ଉଡ଼ିଉଡ଼ି ଯେବେ ଥକି ଯିବ ଡେଣା ନୀଳ ଆକାଶର କୋଳେ ଗଛ ଡାଳ ଖୋଜି ବାନ୍ଧି ଦେବା ବସା ଯୁଗଳ ବାହୁର ବଳେ ॥୦॥ ସେ ବସାରେ ବସି ନୀଳ ଆକାଶରେ ଦେଖିବା ସୂରୁଯ ଖେଳ ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ଚାନ୍ଦ ହସକୁରି ତାରାଙ୍କ ଏକାଠି ମେଳ ତାଙ୍କ ଗହଣରେ ଜହ୍ନ ଉକିଆରେ ମାତିବା ପ୍ରେମର ଖେଳେ… ॥୧॥ ପାଖେ ଥିଲେ ସାଥୀ ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ବାଟ ହୋଇଯାଏ ବାରି ଅମାପ ଦୂରତା ଆଖି ପଲକରେ କେମିତି…
କାନ୍ଥରେ ଟଙ୍ଗା ହୋଇଥିବା ମା’ଙ୍କ ହସଭରା ସୁନ୍ଦର ତୈଳ ଚିତ୍ରକୁ ଅନାଉଥିଲେ ଶିଳ୍ପପତି ରବିକାନ୍ତ । ଆଜି ଘରକାନ୍ଥରେ ଲାଗିଛି ଏଇଟା, ମା’ଙ୍କ ଦେହାନ୍ତ ପର ଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପରେ । ପାଖରେ ବାପାଙ୍କ ଫଟୋଟା ଦଶ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ହେଲାଣି । ସତେ ଯେମିତି ପାଖର ଖାଲି ଜାଗା ଅନାଇ ବସିଥିଲା ତାଙ୍କର ଜୀବନସାଥୀକୁ !! ଆଉ ଭଗବାନ ସେୟା ବି କରିଦେଲେ । ରବିକାନ୍ତଙ୍କ ଆଖିରୁ ଝରି ପଡ଼ିଲା ଦୁଇ ବୁନ୍ଦା ଲୁହ ।…
କେତେ ଚଉଛକ ପଡ଼ିବ ସତରେ ଜୀବନର ଚଲା ବାଟେ କେତେ ନୂଆଁ କେତେ ପୁରୁଣା ମୁହଁ ଯେ ଦିଶିବେ ଦୁନିଆଁ ହାଟେ । ହସ କାନ୍ଦ ଲୁହ ଭାବନାରେ ଭରା ଜଟିଳ କୁଟିଳ ପଥ ତାହାରି ଭିତରେ ବାହିବାକୁ ହେବ ଜୀବନ ସପନ ରଥ । ଚାଲୁ ଚାଲୁ ପୁଣି ପଥ ହୁଡ଼ିଯିବା ଅବାଟରେ ପାଦ ଥୋଇ ପ୍ରଭୂଙ୍କୁ ସୁମରି ସଜାଡ଼ିବା ଧାର ନିଜ ଅଜ୍ଞାନତା ଧୋଇ । ଜୀବନ ଏମିତି ଉଠାପକା ଖେଳ ଖୋଜିବାକୁ ସତ…
ଦରପଣେ ଦେଖେ ନିଜ ଛବି ସିନା ଲାଗେ କିଆଁ ଏତେ ପର ଅଚିହ୍ନା ଅଚିହ୍ନା ମନର ଭିତରେ ଖୋଜିବାକୁ ନାହିଁ ତର । ହୃଦୟ ଭିତରୁ ଫୁଟି ଉଠେ କିଆଁ ହୃଦ ଛବି ଆଉ କା’ର ପ୍ରେମର ମହକେ ମନ ଉପବନ ମହକରେ ଭରପୁର । ସେ ମହକ କିଆଁ ବାଇ କରେ ମତେ ଅଶରୀର ରୂପ ଧରି ଶୂନ୍ୟତା ଭିତରେ ପୂରି ଉଠେ ଆତ୍ମା ସେ କି ପ୍ରେମ ସୁଧା ବାରି?? – ଆଶୁତୋଷ ମେହେର…
ଚରଣେ ଆଶ୍ରିତ ଆହେ ମହାବାହୁ ବାହୁ ତଳେ ତୁମ ରଖ ସେଇ ବଟବୃକ୍ଷ ଛାଇ ମହାସୁଖ ହରି ନିଏ ସବୁ ଦୁଃଖ ॥୦॥ ଅରୁଣ ସ୍ତମ୍ଭରେ ହାତ ଯୋଡ଼ି ଠିଆ ତୁମ ଦରଶନ ମନା ଦୂରୁଁ ନୀଳଚକ୍ର ଏକ ମାତ୍ର ଆଶା ପତିତପାବନ ବାନା କହ କଳାମୁଖ କେତେ ଦିନ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ରହିବୁ କୋହ… ॥୧॥ ଅବଢ଼ା ହୋଇଲା ମନା ଆମ ପାଇଁ କେଉଁ ଜନମର ପାପ କେତେ ଦିନ ଆଉ ଲୁହ ଢାଳୁଥିବୁ ସହି…
