଇବାକୁ, କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ ଲାଗେ ଆମ ସଭିଙ୍କୁ । କିଏ ଗାଧୋଉ

ମାଟିରୁ ଗଢ଼ା ଏ ଦେହ ମାଟିରେ ମିଶୁ ଯାଇଛି, ଥକି ଯାଇଥିବା ମୋର ଏ ଶରୀର ତା’ ମାଆ କୋଳେ ଶୋଇଛି, ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି । ଆରପାରିରେ ରହି ମୁଁ ଦେଖିଥିବା

ଆସ ମାତ ମାହେଶ୍ୱରୀ ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ ପରମ ବୈଷ୍ଣବୀ, ଆଶ୍ଵିନର ପାର୍ବଣ ତିଥିରେ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଧଳାମେଘ ନୈକା ବିହାରରେ । ବିଲପାଟେ କାଶତଣ୍ଡି ଢାଳଇ ଚାମର, ତବ ନିରାଜନା ପାଇଁ ଶୁଦ୍ଧପୂତେ ମନ୍ତ୍ର ଗାଇ