କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ତୁମ ସ୍ୱପ୍ନ ଭରା ଆଖି, ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀଟିଏ କେତେଯେ ସାଗରର ଗଭୀରତା, କେତେ ଯେ ଅକୁହା ବେଦନାର ବାର୍ତ୍ତା, ସବୁ ସାଇତି ସେ ନୀରବ… ବୈରାଗୀ ପରି । ହେଲେ ତୁମେ କୁହ ମୋ ଆଖିରେ କେତେ ଯେ ଗଳ୍ପ, କିନ୍ତୁ ତୁମ ଆଖିରେ ତ କାହାଣୀ । କାହିଁ କେତେ କାଳରୁ ଯେ ଆତୁରତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅପେକ୍ଷା ତୁମର ସେହି ଛଳ ଛଳ ନେତ୍ରବିନ୍ଦୁର କଟାକ୍ଷ ଚାହାଣୀକୁ ହୃଦ କେନ୍ଦ୍ରରୁ ଏକ ଅହେତୁକ ଉନ୍ମାଦନା ଯେ ଶୁଣିବ…
ନୀଳ ତରଙ୍ଗରେ ପୁଲକିତ ମନ ସ୍ପର୍ଶେ ମତ୍ତ ମଧୁ ଅଳି, ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ ଲୟ କରି ଧ୍ୟାନ ତୁମ ପ୍ରେମେ ମୁଁ ପାଗଳି । କିଏ କିଣିପାରେ ମନକୁ ମୋହର ତୁମେ ମୋ ମନ ମୋହନ, ଯୁଗଳ ପାଦକୁ ଥାପିଦେଇ ପ୍ରଭୁ ଧନ୍ୟ କରିଛ ଜୀବନ । ତଡ଼ାଗ ଗଭାରେ ହସେ ନିରଳସ ନୀଚ କୁଳ ଗୋତ୍ର ଜାଣି, ପଉଷ କାକର ସରଇ ଆୟୁଷ ଶୀତ ଯେହ୍ନେ ସଉତୁଣୀ । ପଙ୍କରୁ ଜନମ କାହିଁ ପୂଣ୍ୟ କର୍ମ…
ଏ ଜୀବନ ବାଟରେ ମଣିଷ ବାଟୋଇଟିଏ କେବେ ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ କଣ୍ଟକିତ ପଥରେ ତ ପୁଣି କେବେ କୁସୁମିତ କୋମଳ ପୁଷ୍ପରେ । କେବେ ବୈଶାଖର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଝାଞ୍ଜିରେ ନିଜକୁ ତାତିବାକୁ ହୁଏ ତ ପୁଣି କେବେ ବସନ୍ତର ମଳୟ ପବନରେ ମଜ୍ଜିବାକୁ ହୁଏ । କେବେ ଅମାବାସ୍ୟାର କିଟିକିଟି ଅନ୍ଧାରରେ ରହିବାକୁ ହୁଏ ତ ପୁଣି କେବେ ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନର ଜୋଛନାରେ ଲୁଚିବାକୁ ହୁଏ । କେବେ ବାଟସାରା ଏକା ଏକା ତ ପୁଣି କେବେ…
ଭାରି ଅବୁଝା ଭରି ଅଝଟିଆ ଏ ଇଚ୍ଛା, ସବୁରି ମନରେ ବସା ବାନ୍ଧିଥାଏ ଏ ଇଚ୍ଛା । ସ୍ୱପ୍ନର ତାଜମହଲ ଗଢ଼ିତୋଳିଥାଏ ଏ ଇଚ୍ଛା, କଳ୍ପିତ ଜୀବନ କାହାଣୀର ଆଧାର ଏ ଇଚ୍ଛା । ଉଦାସୀ ଓଠରେ ହସର ମୁକୁତା ଖେଳାଏ ଇଚ୍ଛା, ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ କୋଳରେ ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ଦିପାଳୀ ଜାଳେ ଇଚ୍ଛା । ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ଭାବନାରେ ହଜାଏ ଏ ଇଚ୍ଛା, ପ୍ରେମ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର କାରଣ ସାଜେ ଏ ଇଚ୍ଛା । ସ୍ୱପ୍ନର ଦୁନିଆରେ ହଜାଇ…
ଶାସନ ଭାରର କ୍ଷମତା ହାତେଇ ଉଭା ହୋଇଅଛି ଶୀତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଇ ପାଛୋଟି ଆଣୁଛୁ କରିଣ ଭବ୍ୟ ସ୍ୱାଗତ ଧରଣୀ ଛାତିରେ ଶୀତ ନାଚିଲାଣି ତା’ ସାଥେ ପଉଷ, ମାଘ ନୀଳ ବଦନରେ ନଭ ଶୋଭିଲାଣି ହଜିତଗଲାଣି ମେଘ ଦିବାର ଆୟୂଷ ନେଉଅଛୁ ଶୋଷି ନିଅଣ୍ଟ ହେଲା କି ନିଶି? ଆକାଶରେ ବସି ହସି ଦିଏ ଶଶୀ କହୁଛି ମୁଁ ଭାରି ଖୁସି ମାଗୁଣି ଶଗଡ଼ ଯାଉ ନାହିଁ ଗଡ଼ି କୁହୁଡ଼ି ଆସିଛି ମାଡ଼ି ପୂରୁବେ ସୂରୁଜ…
