ଅନେକ ଥର କଲମ ଧରେ ମନ ଭିତରେ ଥିବା କଥା ସବୁ ଲେଖିବା ପାଇଁ । ହେଲେ ନିଜ ମନ ଭିତରେ ନିଜକୁ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ କେଜାଣେ କେଉଁଠି ହଜିଯାଏ ମୁଁ । କହି ପାରେନି କଲମକୁ କି ସେ ଦେଇଦେବ ଅକ୍ଷରର ରୂପ ମୋ ମନରେ ଥିବା ଭାବକୁ ଭୟ ଲାଗେ କାଳେ କିଏ ପଢ଼ିଦେବ ଜାଣିଦେବ ମୋ ଦୁର୍ବଳତା, ପଢ଼ିଦେବ ସେ ସବୁକଥା ଯେଉଁଟା ମୁଁ କହିନି କାହାକୁ । ଅନେକଥର ପାଦ ଛନ୍ଦି…

ମାଟିରୁ ଗଢ଼ା ଏ ଦେହ ମାଟିରେ ମିଶୁ ଯାଇଛି, ଥକି ଯାଇଥିବା ମୋର ଏ ଶରୀର ତା’ ମାଆ କୋଳେ ଶୋଇଛି, ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି । ଆରପାରିରେ ରହି ମୁଁ ଦେଖିଥିବା ସେଇ ସ୍ୱାଧିନତାର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ ପାଇଁ ଦିନ ଗଣୁଛି ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି । ଛିଡ଼ା ହୋଇ ମୋ ଉପରେ ଖେଳିବୁ ବୋଲି ତୁ ଗୁଳି ବନ୍ଧୁକ ସାଥିରେ ମୋ ହାଡ଼କୁ ମାଟିରେ ମିଶେଇଛି ମରିନି, ଏବେବି ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି…

ଜୀବନ ଏକ ପଶା ଖେଳ ସମୟ ଚଲାଏ ଦାଉ ଭାଗ୍ୟ ପକାଏ ଗୋଟି ଆଉ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଯାଏ ବ୍ୟକ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ବିବସ୍ତ୍ର ହୁଏ ଏଇ ଜୀବନ ରୂପି କୁରୁ ସଭାରେ ହାରି ଯାଇ ଏ ସମାଜର ଅସାମାଜିକ ନୀତି ନିୟମ ଆଗରେ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଦେଖେ ତା’ ହାରିଯାଇଥିବା ଛବିଟିକୁ ହତାସ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଦର୍ପଣଟି ସାମ୍ନାରେ । ଜଣାନାହିଁ କେତେବେଳେ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଯିବ ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଜଣାନାହିଁ କେତେବେଳେ ନିଲାମ ହୋଇଜିବ…

ଏଇ ରଜନୀର ଅନ୍ଧକାରକୁ ବନ୍ଦ କରିବାପାଇଁ ଚାହେଁ ମୋ ଆଖି ପଲକରେ । ମୋ ଅଧରର ବାକ୍ ଶକ୍ତିକୁ ହଜେଇ ଦେବାପାଇଁ ଚାହେଁ ଏ ରାତିର ନିରବତାରେ । କିଛି କ୍ଷଣ ରୋକି ଦେଇ ପବନକୁ ବଦଳେଇବାକୁ ଚାହେଁ ମୋ ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସରେ । କ୍ଲାନ୍ତ ମୋ ଏଇ ଶରୀରକୁ ଅଗ୍ନିର ଉଷ୍ମତାରେ କରି ପାଉଁଶ ଶୋଇଯିବାକୁ ଚାହେଁ ମା’ ତୋ କୋଳରେ । – ତାନିଆ ପଟେଲ ତାନିଆ ପଟେଲତାନିଆ ପଟେଲ ଓଡ଼ିଆ ଏବଂ ଇଂରାଜୀ…

ଭାବିନଥିଲି କେବେ ଅଚିହ୍ନା ପ୍ରାୟ ମୁଁ ହେବି ତୁମ ପାଇଁ ସେ ଦିନ ଜହ୍ନ ବୁଡ଼ିଗଲା ପରେ । ପ୍ରେମର ସଳିତା ଜାଳି ମୋ ହୃଦୟେ ସାଥେ ଥିବ ବୋଲି ଦେଖାଇ ଆଲୋକ ଛାଡ଼ି ଦେଲ ଏକା ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ । ପରିସ୍ଥିତି ସାଥିରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ କହି ଅଧରେ ମିଛ ହସିବା ଶିଖାଇ ଭୁଲିଗଲ କି ମତେ କିଛିଦିନରେ? ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ତଥାପି ପାରୁନି କହି ଏତିକି ମାଗୁଣି, ମନେନକର ପଛକେ ଭୁଲିଯିବନି କେବେ ଏ ଜୀବନ…