ଏମିତିକା ବୋଉ (ଶାଶୁ) ମିଳନ୍ତେ କି
ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଶାଶୁ-ବୋହୂ ଆମେ ରାତି ନପାହୁଣୁ ଚା’ ଦି’ କପ ଧରି ସାରା ରାଇଜଟା ଗପ ଗପନ୍ତୁ କି ! ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଭାଷାଗତ ପ୍ରଭେଦ ଛକା
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ କିଛି ଗଳ୍ପ, ପ୍ରବନ୍ଧ, କବିତା, ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀ, ଆତ୍ମକଥା, ବ୍ୟଙ୍ଗ ରଚନା ଆଦିକୁ ନେଇ ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇଥିଲା ଏହି ଶୁଭପଲ୍ଲବର । ଏହି କିଛିବର୍ଷର ଯାତ୍ରାରେ, ଇ-ପତ୍ରିକାରୁ, ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାରେ ୱେବ୍ ପୋର୍ଟାଲ୍, ପ୍ରକାଶନ, ଇ-ଷ୍ଟୋର୍ ଆଦି ଜନ୍ମନେଇଛି । ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛୁ ସଭିଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ।
ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ→
ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଶାଶୁ-ବୋହୂ ଆମେ ରାତି ନପାହୁଣୁ ଚା’ ଦି’ କପ ଧରି ସାରା ରାଇଜଟା ଗପ ଗପନ୍ତୁ କି ! ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଭାଷାଗତ ପ୍ରଭେଦ ଛକା
ମୋ’ ବୋଉ, ତୋ’ର ପଣତକାନିରେ ମୋ ଜୀବନ ବନ୍ଧା ଥାଉ, ତୋ’ର ସ୍ନେହର ବାରିଧାରା ସର୍ବଦା ମୋ ପାଇଁ ବହୁ; ମୋ’ ବୋଉ, ତୋ’ର ହସ ହସ ମୁହଁ ସଦା ମୋ ଆଖି ଆଗେ
କହିବାର ଅଛି ଯଦି କହିଦିଅ ଆଉ ହୁଏତ ଫେରିବନି ଏ ସମୟ, “ନା” ହେବାର ଆଶଙ୍କାରେ କେତେଦିନ ଆତଙ୍କିତ ହେବ ହୃଦୟ ॥ ପରେ ପଶ୍ଚାତାପ ହେବ ନିଶ୍ଚେ ଜହ୍ନ ଆକାଶରୁ ଚାଲିଗଲା ପରେ,
ନିଖିଳ ଚିତ୍ତ ହରଷା ବରଷା ପହିଲି ଆଷାଢ଼େ ଆସିଲାଣି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସନ୍ତାପିତ ଧୂସର ଧରଣୀ ଧୀରେ ଧୀରେ ହସି ଉଠିଲାଣି ॥୧॥ ଆକାଶରେ ଭାସେ କୃଷ୍ଣ ବର୍ଣ୍ଣ ଘନ ଦିଶେ ଚପଳାର ସୁନା ଝଲକ
ତୁମେ ଆସିଛ ବୋଲି… ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଛି ମୁଗ୍ଧ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟାଇ ଆସିଛ ତୁମେ ସାଗର ବକ୍ଷ ଡେଇଁ କେରଳ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ସୀମା ଅତିକ୍ରମେ ମହୋଦଧି କୂଳେ କୂଳେ…… ନିସ୍ତେଜ ଗାଲିଚାକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଫାଙ୍କାଫାଙ୍କା
ରକତ ଛିଟାରେ ଧୋଇଦେଇ ମାଟି କରି ମାଆ କୋଳ ଶୂନ୍ୟ । ଶ୍ୟନ୍ୟ ସରଗରେ ରହିଗଲ ତୁମେ କରି କୋଟି ଜନ୍ମ ପାଇଁ ପୁଣ୍ୟ ॥ ପୋଛି ପୋଛି ଲୁହ ପଣତ କାନିରେ ସରୁ
