କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଖଟା ସିନା ଲାଗେ ବାଡ଼ି ବରକୋଳି ରସାଳ ସେଇଟି ଭାରି ପ୍ରତିଟି ବରଷ ଶୀତ ସାଥେସାଥେ ଫୁଲଫଳ ଆସେ ଭରି । ଦୂର ଦୂରାନ୍ତର କେତେ ଟିକି ପକ୍ଷୀ ଡାଳରେ ବସନ୍ତି ନିତି କେତେଯେ ଭଅଁର କେତେ ମହୁମାଛି ଖେଳୁଥାନ୍ତି ପ୍ରଜାପତି । ଚର୍ତୁପାଶ୍ୱ ତା’ର ଦିଶଇ ସୁନ୍ଦର ମଧୁର ମଧୁର ବାସେ ସକାଳ ସଞ୍ଜର ଧୀର ପବନରେ ସଭିଙ୍କର ମନ ତୋଷେ । ସାହିପଡ଼ିଶାର ବଡ଼ଠାରୁ ସାନ ପିଲାଙ୍କର ଜମେ ମେଳି ବାରଣ ନଥାଏ କେବେବି…
କବି କହେ କବିତାକୁ କିପରି କହିବି ମନର କଥା, କବିତା କହେ କବିରେ ମୁଁ ପରା ତୋ ମନର ବ୍ୟଥା । କବିତାରେ ଲେଖୁଛୁ ତୁ ତୋ ମନର ଅକୁହା କଥା, ଜାଣିପାରୁ ନାହୁଁ କବିରେ ଇଏ ପରା ତୋ’ ହୃଦୟର ବାର୍ତ୍ତା । କବି କହେ କବିତାରେ ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ଯେ ତୁ ମୋର, ତୋରି କୋଳେ ଖୋଲିଦିଏ ଅକୁହା କଥାର ଗନ୍ତାଘର । କବିତା କହେ କବିରେ ମୁଁ ପରା ଅଛି ତୋ’ ସାଥିରେ,…
ଚାରିଆଡ଼େ ଖାଲି ଗୁଞ୍ଜରୁଛି ଶବଦ ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣ ପାଇଁ, ମାଆମାନେ ମୋର ପାହାଡ଼ ଡେଇଁଲେ ଜଳ ଆଣି ଯିବା ପାଇଁ ॥ ଦୁଃଖିନୀ ମାଆଟା ଉପରେ ମୋହର ନଜର କାହାର ନାହିଁ, ଘିଡ଼ି ଘିଡ଼ି ହେଇ ଧାଉଁଅଛି ସେହି ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ ଡେଇଁ ॥ ଜାଣିନାହିଁ ସେ ଯେ ପାହାଡ଼ ସେପାରେ ଜଳ ପାଇବ କି ଖୋଜି, ମନେ ଅସୁମାରି ଆଶା ନେଇ ହେଲେ ଚାଲିଥାଏ ଆଖି ମୁଜି ॥ ତଥାପି ମନରେ ଛବିଟିଏ ରଖି ମୁନା…
ଯାହା କିଛି କ୍ଷଣ ଅଟକାଇ ଦିଏ ମୋ ଭିତରେ ଦୌଡ଼ୁଥିବା ଏକ ଦିଗହରା ବୟସକୁ ଧରେଇ ଦିଏ ହାତରେ ଏକ ତୂଳୀ ଆଙ୍କିବାକୁ କୁହେ ଏକ ଚିର ଇପ୍ସିତ ଅଫେରା ଋତୁକୁ… ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୁଁ ଅଙ୍କେ ଆଙ୍କେ ତୁମକୁ, ତୁମ ଉପସ୍ଥିତିର ପ୍ରିତୀ ପ୍ରାଣସ୍ପର୍ଶୀ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ, ଆଉକିଛି ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ତରୁଣ ସ୍ମୃତି ତାଜା ହୁଏ, ଫୁଟି ଉଠେ ମଗୁଶୁରିଆ କୁହୁଡ଼ିରେ ଭିଜା ଭିଜା କାନ କୁହା କଥା, ହାତ ଧରି ଭିଡ଼ି ନିଏ କେଉଁ…
ଆକାଶକୁ ଦିନେ ଚାହିଁ ମୁଁ ଭାବିଲି କେଡ଼େ ସୁଖୀ ସତେ ସେଇ କୋଟି କୋଟି ତାରା ମେଳରେ ଜହ୍ନଟା ଖେଳୁଥିଲା ଖୁସି ହେଇ । ପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ୁଥିଲେ ଆନନ୍ଦେ ଆକାଶେ ଖୋଜୁଥିଲେ ବାଟ ବସାକୁ ଦଳ ଦଳ ହେଇ ବାଦଲ ଗୁଡ଼ାକ ଭାସି ଯାଉଥିଲେ ଦୂରକୁ । କେତେ କେତେ ଗ୍ରହ, ତାରା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର, ତା’ ସାଙ୍ଗେ ମେଘର ଭାବ ଏତେ ଏତେ ବନ୍ଧୁ ପାଶେ ଥାଇ ନିଶ୍ଚେ ଆକାଶଟା ଖୁସି ଥିବ । ମୋ…
