ମତେ ପଚାରନି ପବନ ମିଛ କହେ କି ନାଇଁ ଆକାଶରେ ତାରା କେତେ ବାଦଲ ବି କ’ଣ ଗୀତ ଗାଏ ନାଁ ଜହ୍ନ କେବେ ମନ ହଜେଇଛି ନାଁ ଜମା ପଚାରନି ମତେ !

ଭାରି ମନେ ପଡ଼େ ତୁମେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଗଲା ପରେ ଭାବେ ବସି ତୁମ କଥା ଫିକା ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ । ମନେ ପଡ଼େ ଆଜି ସେଇ ସାଗରର ବେଳା ଭୂଇଁ କହିଥିଲ ଭଲପାଅ ଉଛୁଳା

ଭଲପାଇଥିଲି ମନ ଦେଇ ତୋତେ ଚାଲିଗଲୁ ଛାଡ଼ି କରି ଏକା ମୋତେ ଏଡ଼େ ବେଇମାନି ଏଡ଼େ ତୁ ନିଷ୍ଠୁର ଭାଙ୍ଗିଦେଲୁ ମୋର ସାତ ସପନର ଘର ॥ ବୁଝିଗଲି ତୋ’ ଭଲପାଇବାର ମୂଲ୍ୟ କ’ଣ

କାଲି ରାତିରେ ରାସ୍ତାରେ ଭେଟିଲି ଜୀବନକୁ ! ଦେଖାହେଲା ଆଉ କଥା ବି ହେଲା ହେଲେ, ମଉଳି ଯାଇଥିଲା ତା’ ମନରେ ଥିବା ଆଶା ଓ ଆକାଂକ୍ଷା । ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ କରିବାକୁ ଯାଇ

ଆମ ପାଇଁ ଆମ ବାପା ହେଉଛନ୍ତି ଦୁନିଆର ବଡ଼ ଧନୀ ଯେବେ ଯାହା ମାଗୁ ସବୁ ସେ ଦିଅନ୍ତି ମନା କେବେ କରନ୍ତିନି ॥ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂସ୍କାର ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଆଦି ପାଇଛେ ତାଙ୍କଠୁ

ନିଦାଘରେ ବୁକୁଚିରି ଆକାଶୁ ଆସେ ଓହ୍ଲାଇ ବରଷା ରାଣୀ କେବେ କଳା କେବେ ଧଳା – ଓଢ଼ଣୀ ଟାଣି ମାଟିକୁ ସେ ଭଲପାଏ ମାଟି ସାଥେ କଥାହୁଏ ଭାରତି ଭଲ ଲାଗେ ତା’ର ମଞ୍ଜୁଳ

ଜନ୍ମଭୂମି କହେ ଡାକି ଖୋଜି ତତେ କାହିଁଗଲୁ ଧନ ମୋର, ବିଗତ କଥାକି ମନେ ପଡ଼ୁନାହିଁ କରି ଦେଇଗଲୁ ପର ।୧। କେମିତି ଭୁଲିଲୁ ପିଲା ଦିନ କଥା ଧୂଳି ଖେଳ ବାଲିଘର, ସାଙ୍ଗସାଥୀ

ଥରେ ବଜାରକୁ ବୁଲି ଯାଇଥିଲି ଦେଖିଲି ଗୋଟିଏ ବାଘ, ବିଲୁଆ ସହିତ ବୁଲି ଆସିଥିଲା ଖାଉଥିଲା ବସି ଶାଗ ! ନିଶକୁ ସଳଖି ଦାନ୍ତକୁ ରକଟି ମାରୁଥିଲା ବଡ଼ ହାଇ, ସାମନାରେ ଦେଖି ବୁଦ୍ଧି

ହେ ଫଗୁଣ ତୁ କି ଜାଣିନୁ ପୁଣି ମୋ ଦେହରେ ରଙ୍ଗ ବୋଳିବାକୁ ଆସିଛୁ, କେହି ଜଣେ ଏମିତି ରଙ୍ଗ ଲଗାଇ ଦେଇ ଯାଇଛି ଯେ… ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋ ଆଖିର ଶ୍ରବଣରେ ଧୋଇଲେ