ଆଖିକୁ ଦିଶେ କେବଳ ସଫଳତାର ରଙ୍ଗ ରୋଷଣୀ ସଜ, ଦିଶେନା କେବେ ବିଜୟପଥେ ଲହୁ ଲୁହ ଆଉ ସ୍ୱେଦ । ସଫଳତା କେବେ ସୁଲଭ୍ୟ ନୁହଁ ଇଚ୍ଛାକଲେ ମିଳିଯିବ, ପଥ ଏ ଯେ ଭାରି କଠିନ ବନ୍ଧୁର ହାସିଲ ହିଁ କରିହେବ । ସଫଳତାଠୁ ବି ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ ରାସ୍ତା ସେ ସଫଳତାର, ଖୁସି ସେ ସଦା ରହୁ ବା ନରହୁ ସ୍ମୃତି ରହେ ସେ ଯାତ୍ରାର । ଶୀର୍ଷକୁ ଯିବା ବଡ଼କଥା ନୁହେଁ ବଡ଼କଥା ଶୀର୍ଷରେ…
ଦୁନିଆଟା ତା’ ପାଇଁ ଅସରନ୍ତି ନାଟକ ବାକି ସବୁ ଅଭିନେତା ଏକେଲା ସେ ଦର୍ଶକ ଦୁଃଖ ସୁଖ ମୁଖା ତଳେ ଦିଶେ ତା’ର ମୁହଁ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଅଟେ ସିଏ ନାହିଁ ତା’ଠି ଭୟ ତପେ ମତି, ଅଳ୍ପେ ତୃପ୍ତି ବିଶେଷତ୍ୱ ତାହାର ମାୟା ତାକୁ ଛୁଁଏ ନାହିଁ ନୁହେଁ ସିଏ କାହାର ପ୍ରାପ୍ତିର ଲାଳସା ନାହିଁ ନାହିଁ ଅବଶୋଷ ପ୍ରାର୍ଥନା ଯାଚନା ନାହିଁ ମାନେନାହିଁ ଈଶ ବ୍ୟୁହ ଭେଦ ଜାଣି ମଧ୍ୟ ବ୍ୟୁହ ମଧ୍ୟେ ପଶେନି ଯୁଦ୍ଧ…
ହସିବା ଆଗରୁ ହସେଇ ସାରିଥିଲା ମୋ ମନର ଦରଜ… ଦରଜ ଭିତରେ ଦେଖିଥିଲି ହସିବାର କାମନା… କାମନାର ମୋହ ଆସିବା ଆଗରୁ ସରିଯାଇଥିଲା ନବ ଯୌବନର ଦରଜ… ପ୍ରେମ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ସରିଯାଇ ଥିଲା ମୋହର ଦୁଃଖ କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟରେ ନଥିଲା ପ୍ରେମିକାର ପ୍ରେମ… ଲୁହର ଲୁହା ଶିକୁଳି ଦେଖିବା ଆଗରୁ ଚାଳି ଯାଇଥିଲା ଏ ଜୀବନ… – ପ୍ରମୋଦ ବେହେରା ପ୍ରମୋଦ ବେହେରାପ୍ରମୋଦ ବେହେରା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଗପ ଓ କବିତା ଆଦି…
ଶୂନ୍ୟତାର କୋଠରୀରେ ବଞ୍ଚି ରୁହେ ମୁହିଁ ସ୍ଵପ୍ନର ନିଶ୍ଵାସ “ତୁମେ” ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ ମୁଁ ଏମିତି ଜହ୍ନ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ ଛାଇ ଚାଲିଥାଏ ଯେମିତି ॥ ଭାବନା ବ୍ୟଥା ରଖିପାରେ ନାହିଁ ଏଇ ମୋ ଛାତି ତଳେ ସେଥିପାଇଁ କାଗଜ ଧାଡ଼ିରେ ଲେଖି ଦିଏ ତୁମ ସ୍ମୃତିରେ ॥ କିଛି ତ ଅଛି ସମ୍ପର୍କ ତୁମର ମୋର କାହିଁକି ଝଲସି ଉଠେ ତୁମ ଛବି ମୋ ଆଖିରେ ବାରମ୍ବାର ॥ ଗୋଧୂଳିର ଏହି ଗୋଲାପି ବେଳାରେ ସ୍ମୃତି…
ଦେବଭୂମି ଏ ବେଦଭୂମି ଏହି ମୋ ଭାରତବର୍ଷ, ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଗାଇଯାଏ ଯା’ର ଯଶ ।୦। ନୀଳ ପାରାବାର ଧୁଏ ଯା’ ପୟର ହିମାଳୟ ଶୋହେ ମସ୍ତକେ ଯାହାର, କଟିରେ ଯାହାର ବିନ୍ଧ୍ୟ ଗିରିବର କରେ ଶୋଭା ପରକାଶ ଏହି ମୋ ଭାରତବର୍ଷ ।୧। ସଂସ୍କୃତି ଯାହାର ପବିତ୍ର ମହାନ କାଶୀ ବାରଣାସୀ ଗୟା ବୃନ୍ଦାବନ, ପୁରୀ ରାମେଶ୍ୱର ତୀର୍ଥକ୍ଷେତ୍ର ଯା’ର ଧୁଅଇ ପାପ କଳୁଷ ଏହି ମୋ ଭାରତବର୍ଷ ।୨। ଧରମ…