ଜ୍ୱରରେ ପୀଡ଼ିତ କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର ବୋଲି ତତେ ବୋଲାଏ ଜଗତ । ଜ୍ୱରରେ କମ୍ପୁଛୁ ଆହେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ, ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉ ଅଣସର ଘରେ ରହି । ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କିଙ୍କ ସାଥି
କହରେ କାଳିଆ କେଉଁ ଭୁଲ କଲି ଶୁଣୁନାହୁଁ ମୋର ଡାକ ଭକ୍ତ ବିନୋଦିଆ ନାମ ଘେନିଅଛୁ ରଖିଦେ ତୋହରି ଟେକ । ବାର ବାର ମତେ ଫେରେଇ ଦେଉଛୁ ସିଂହ ଦୁଆରରୁ ତୋର ଅଣଦେଖା
ହେ ବିଶ୍ଵ ନିୟନ୍ତା ଜଗତ କରତା ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମ ଇସାରାରେ ଚାଲେ ଏ ସଂସାର ତୁମେ ପରା ସର୍ବବ୍ୟାପ୍ତ । (୧) ତୁମେ ନାରାୟଣ କରୁଣା ସାଗର ତୁମେ ଅଟ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ
ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ ମୋତେ ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ କବିତା ଦି ଧାଡ଼ି ଯନ୍ତ୍ରଣାମାନଙ୍କର ଲୁହରେ ଭିଯିବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦର ଆଖିକୁ ! ଚାଖିବାକୁ ଦିଅ ଲୁହର ଲୁଣିଆ ସ୍ୱାଦକୁ ଲକ୍ଷେ ଦୁଃଖର ପ୍ଲାବିତ ଧାରରେ ଭାଷିବାକୁ
ସୁନ୍ଦରୀଙ୍କୁ ଧରି ରଖିନି ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ସୁନ୍ଦରଙ୍କୁ ନା ସେ ରଖିଛି, କେତେ ଆସିଛନ୍ତି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି କାହା ବାଟକୁ ସେ ଚାହିଁନି । ଗୀତିକାରଙ୍କୁ ସେ ଧରିଛି ବକ୍ଷରେ ଚିତ୍ରକରଙ୍କୁ ବି ଧରିଛି, କନଭାସ
ଦୁନିଆ ଜାଣିଛି ଦୁନିଆ ମାନିଛି ପ୍ରେମ ଯାଏ ନାହିଁ ମରି ତେବେ କୁହ କିଆଁ ମିଛଟାରେ ଆମେ ଦୁନିଆକୁ ଯିବା ଡରି ତୁମେ ଖାଲି ଭାବ ଭଲପାଇବାଟା ଆମ ପାଇଁ ମହାପାପ ମୁଁ କିନ୍ତୁ
ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଶାଶୁ-ବୋହୂ ଆମେ ରାତି ନପାହୁଣୁ ଚା’ ଦି’ କପ ଧରି ସାରା ରାଇଜଟା ଗପ ଗପନ୍ତୁ କି ! ଏମିତିକା ବୋଉ ମିଳନ୍ତେ କି ଭାଷାଗତ ପ୍ରଭେଦ ଛକା
ମୋ’ ବୋଉ, ତୋ’ର ପଣତକାନିରେ ମୋ ଜୀବନ ବନ୍ଧା ଥାଉ, ତୋ’ର ସ୍ନେହର ବାରିଧାରା ସର୍ବଦା ମୋ ପାଇଁ ବହୁ; ମୋ’ ବୋଉ, ତୋ’ର ହସ ହସ ମୁହଁ ସଦା ମୋ ଆଖି ଆଗେ
କହିବାର ଅଛି ଯଦି କହିଦିଅ ଆଉ ହୁଏତ ଫେରିବନି ଏ ସମୟ, “ନା” ହେବାର ଆଶଙ୍କାରେ କେତେଦିନ ଆତଙ୍କିତ ହେବ ହୃଦୟ ॥ ପରେ ପଶ୍ଚାତାପ ହେବ ନିଶ୍ଚେ ଜହ୍ନ ଆକାଶରୁ ଚାଲିଗଲା ପରେ,
