କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଲୋକଂକ ସହିତ ଯିଏ ଜାଣେନାହିଁ ମିଶି ବହି ପଢ଼ି ପାଉଥାଏ ଭ୍ରମଭରା ଖୁସି ପୁରାଣର କଳ୍ପକଥା ତା’ ମଥାରେ ପଶି ହୁଏ ନୂଆ ଚେତନାର ନୃଶଂସ ବିନାଶୀ ଖୁବ୍ ସହଜରେ ଏଠି ବହୁ ଶବ୍ଦଚାଷୀ ଯାଆଂତି ଚଳିତ ଏହି ସମୟରୁ ଖସି ସଂସାରେ ରହି କହଂତି ନିଜକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ କାହାକୁ ସତରେ କରିହୁଏନାହିଁ ‘ଦୋଷୀ’ ସଂଘଭୁକ୍ତ ହୋଇ ନିଜ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିନାଶ କରିଲେ ହିଁ ସେମାନଂକୁ ମିଳଇ ସଂତୋଷ ମିଥ୍ୟା ସହ ରାଜିନାମା କରିଲେ ସ୍ୱାକ୍ଷର ଗ୍ରଂଥାଧୀନ…
ମହ ମହ ଶବ୍ଦ ବାସ୍ନାରେ ଶବ୍ଦମାନେ ବେଳେ ବେଳେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରୁ ଘେରି ଯାଆନ୍ତି ମୋତେ ଚରିଯାଆନ୍ତି ବାଉଁଶଟେ ଭାବି ଭେଦି ଯାଆନ୍ତି ଶିରା ପ୍ରଶିରାକୁ ଖାଇଯା’ନ୍ତି ମୋର ମାଂସରୁ ହାଡ଼ଯାଏଁ । ମୁଁ ଶବ୍ଦଗ୍ରସ୍ତ ହେଲାପରେ ଅନୁଭବ କରେ ଅମୃତ ଅମୃତ ଭିଯିଯାଏ ପୁଣ୍ୟର ବର୍ଷାରେ ଲାଗେ ମୋତେ ଦିନରାତି ମାହାର୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଗଙ୍ଗାସ୍ନାନ ସମ ଲାଗେ ହାଲ୍କା । କାମ, କ୍ରୋଧ, ମୋହ, ମୟା ଘୁଞ୍ଚିଯାଆନ୍ତି କୋଶେବାଟ ଦେଖାଯାଏ ପରିଷ୍କାର ହସଠାରୁ ଲୁହର ଦୂରତା ଆଲୋକଠାରୁ…
ମୁଁ ଚାଷୀଟିଏ, ନିୟତୀର ନିର୍ଦେଶରେ ବା ପରିସ୍ଥିତିର ପ୍ରଭାବରେ ମୁଁ ଅଳ୍ପ ଭାଷୀଟିଏ, ମୁଁ ଚାଷୀଟିଏ ! ମାଟିରେ ମୋ ଜନ୍ମ ମାଟି ହିଁ ମୋ କର୍ମ, ମାଟି ମୋର ହୀରା ମୋତି ମାଟି ହିଁ ସର୍ବସ୍ୱ, ତେଣୁ ତ ମୁଁ ସ୍ନେହରେ ବା ତାଚ୍ଛଲ୍ୟରେ, ସର୍ବ ମୁଖେ କ୍ଷାତ ମାଟିର ମଣିଷ ! ମୋ କଥା ନୁହେଁ, ମୋ ହାତ ଗୋଡ଼ ମୋର ପ୍ରତ୍ୟକଟି ଅଙ୍ଗ, ସୃଷ୍ଟି କରେ ଧରା ବକ୍ଷେ ସବୁଜିମାର ତରଙ୍ଗ, ଯାହା…
କାଳେ ତୁ ନ ଚାହିଁଲେ ଗଛରେ ନହଲେ ପତର କାଳେ ତୋ ଅଧର ନାଲିରେ ପାହାନ୍ତି ସୁରୁଜ ଗାଏ ଗୀତ ବିଞ୍ଚି ଲାଳିମା କିରଣ ଅତର ! କାଳେ ତୋ ବଇଁଶୀ ସୁରେ ବହେ ମୃଦୁ ମଳୟ କାଳେ ତୋ ଚକାନୟନ ପଲକେ ଆଖି ଖୋଲେ ଏ ଧରା ଝୁମି ଝୁମି ନାଚି ନାଚି ବାନ୍ଧି ଘୁଙ୍ଗୁର ! କାଳେ ତୋ ନାଲି ହସେ ମହକି ଉଠେ ମନ ଅଗଣା ହୃଦୟ, ଚିତ୍ତ ଗଙ୍ଗା ସାଜି ବହେ…
ଜୀବନର ଚଲାପଥରେ କାହା ସହ କେତେବେଳେ ଦେଖା ହୁଏ ଜାଣି ହୁଏନା, କିଏ ଲାଗେ ଚିହ୍ନା ପୁଣି କିଏ ଲାଗେ ଅଚିହ୍ନା ଜୀବନର ବାଟରେ କେତେବେଳେ ଫୁଲ ପୁଣି କେତେବେଳେ କଣ୍ଟା ହୁର୍ଦୟର ଶୂନ୍ୟତାରେ କାହା ନାମ ଲେଖି ହୁଏ ପଢ଼ି ହୁଏନା, ଏ ଲାଗେ ଜଣା ପୁଣି କିଏ ଲାଗେ ଅଜଣା ମନର ସାଧା କାଗଜରେ କାହା ସ୍ମୃତି କେତେବେଳେ ରହିଯାଏ ଜାଣି ହୁଏନା, କିଛି ମନେରହେ ପୁଣି କିଛି ମନେ ରହେନା ଯେଉଁ ସ୍ମୃତି…
