କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବର୍ଷା ଭିଜା ଦେହ ତୋର ଦେଖିଲେ ଶିହରଣ ଆଉ ଛୁଇଁ ଦେଲେ କମ୍ପନ ମିଶିଗଲେ ସେ ଦେହରେ ଅକସ୍ମାତ ମୋ ଦେହରେ ଘଟେ ବିସ୍ଫୋରଣ !! ଘନଘନ ମାରୁଛି ବିଜୁଳି ଝାପସା ଝାପସା ଆଲୁଅରେ ଦିଶେ ତୋ ଓଦା ମୁହଁ ଝରକା ଦେଇ ପଶି ଆସେ ସେଇ କୋହଲା ପବନ ଉଲୁସି ଉଠୁଛି ମୋ ମନ !! ଦେହ ଆଉ ବାହୁର ବନ୍ଧନେ ହଜିଯିବା ସପନର ସାଥେ ତୁ ଥିଲେ ପାଖେ ମୋର ଏ ବର୍ଷା ରାତି…
ଅଶିଣ ଆକାଶେ ରୂପା ଜହ୍ନ ହସେ ରୂପେଲୀ ଜୋଛନା ବୁଣି, ତମସାକୁ ଚିରି ନାଚେ ଥିରି ଥିରି ରୂପସୀ ରଜନୀ ରାଣୀ ॥ ନଦୀ ପଠା ଦେହେ କାଶତଣ୍ଡୀ ମୋହେ ଶୁଭ୍ର ମୁକ୍ତକେଶି ହେଇ, ଶୀତଳ ମରୁତେ ଖେଳିଣ ମରତେ ହୃଦୟକୁ ଯାଏ ଛୁଇଁ ॥ ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ ଫୁଟି ମରତରେ ଦିଏ ଶାନ୍ତିର ବାରତା, ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ ମହିଷାମର୍ଦ୍ଧିନୀ ଆସିବେ ବୋଲି ଯେ ମାତା ॥ ସବୁଜିମା ଦେଖି ଆଖିଯାଏ ଲାଖି ମହକେ ପୁଷ୍ପ ଉଦ୍ୟାନେ, ପ୍ରକୃତିର…
କିଛି ତୁନି ତୁନି କିଛି ଚୁପି ଚୁପି ଶବ୍ଦ କହିଯାଏ ଶୂନ୍ୟତା ମତେ । ଭାଗ୍ୟ ନୁହେଁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ନୁହେଁ ଶତ ସହସ୍ର ଯୁଗର ପ୍ରେମିକ ସେ ସତେ !! କିଛି ଭିନ୍ନ କିଛି ଅଭିନ୍ନ କେବେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ନାହିଁ ଖାଲି ପ୍ରଶ୍ନଚିହ୍ନ । କାହିଁକି କେମିତି କେଜାଣି ଜାଣେନା ଯିଏ ସଙ୍ଗେ ଥିଲେ ହାତ ଛାଡ଼ିଦେଲେ, ନିସ୍ତବ୍ଧତାର ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗେଇ ମତେ ଶୂନ୍ୟତା ଯେମିତି ପ୍ରେମିକ ମୋ ସତେ !! ପ୍ରତ୍ୟାଶା ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ
ଶିଶିର ଆକାଶେ ଶଶଧର ଦିଶେ ଶୁଭ୍ର ମେଘଖଣ୍ଡ ଭାସୁଛି ଶ୍ୱେତବର୍ଣ୍ଣର କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲେ ଶ୍ମଶାନ ବାଲିପଠା ହସୁଛି । ଶତହ୍ରଦା (ବିଜୁଳି) ଆଉ ନଭେ ଚମକୁନି ଶୁନାଶୀର ଗରବେ ହସୁନି ଶୀତାତପ ଦାଉ ଅସହିଷ୍ଣୁ ନୁହେଁ ଶ୍ରମ ଝାଳ ଆଉ ବୋହୁନି । ଶଫରୀ (କେରାଣ୍ଡି) ଡେଉଁଛି ଅତି ଗରବରେ ଶସ୍ୟକ୍ଷେତେ ଗଣ୍ଡେ ଜଳରେ ଶାଳିଧାନ ସବୁ ଉଙ୍କି ମାରିଲାଣି ଶାରଦ ନୈବେଦ୍ୟ ଆଶରେ ଶତମୂଳା (ଦୂବଘାସ) ସବୁ କଅଁଳି ହସୁଛି ଶୋଭିବ ଶାରଦା ଶିରରେ ।…
ପ୍ରେମ ଯେ ସଜାଏ କାହା ଆଖିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଜୋଛନାର ଜହ୍ନରାତି ପ୍ରେମ ଯେ ସଜାଏ କାହା ତନୁରେ ଭ୍ରମ ଅଦେଖା ଅଶ୍ରୁର ତାତି ॥ ସାଉଁଟି ସାଉଁଟି ଖୋଜୁଥାଏ ସେ ତ ଶାମୁକା ଭିତରୁ ମୋତି ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ଜାଳୁଥାଏ ବସି ପ୍ରେମ ପାଇଁ ନିତି ବତୀ ପ୍ରଣୟ ପସରା ଭେଟି ସେ ସାଉଁଟି ଲୋଡ଼ି ବସେ ପାଶେ ସାଥୀ ॥ ସପନ ତ ଭାଙ୍ଗେ ସମୟ ତ ବିତେ ଭରିଯାଏ ମନେ କୋହ କେତେ ଯେ…
