ପଢାଲେଖା କଲେଁ ଜ୍ଞାନ୍ ନୁରିହେସି ମିଲ୍ସି ଘାଏ ଘାଏ କେନ୍ସି ଶାସ୍ତ୍ର ଗ୍ରଂଥ ବହି ନ ପୂରା ଜ୍ଞାନ୍ ନାଇଁ ଥାଏ ଜ୍ଞାନର୍ ଝାରେଁ ଢୁଡ଼୍ମେଇ ହେଇ ସାରି ଦଉଥିସୁଁ ବେଲ୍ ଭାଷା ସାଂଗେ ଲାଗି ଚଲେଇଥିସୁଁ ଜ୍ଞାନ୍ ନୁରାଖୁଜା ଖେଲ୍ ଜ୍ଞାନ୍ ବଦ୍ଲିସି ବଢ୍ସି ଛିଡ଼୍ସି ଯାଏସି ମନୁ ଲିଭି କେତେ ଜ୍ଞାନ୍ ଅଛେ ସାରା ସଂସାରେ କେହି ନାଇଁପାରି ଭାବି ଯାହାର୍ ଯେତ୍କି ଦର୍କାର୍ ଥିସି ସେ ସେତ୍କି ଖୁଜି ଜ୍ଞାନର୍ ଝାରୁଁ ପତର୍…
ଘରୁ ବାହାରିଲେ ଦେଖ୍ସୁଁ ପଡ଼ିଛେ କେତ୍ନିକେତେ ବାଟ୍ ଉସାର୍ ସାଁକୁର୍ ଖାଲ୍ ଢିପ୍ ଭରା ବଁକା ଆଉର୍ ଛାଟ୍ ବାଟ୍ ସବୁ ଫେର୍ ଯୁଡ଼ାଯୁଡ଼ି ହେଇ ବନିଛେ ବାଟର୍ ଜାଲ୍ ଯେନ୍ ଆଡ଼୍କେ ଘିଚିହେସି ପାଦ୍ ସେହି ବାଟ୍ ମାଡ଼ି ଚାଲ୍ ବାଟ୍ ଦୁହି ତରେଁ ଘର୍ ଦୁକାନ୍ ବସିଛେ ବଡ଼୍କା ହାଟ୍ ଯେନ୍ ବାଟେ ଥିସି ଗଛର୍ ଗୁହୁଡ଼ି ଗୁଟେକେ ବି ନାଇଁ କାଟ୍ କାହିଁ ବି ଯିବାର୍ ନାଇଁଥିଲେ ମିଶେ ବାଟ୍କେ ଆଏସୁଁ ଚାଲି…
କେଭେଁ କେନ୍ତା ଘିନା ହଉଥିସି ହଜାର୍ ହଜାର୍ ବହି କେନ୍ ଗୁଟେ ଠାନେ ବଂଧା ହେଇ ଥିସନ୍ ସବୁ ରହି ମନ୍ ଥିଲେ ବି ପାଠକ୍ ଜନେ ଗୁଟେ ବି ନାଇଁପାଇ ପାଠାଗାର୍ନୁ ଫିରିଆଏସି ବଡ଼ା ଦୁଖ୍ମନା ହେଇ କାଁକରି ବଏଲେ ବୁଦ୍ଧିଆଲ୍ମାନେ ବହି ସବୁ ଥିସନ୍ ବାଛି ଜନେ ବି ନାଇଁ ଯାହାର୍ ମନେ ଥିସି ବହିପଢା ରୁଚି ଇନ୍ତା ଢଂଗେ ବହି ଘିନାହେଲେ ନାଇଁମିଲେ ଉପ୍କାର୍ ସ୍ବାଧୀନ୍ ପାଠକ୍ ନାଇଁ ପାଇପାରେ ବହିପଢା ଅଧିକାର୍…
ପୂରା ଗାଆଁ ରହୁଥିଲା ମହକି ନାକ୍ ପାରୁଥିଲା ଚାଖି ପୂର୍ନି ବଁଧର୍ ପଦମ୍ ଫୁଲ୍ ସଭେ ଶୁଁଘୁଥିଲୁଁ ଦେଖି ଆମ୍ ବୁରେଇର୍ ନୂଆଁ ବଉଲ୍ ନାକ୍ ଦଉଥିଲା ରୁଁଧି ମିର୍ଚା ଲେସୁନ୍ ପର୍ଝା ଶୁଢ଼ଁଘ୍ଲେ ଆଏଁଖ୍ ଦଊଥିଲା କାଁଦି ଚଂଦନ୍ ପେଡ଼ିର୍ ଅବ୍ଗା ବାସ୍ନା ପାରୁଥିଲୁଁ ଆମେ ମାଖି ମହକ୍ ସଂପଦ୍ ମିଲିଛେ ସମ୍କୁଁ ନାକ୍ ଆଏ ତାର୍ ସାକ୍ଷୀ ଗାଆଢ଼ଢ଼ଁ ଖୁଲି ବୁଲି ଖର୍ସି ଚୁତା ବେଟୁଥିଲା ଗୁଟେ ନନୀ ନିଜର୍ ହାତ୍କେ ପୁହୁରା କରି…
୧. ବଉଁଶ୍ ଜାତି ଧରମ୍ ସବୁ ହାର୍ଲେ ଜିତ୍ଲା କବାର୍ ସତ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିର୍ ନୀତି ସ୍ବଦେଶ୍ ପ୍ରୀତି ମାନ୍ଲାଁ ଲେଖେଢ଼ଁ ତଥ୍ଯ ୨. ଗାଲି ଶୁନି କେହି ନାଇଁଯାଏ ଦବି ସଭେ ପାର୍ଲାଁ ଦେଖି ବିରୋଧ୍ ଲାଗି ବିରୋଧ୍ କଲେଁ ଲୁକେ ରହେସନ୍ ସାକ୍ଷୀ ଜଲ୍ଦି ଦେସନ୍ ଫିକି ୩. ନିଂଦା ଈର୍ଷା କୁତ୍ସା ସବୁ ଗଲେ ହାରି ଘାଏକେ ଲୁକେ ଇ ସବୁ ଦେଲେ ଝାରି ୪. ପ୍ରାଦେଶିକ୍ ନେତା ସାରା ଦେଶ୍ କଥା କହି…
