କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ତମ କପେ ଚା’ରେ ମୋ ନିସ୍ତେଜ ଶରୀରଟା ଯନ୍ତ୍ର ପରିକା ଚିହିଁକି ଉଠେ ଏଇଠି ଥାଏ ତମ ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ ମିଶା ପ୍ରେମର ଅଗାଧ ପରଷ । ଏଇଠି ବଖାଣ ତମ ଶହ ଶହ କୈଫତ ଫେରାଦ କରି ଚାଲ ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଅସମାହିତ ଫର୍ଦ୍ଦ ଆଉ ତମ ଅସହିଷ୍ଣୁତାର ଅମାନିଆ ପ୍ରଶ୍ନ ।। ମୁଁ କିନ୍ତୁ ନିରୁପାୟ ନା ଏପଟ ନା ସେପଟେ ତମ ପରଷା ଚା’କୁ ଓଠକୁ ଓଠ ଚାପି ଖୁବ୍…
ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଈ, ନଈ ଆରପାରି ଗାଁ… କାହା ପାଇଁ କେମିତି କେଜାଣି? ମୋ ମନ ସିଲଟରେ.. ଆଶା ଖଡ଼ିରେ ନିତି ଲେଖେ ତା’ ନାଁ ।.. ଅଲିଭା ରଖେ… ନଈର ଏପାଖ କୂଳରେ ଠିଆହେଲେ ଆରପଟ ଗାଁ ଖୁବ୍ ଶସ୍ୟଶ୍ୟାମଳା ଦିଶେ । ସେଇଠି ସତେବା ମାଟିକୁ ଆକାଶ ଛୁଇଁଛି । ମୋ ସାଙ୍ଗ ଥରେ କହୁଥିଲା, “ସେଠି ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ, ମୁଁ ସେ ଗାଁ ବାଟଦେଇ ଯାଇଛି, ଦୂରରୁ ସେମିତି ଦିଶୁଛି ।” ମୁଁ…
ହସ ଥିଲା, କାନ୍ଦ ଥିଲା, ରାଗ ରୋଷ, ଅଭିମାନେ.. ଦିନରାତି ବିତିଯାଉଥିଲା… . ଭାଇ ଭଉଣୀ ଗହଣରେ.. କଳି କନ୍ଦଳ ବେଳାରେ.. ଭିନ୍ନ ଏକ ସରାଗ ତ ଥିଲା.. ରୁଷି ଥିଲେ ଜନନୀ ମୋ.. ଧୂଳି ଝାଡ଼ି ପଣତକାନିରେ.. ସରାଗେ ଖୋଇ ଦେଉଥିଲା.. ସାଙ୍ଗ ସାଥିଙ୍କ ମେଳ ଥିଲା.. ଅକପଟ ଚାହାଣି ବି ଥିଲା.. ନିରୀହତା ଭରି ରହିଥିଲା.. ଅନୁଶାସନ ନିୟମାବଳୀର.. ନାଲି ଆଖି, ତାଗିଦ ବାପାଙ୍କର. ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ହୋଇଥିଲା. ମା’ କେତେ ଗେହ୍ଲା କରୁଥିଲା…
ବିଶ୍ୱ ସାରା ଅଜଣା… ଆତଙ୍କର ଭୟ… ସଭିଏଁ ବ୍ୟସ୍ତ, ସଭିଏଁ… ଅଧୀର, ଅଥୟ !! ଶୂନଶାନ ସଡ଼କ, ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଜନପଦ… ନା ଶୁଭେ କଳରବ, ନା ଗାଡ଼ିର ଶବଦ !! ବସି ବସି ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗେ.. ମନରେ ବିଷାଦ… ଭାବି ଭାବି କାଲି କଥା, ବଢ଼ାଇ ପ୍ରମାଦ !! ମୁକ୍ତ ନଭ ଘର ଯାର, ସେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ… ଆଜି ସେ ବନ୍ଦୀନି, ନିଜ ନିଡେ଼ କାରାରୁଦ୍ଧ !! ଆକାଂକ୍ଷାର ଆକାଶରେ, ଉଦାସର ଛାଇ… ମନ…
ସାରା ଦେଶରେ ଲକ ଡାଉନ ଘୋଷଣା ହେବ ପରେ । ଦିନ ସାରା ଘରେ ବସି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଜରୁରୀ କାମ ପାଇଁ ଗାଆଁ ଛକକୁ ଯାଇ ଦେଖିଲି, କାଲି ଯେଉଁ ଛକ ଜନଗହଳିରେ ଲୋକରଣ୍ୟ ଥିଲା ଆଜି ନିଶବ୍ଦ ସୁନଶାନ । ଭଙ୍ଗା ଚାଳିଆରେ ବରା ଛାଣି ନିଜ ଗୁଜୁରାଣ ମେଣ୍ଟାଉ ଥିବା ବୁଢ଼ୀ ମାଉସୀ ଚିନ୍ତାମଗ୍ନ ଋଷି ପରି କପାଳରେ ହାତ ଦେଇ ବସିଛି । ସତେ ଯେମିତି ତା’ ମୁଣ୍ଡରେ ଚିନ୍ତାର ଚଡ଼କ ।…
