ଅଢ଼ଁର୍ରା ମାଏଝି ଭେଦ୍
ଅଢ଼ଁର୍ରା ମାଏଝି ଭେଦ୍
ଯାହାକେ ଦେଇଛ ମାଏପୋ ନାଆଁ ବୁଝି ବୁଝେଇ କହ ଶଶୁରର୍ ଝି, ଶଲାର୍ ବହେନ୍ ଆଏ କି ନୁହେ ବୁଆ ମାଆଁର୍ ବହ? କନିଆଁକେ ଧରି ଦୁନିଆ ବୁଲ୍ସନ୍ ପାସ୍ରି ଗାଆଁ ଘର୍ ଛୁଆର୍ ମାଆକେ ନାଇଁ ପଚ୍ରାନ୍ ଇମାନେ କେନ୍ତା…
ଅଭିରନ୍ କଥା
ଅଭିରନ୍ କଥା
ଅଜାନ୍ତିକେଁ ବି ଅଭିରନ୍ କଥା ଆଲ୍ମାଲ୍ ଟୁଁଡ଼ୁ ବୁଚ୍ଡ଼ି ଗଲେ ସଦ୍ଭାବ୍ କେନ୍ତା ରକ୍ମେ ଜାନିଛୁଁ ଯାଏସି ବିଗ୍ଡ଼ି ଫେରି ବି କେହି ନାଇଁ କହେବାର୍ ନାପି ତଉଲି କଥା ହେଥିର୍ ଲାଗି ତ ଶୁନ୍ଲା ଲୋକ୍ ହଉଥିସି ବିତ୍ବିତା ରାଂଧ୍ଲା…
ବହିର୍ ସମିଆ
ବହିର୍ ସମିଆ
ବହିର୍ ସମିଆ ସରିବସ୍ଲାନ ବଁଚି ରହିଛେ ଲେଖା କାଗଜ୍ ଛାଡ଼ି ପର୍ଦା ଉପରେ ଦଉଛେ ଜହ ଦେଖା କେହି ନାଇଁପାରେ କେଭେଁ କରି ବହିର୍ ମୁଡ଼୍କାଟ୍ ଆକାର୍ ପ୍ରକାର୍ ବଦ୍ଲି ଗଲାନ ସେନ୍ତେଇ ଅଛେ ପାଠ୍ ଗୁଟେ ଠାନେ ଯେନ୍ ପାଠକ୍…
ଆଇଛେ ଇନ୍ତା ବେଲ୍
ଆଇଛେ ଇନ୍ତା ବେଲ୍
ନିଜେ ସହି ଭୋକ୍ ଶୋଷ୍ ଯେନ୍ ଲୋକ୍ ଦେସି କାହାର୍ ପେଟ୍ ପୂରେଇ ତାର୍ ହାତୁଁ ଖାଇଥିସି ଯେନ୍ ଲୋକ୍ ଗୁଡ଼େଁ ବି ପାର୍ସି ଖୁରେଇ ଇନ୍ତା ହେଇଛେ ସମିଆ ଇହାଦେ କେହି ନାଇଁକରେ ସ୍ବୀକାର୍ ଉପକାରୀ ଯେତେ ଚିହ୍ନାର୍ ଲୋକ୍କୁଁ…
ମନର୍ ଫସଲ୍
ମନର୍ ଫସଲ୍
ସେମାନ୍କର୍ ସବୁ ମିଛ୍ମିଶା କଥା ଶୁନି ହଁସ୍ବାର୍ ସାହସ୍ ପୁଷିଛେଁ ବଲି ତ ସତ୍ କହୁଥିସିଁ ନାଇଁହୁଏଁ କେଭେଁ କର୍କଶ୍ ଶୁନି ସାର୍ଲେଁ ଶହେ ପଦ୍ କଥା କହିଦେସିଁ ପଦେ ଅଧେ କିଏ ପାଏସି ତହଁକ୍ ସେଠାନୁ କାହାକେ ସେଟା ବାଧେ…
