ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ମୋତେ ଦିଅ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା କହୁଛି ଦୁନିଆ ତୁମେ ଥରେ ଭାବି ଦେଖ !! ଦିନକୁ ଦିନ ଗଣ ଦୁଷ୍କର୍ମ ହେଉଅଛି କାହା ପାଇଁ ଏଥିପାଇଁ କ’ଣ

ଏକ ଯେଉଁ ଦିନ ତୁ ଏ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲୁ, ବାପା ବୋଉ ଭାଗ୍ୟ ଆଦରିଲେ… ପ୍ରଭୂ ! ପୁଣି ଝିଅଟିଏ ଦେଲେ ..!!! ତୋ ସ୍ୱାଧୀନତାର ହାତରେ ଶିକୁଳି ପାଦରେ ବେଡ଼ି ପକାଇଲେ ସମସ୍ତେ

ତୁମକୁ ଦେଖେ ମୁଁ ଗବାକ୍ଷର ବଉଦର ଆଢ଼ୁଆଳ ଫାଙ୍କେ ଭାବେ ତୁମେ ଅଛ ମନ୍ଦ ମଳୟେ ଆମ୍ବ ଡାଳ ବଉଳରେ ତୁମକୁ ଦେଖେ ମୁଁ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛରେ ତ ସାତ ତାଳ ପଙ୍କ ତଳେ

ବସନ୍ତେ ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ ମାସେ ବରଷକେ ଥରେ ହୋଲିଟି ଆସେ ରଙ୍ଗର ପସରା ସାଥିରେ ନେଇ ପ୍ରେମର ଫଗୁରେ ସଜେଇ ହେଇ କୋଇଲିର କୁହୁତାନର ତାଳେ ବଗିଚାରେ ପୁଣି ଆମ୍ବ ବଉଳେ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ସାଜେ

ଫଗୁଣଟା ଆଜି ଫିକା ପଡ଼ିଅଛି ନ ଝରଇ ଆଉ ମହୁ, ମନକୁ ମୋହିତ କରିପାରୁ ନାହିଁ ଆଜି କୋଇଲିର କୁହୁ ।୧। ବଉଳ ବାସନା ପାରୁନାହିଁ ଆଉ ମନ କରି ଆନ ମନା, ଆତ୍ମହତ୍ୟା

ଅନ୍ଧାର ରାସ୍ତା, ରାସ୍ତା ପୂରା ଶୂନ୍‌ଶାନ୍ ସେ ରାସ୍ତାରେ ମୁଁ ଏକା ହଠାତ୍, ବର୍ଷା ଆକାଶରେ କେଉଁଠୁ ଆସିଲା?? ଖାଲି ବର୍ଷା ନୁହେଁ ତା’ ସହ ବିଜୁଳି ଚକ୍ ଚକ୍… ଠିକ୍, ସେହି ଅନ୍ଧାର

ମନେ ଅଛି ତମର ସେଦିନ ସୋସିଆଲ ମିଡ଼ିଆରେ ପରିଚୟ ହୋଇଥିଲା ଆମର । ବୋଧେ ଭୁଲିଯାଇଥିବ ଭୁଲିଯିବା କଉ ବଡ଼କଥା ଯେ ଏ ମାଟି, ଏ ଆକାଶ ଏ ପୃଥ୍ୱୀ, ଏ ନିଶ୍ୱାସ ବଦଳିବ

ରଙ୍ଗ ଅବିର ଧରି ମୋ ତନୁ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ଆଶିଯା’ ଥରେ କହ୍ନେଇ । ତୋ’ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ୍ କରିଦେ ମୋ ଜୀବନର ଯମୁନା ନଈ ॥ ନାହିଁ ମୋର ମୀରା ପରି ଭାବ

ନାଲି ପାଣି ଟିକେ ତୁଣ୍ଡରେ ବାଜିଲେ ଭୁଲେ ସେ ସାରା ଦୁନିଆ । ଦିନରେ ପୁଣି ସେ ଦେଖେଇ ଦିଅଇ କେତେ ଜହ୍ନତାରା ମାନିଆ ॥ ଠିକଣାଟା ତା’ର ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ନୁହଁଇ । କେତେବେଳେ

ଏ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ ନାୟକ ସାଜିଛି କଣ୍ଟକିତ ପଥେ ଶକ୍ତ ଆଘାତେ ଅଜଣା ବାଟର ବାଟୋଇ ସେ ସାଜେ, ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଏ ରଙ୍ଗୀନ୍ ଦୁନିଆଁ ନିଜକୁ ହରାଇ ନିଜକୁ ବି ଖୋଜେ । ସ୍ୱପ୍ନ ଦରିଆରେ