ସତ୍ୟ କର୍ମ ବୃକ୍ଷ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖାରେ ଦେଖି ହୃଷ୍ଟପ୍ରୁଷ୍ଟ ଫୁଲ ବାତ୍ୟା ସାଥେ ଘନ ରୋଷେ ବରଷିଲେ ଉଜାଡ଼ି ଜୀବନ ମୂଳ । ହେଲା ମହୀ ପତିତ, ସାତ ବାସରରେ ଅକସ୍ମାତ । ମହୀରୁହ ହୃଦ କେସନେ କରିବ ସପନର ସୌଦାଗର, ଲୋଭ ମାୟା ମୋହ ବରଜି ନୁହଇ ବୋହି ନର କଳେବର । ପ୍ରିତି ଶରୀର ଝର, ଶରୀରରୁ ବହେ ନିରନ୍ତର । ବାସାନ୍ତର କରି ବାସରୁ ଓଟାରି ବାହାରେ କରିଲ ଠିଆ, ବୈନତେୟ ପୃଷ୍ଠେ…
କ୍ରିଂ କ୍ରିଂ! ହଠାତ୍ ବାଜି ଉଠିଲା ଫୋନ୍ଟି, ରାତି ୧.୪୫ମି ହବ । ଉଠି ଦେଖେ ତ ଦେହସାରା ଝାଳ… ଭାବି ପାରିଲିନି ଫୋନ୍ଟିକୁ ଉଠେଇବି କି ସେ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ଶାନ୍ତ କରିବି ।ଫୋନ୍ଟିକୁ ଉଠେଇଲା ବେଳକୁ, ସିଟ୍ ଯା !! କେତେ ଚିନ୍ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଗଲା I କାହାର ସେ ଫୋନ୍ଟି ହୋଇଥିବ, ଏତେ ରାତିରେ କିଏ ସେ ହେଇପାରେ, କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟିନି ତ? ସତେ ଯେପରି କେତେ ଅବାନ୍ତରିଆ ରାସ୍ତାର…
ସଖା ତୁମ ପ୍ରେମନିଶାରେ ମୁଁ ଏମିତି ଭିଜୁଛି । ମତେ ତୁମ ଛଡ଼ା କିଛି ଦିଶୁ ନାହିଁ ଯେମିତି, କି ଗୁଣୀ କରିଛ କହି ଦିଅ ତୁମେ ସଖା ତୁମ ବିନା ଏ ଜୀବନ ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା, ତୁମକୁ ପାଇବାର ଆଶାରେ କାହିଁ କେବେଠାରୁ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ତୁମ ପ୍ରେମିକା । ଦୁନିଆ ପାଇଁ ତୁମ ମହାପ୍ରଭୁ ହୁଅ, ମୋ ପାଇଁ ତୁମେ ସଖା । ଆଜିବି ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ ତୁମର ଏ ପ୍ରେମିକା…!!! – ବିଦ୍ୟୁତପର୍ଣ୍ଣା…
ସେଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ନିତଦିନ ପରି ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ତାକୁ ଦେଖା କରିବାର ଲାଳସାରେ ଶୀଘ୍ର ଗାଧୋଇ ପଡ଼ି ବାହାରିଲି କଲେଜ ଗେଟ୍ ପାଖକୁ, ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହିତ ଖଟି ଚାଲୁଥାଏ କିନ୍ତୁ ନଜର ଖୋଜୁ ଥାଏ ତା’ର ପ୍ରଥମ ଝଲକ୍ର ଝାପସାରେ ଆଖି ପଖାଳିବା ପାଇଁ… କିନ୍ତୁ ଏ କ’ଣ??? ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ କଲେଜ ବସ୍ ଧସେଇ ଆସିଲା, ହେଲେ ସେ କାଇଁ?? ସେଦିନ ତା’ ବସ୍ ଟିକେ ଡେରିକରି ଆସିଲା ! ବସ୍ର କାଚ…
ରାତି ନିରବତା ଭାଙ୍ଗି ଖେଳୁଥିବ, ଧକ୍ ଧକ୍ ସେଇ ଶବ୍ଦ । ପ୍ରୀତିର ଧାରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ସିଏ, ଦୁଇ ହୃଦୟରୁ ଲବ୍ଧ ॥ ସ୍ୱପ୍ନିଳ ତୁମ ମୁଖ ଦର୍ପଣେ, ଖୋଜୁଥିବି ମୋର ଚିତ୍ର । ବିଘ୍ନ ଢାଙ୍କୁଥିବ କୁନ୍ତଳ ତୁମ, ହୋଇ ବନ୍ଧନ ମୁକ୍ତ ॥ କେବେ ଦେଉଥିବ ଇଙ୍ଗିତ ସିଏ, କେବେ ହେଉଥିବ ଶ୍ରାନ୍ତ । ଶାନ୍ତ ନିରୀହ ନୟନ ଦ୍ୱୟ, ଭିନ୍ନ ନିଶାରେ ମତ ॥ ଚିବୁକ ଅଧରେ ପ୍ରେମର ଝଲକ, ସ୍ପଷ୍ଟ ହେଉଥିବ…
