ମନ ମୋହର ଶଶ୍ମାନର କଣ୍ଟକିତ ନୀରବତା ହୃଦୟର ଗଭୀରତା ଉପରେ ଜଳୁଛି ଚିତା ॥ ଆଶା ମୋର ମଳିନ ପଡ଼ିଛି ବିକ୍ଷିପ୍ତ ହୋଇ ଅନୁଭବ ମୋର ପାଉଁଶ ହୋଇଯାଇଛି ପବନରେ ମିଳେଇ ॥ ସ୍ମୃତି

ପ୍ରେମ ଅପ୍ଟିକସ୍‌ରେ ତୋ’ ପ୍ରେମ ଠିକ୍ ଆଲୋକର ରଶ୍ମି ପରି, ଅନନ୍ତ ଦୂରରେ ଥିଲେ ବି ତୁ କେନ୍ଦ୍ରିତ ହୋଇଥାଉ ଏକ ବାସ୍ତବ ପ୍ରତିବିମ୍ବ ପରି, ଫୋକୋସ୍‌ରେ, ଅବତଳ ମନ-ଦର୍ପଣରେ । ନିକଟତର ହୋଇ

ବରଷା ରାଣୀ କହୁଛି ଆଜି ଧରଣୀର ପାଦ ଛୁଇଁ, ଫେରି ଆସିଛି ମୁଁ ଆକାଶ ଛାଡ଼ି ଥରେ ମୋତେ ନିଅ କୋଳେଇ । ଆକାଶ ମୋତେ ଦେଲା ଦୂରେଇ ଆସିଛି ତୁମ କୋଳକୁ, ମନା

ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ମାତା ବନ୍ଦେ ଉତ୍କଳ ମାତା ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଚାରୁ ଶୋଭାମୟୀ ପୁଣ୍ୟ ତୀର୍ଥମୟୀ ମାତା । କଳା ସଂସ୍କୃତିରେ ଅଟୁ ତୁ ମହାନ ଭାଷା ଭିତ୍ତିରେ ତୋହରି ଗଠନ, ଏକତ୍ମତାରେ ହିଁ

ଆକାଶରୁ ଏବେ ଝରିଲାଣି ନିଆଁ ତୁହାକୁ ତୁହା ଛଟପଟ ହାେଇ ଡାକ ଛାଡ଼ିଲାଣି ଡାମରାକୁଆ ଫଗୁଣ ଆସୁଛି ତାତିଲା ବାଆକୁ ସାଥୀରେ ଧରି ସିଏ ବି ହସିବ ଏଇଠି କେମିତି? ହେଲାଣି ସରି ।

ମୋ ମନର ନାୟିକା କେବେ ଆସି ଧରା ଦେବ । ତୁମ ବିନେ ଏକା ମୁଁ ଆସି ଥରେ ଦେଖି ଯିବ ॥ ଖୋଜୁଛି ଏ ମନ ତୁମକୁ ଚାହିଁ ବସିଛି ନିରନ୍ତର ।