ବଞ୍ଚିକି ପାରିବ, ଶଶାଙ୍କ ବିନା ସରୋବରର ସେ କଇଁ? କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ତୁମବିନା ପ୍ରିୟ ଆଖିରେ ଏ ଲୁହ ନେଇ ।୧। ବସନ୍ତ ମଳୟ, ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା ଆସିଥିଲ ତୁମେ ସାଜି, ଗଲାବେଳେ କାଇଁ ହୋଇଗଲ ତୁମେ, ରୁକ୍ଷ ନିଦାଘର ଝାଞ୍ଜି ।୨। ଶିଖେଇଲ ତୁମେ ହସିବା ବଢ଼ିବା ଜିତିବାର ସେଇ କଳା, ସଜେଇଲେ କୁନି ଆଖିରେ ମୋହର ଅସୁମାରୀ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଶା ।୩। ଜୀବନରେ ଥିଲା କେତେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ତୁମ ସାଥେ ଥିଲି ସହି, ତୁମେ…
ସଭାକୁ ସମୟ ନାହିଁ… ଉପାଧି ନେବାକୁ କନ୍ଦଳ ତ’ ଚାଲେ ଠେଲାପେଲା… ମୁହାଁ ମୁହଁ… ସଭାପତି ବାବୁ ସଭାକୁ ଆସନ୍ତି… ନେଇ ତାଙ୍କ ଅଡ଼ି କାର୍ ସମ୍ପାଦକ କଥା କ’ଣ କହିବି… ସଭା ଅଧାରୁ ହୁଅନ୍ତି ପାର୍… ସଭା ସଭ୍ୟ ଏଠି ତୁଲାନ୍ତି ଯେ କାର୍ଯ୍ୟ ହସ ଖୁସି ଆନନ୍ଦରେ… କୁହନ୍ତି ସାହିତ୍ୟ ଆମର ଜନନୀ ତା’ କର୍ମେ କେ ଅବହେଳା କରିପାରେ… ଲାଗେ ବେଳେ ବେଳେ ସ୍ୱାର୍ଥପାଇଁ ଆମେ ସାହିତ୍ୟର କରୁ ସଉଦା ସାହିତ୍ୟ କାମରେ…
ତମସା ନିସ୍ତବ୍ଧ ରଜନୀ ଥିଲା ଯେ, ଜନ ଶୂନ୍ୟ, କଲା କରମକୁ ଭାଳିଣ କୈକେଇ କରେ ରୋଦନ । ଶ୍ରାବଣର ବାରି ବରଷେ ଭୟଙ୍କର ସେ ରାତ୍ର, ଏକାକୀ କୈକେୟୀ ବସିଛି ଜାତ ହୋଇଛି ଭିତ । ମନେ ମନେ ତହିଁ ବିଚାରେ ସତେ କଲି କି ପାପ, ତିଳେ ସୁଖ ନାହିଁ ମନରେ ଥାଏ ବହୁ ସନ୍ତାପ । ଦୁଃଖେ ଦିନ ଆଜି କାଟୁଚି ମୁହିଁ, ଅଶ୍ୱପତି ନନ୍ଦିନୀ, ରାମ, ଲକ୍ଷ୍ମଣ, ଜାନକୀ ହେଲେ ବନ…
ଜାଣିନି ଅପେକ୍ଷାର ଅନ୍ତ କେବେ ଘଟିବ, ମରୁଭୂମିରେ ବାଲୁକା ଶେଜରେ ନଦୀ ଆସିବ । ଆଶା ମୋର ଅସୀମ, ବାଟ ନାହିଁ ଚାଲିବାକୁ… ସ୍ଵପ୍ନ ମୋର ଅମାପ, ନିଦ ନାହିଁ ଶୋଇବାକୁ… ଭଙ୍ଗା ସାଗର ଲହରି, ଜୁଆରର ଭଟ୍ଟା… କ୍ଷଣ ଅବକ୍ଷଣେ.. ପାଇବାର ନିଶା… ସନ୍ଦିଗ୍ଧ ଏ ସନ୍ତୁଳିତ ମନ, ଭାବ ଅବକାଶେ କରେ ନିଡ଼ ରଚନା । ଧୂସରିତ ମାୟାଜାଲେ କବଳିତ କରି ଦିଏ, ରଚିଦିଏ ଛଳନାର ବାସନା ।। ପରିପୂରକ ପରି ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ…
ଭଲ ଭଲ କହି ଭଲ ପାଇଗଲି ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ ମୁଁହିଁ, ଆଖିଯାଏ ଥକି ମନ ଯାଏ ଶୁଖି ତୁମ ବାଟ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ।।୧।। ତୁମ ସାଥେ ଥିବା ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଭୁଲିପାରୁନାହିଁ ମୁହିଁ, ନିରୋଳାରେ ଥିଲେ ତୁମେ ମନେପଡ଼ ଭେଟିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁଁହିଁ ।।୨।। ତୁମେ ଯିବାପରେ ଅଝଡ଼ା ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟି ବସିଛି ମୁହିଁ, ଜୀବନର ମାନେ ତୁମଠୁ ଆରମ୍ଭ ତୁମେ ସାଥେ ଯାଏ ବହି ।।୩।। ଭୁଲିବାକୁ ଚାହିଁ ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ ଭାବନାରେ ଯାଅ…