ନିଖିଳ ଚିତ୍ତ ହରଷା ବରଷା ପହିଲି ଆଷାଢ଼େ ଆସିଲାଣି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସନ୍ତାପିତ ଧୂସର ଧରଣୀ ଧୀରେ ଧୀରେ ହସି ଉଠିଲାଣି ॥୧॥ ଆକାଶରେ ଭାସେ କୃଷ୍ଣ ବର୍ଣ୍ଣ ଘନ ଦିଶେ ଚପଳାର ସୁନା ଝଲକ
ତୁମେ ଆସିଛ ବୋଲି… ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଛି ମୁଗ୍ଧ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟାଇ ଆସିଛ ତୁମେ ସାଗର ବକ୍ଷ ଡେଇଁ କେରଳ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ସୀମା ଅତିକ୍ରମେ ମହୋଦଧି କୂଳେ କୂଳେ…… ନିସ୍ତେଜ ଗାଲିଚାକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଫାଙ୍କାଫାଙ୍କା
ରକତ ଛିଟାରେ ଧୋଇଦେଇ ମାଟି କରି ମାଆ କୋଳ ଶୂନ୍ୟ । ଶ୍ୟନ୍ୟ ସରଗରେ ରହିଗଲ ତୁମେ କରି କୋଟି ଜନ୍ମ ପାଇଁ ପୁଣ୍ୟ ॥ ପୋଛି ପୋଛି ଲୁହ ପଣତ କାନିରେ ସରୁ
ଜ୍ୱରରେ ପୀଡ଼ିତ କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ, ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର ବୋଲି ତତେ ବୋଲାଏ ଜଗତ । ଜ୍ୱରରେ କମ୍ପୁଛୁ ଆହେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସାଇଁ, ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉ ଅଣସର ଘରେ ରହି । ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କିଙ୍କ ସାଥି
କହରେ କାଳିଆ କେଉଁ ଭୁଲ କଲି ଶୁଣୁନାହୁଁ ମୋର ଡାକ ଭକ୍ତ ବିନୋଦିଆ ନାମ ଘେନିଅଛୁ ରଖିଦେ ତୋହରି ଟେକ । ବାର ବାର ମତେ ଫେରେଇ ଦେଉଛୁ ସିଂହ ଦୁଆରରୁ ତୋର ଅଣଦେଖା
ହେ ବିଶ୍ଵ ନିୟନ୍ତା ଜଗତ କରତା ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମ ଇସାରାରେ ଚାଲେ ଏ ସଂସାର ତୁମେ ପରା ସର୍ବବ୍ୟାପ୍ତ । (୧) ତୁମେ ନାରାୟଣ କରୁଣା ସାଗର ତୁମେ ଅଟ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ
ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ ମୋତେ ଲେଖିବାକୁ ଦିଅ କବିତା ଦି ଧାଡ଼ି ଯନ୍ତ୍ରଣାମାନଙ୍କର ଲୁହରେ ଭିଯିବାକୁ ଦିଅ ଶବ୍ଦର ଆଖିକୁ ! ଚାଖିବାକୁ ଦିଅ ଲୁହର ଲୁଣିଆ ସ୍ୱାଦକୁ ଲକ୍ଷେ ଦୁଃଖର ପ୍ଲାବିତ ଧାରରେ ଭାଷିବାକୁ
ସୁନ୍ଦରୀଙ୍କୁ ଧରି ରଖିନି ପ୍ରାଙ୍ଗଣ ସୁନ୍ଦରଙ୍କୁ ନା ସେ ରଖିଛି, କେତେ ଆସିଛନ୍ତି ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି କାହା ବାଟକୁ ସେ ଚାହିଁନି । ଗୀତିକାରଙ୍କୁ ସେ ଧରିଛି ବକ୍ଷରେ ଚିତ୍ରକରଙ୍କୁ ବି ଧରିଛି, କନଭାସ
ଦୁନିଆ ଜାଣିଛି ଦୁନିଆ ମାନିଛି ପ୍ରେମ ଯାଏ ନାହିଁ ମରି ତେବେ କୁହ କିଆଁ ମିଛଟାରେ ଆମେ ଦୁନିଆକୁ ଯିବା ଡରି ତୁମେ ଖାଲି ଭାବ ଭଲପାଇବାଟା ଆମ ପାଇଁ ମହାପାପ ମୁଁ କିନ୍ତୁ