ତୁମ ଆକୃତିର କଳ୍ପନାରେ ଭରିଯିବ କି ଏ ହୃଦର ଗୀତି ଅନୁଭବରେ ଯେ ତୁମେ ଦିବ୍ୟ ଭାବନା ପ୍ରେମ କରିବି ଅବା ରଖିବି ଭକ୍ତି ଆଳତି । କେଉଁ ଦିଗେ ଶୁଭୁନାହିଁ ମୁରଲି ମଧୁର ଦିଶୁନାହିଁ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଗେରୁଆ ଚାମର ବାସୁନାହିଁ ବୃନ୍ଦାବନ ଚନ୍ଦନ ଚଅଁର ହେଉନାହିଁ ପୀଡ଼ା ମୋ’ର ଅନ୍ତର ପ୍ରେମର… ଝରୁନାହିଁ ମଥା ପରେ ଛନ୍ଦ ଲୟର ତିଳକ ଅନୁରାଗେ ଲିଭୁନାହିଁ ମୋହର ମହକ ଗୋଧୂଳି ପୟରେ ନାହିଁ ଗୋପଧୂଳିର କୁହୁକ ଜହ୍ନ କୋଳେ…
ଦିନ ଥିଲା ସେ ଶୀତ ବି ଥିଲା ଥରୁଥିଲା ଓଠଟି ତା’ର ଥରି ଯାଉଥିଲା ତା’ର ଶରୀର ଚାଦର ଘୋଡ଼ାଇ ହେଇ ଆସେ ସେ ନି’ତି ବଜାର ଲାଗୁଥିଲା ନିଆଁ ଧୁନିର ଉପଚାର ଦଳ ଦଳ ହୋଇ ବସୁଥିଲେ ଏକ ପ୍ରକାର କାଇଁ ସେ ଟୋକା କାଇଁ ସେ ବୁଢ଼ା ସମସ୍ତେ କରୁଥିଲେ କିଛି ନା କିଛି ଆଳାପ ବିଚାର ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା ସେଇ ସମୟର ମେଳାପ ବିଚାର । – ଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ର ଦେବାଶିଷ ମହାପାତ୍ରଦେବାଶିଷ…
ବଗିଚାର ଫୁଟା ଗୋଲାପ ଏବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମଉଳା, ଝାଉଁଳି ପଡ଼ିଛି ଆଜି ତା’ର ସତେଜ ପାଖୁଡ଼ା, ପ୍ରେମ ଆଜି ପାଲଟିଛି ରାସ୍ତାକଡ଼ର ଅଳିଆ ବଦଳି ଯାଇଛି ଆଜି ରୂପରେଖା ଏ ପ୍ରେମର । ଅନ୍ଧକାର ଅଛି ସିନା ଆଲୁଅ ଦେଖେଇବା ପାଇଁ କେହି ନାହିଁ । ବିଚ୍ଛେଦ ଅଛି ସିନା ସଂଯୋଗ ପାଇଁ ଆଉ ସାହସ ନାହିଁ । ଶୁଭୁନି ଆଉ ସେ ବିରହର ସ୍ୱର, ଆଧୁନିକ ସଭ୍ୟତା ତଳେ ଚାପି ହେଇ ଆଜି ପ୍ରେମ କରୁଛି…
ଆହକି ସୁନ୍ଦର ତାହାର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ମୁଖରିତ କରେ ମନ ସବୁଜିମା ଭରେ ମନ ହୃଦୟରେ ଅଜ୍ଞାନକୁ ଦିଏ ଜ୍ଞାନ ॥ ତାହାରି ମୁଁହ ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ମନକୁ କରେ କୋମଳ ଆନନ୍ଦ ସଞ୍ଚାରେ ନବୀନ ଚିତ୍ତରେ ପ୍ରାଣକୁ କରେ ଶୀତଳ ॥ ତାହାରି ହସ ସରସ ସୁନ୍ଦର ଆତ୍ମାକୁ କରେ ଉଜ୍ୱଳ ମଞ୍ଜୁଳ ବିକାଶେ ଅନୁରାଗ ବାନ୍ଧେ ଜୀବନ କରେ ସଫଳ ॥ ତାହାରି ଦାନ ଲଳିତ ମଧୁର ଦିଏ ନିତି ନୂଆ ତତ୍ତ୍ଵ ମଧୁ ବାଣ୍ଟେ…
ଆଜି ବହୁତ ମନେ ପଡ଼ ମୋର ତମେ ଯେତେ ନିଜକୁ ମୁଁ ବୁଝାଇବାକୁ ଚାହେଁ ଏକାଠି ଆମ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ସେତେଥର ନିଜଠୁ ପୁଣି ହାରିଯାଏ ।୧। ଏତେ ବ୍ୟାକୁଳତା କାହିଁକି କେଜାଣି ସ୍ମୃତି ପଟ୍ଟେ ଉଦ୍ଭାଷିତ ସେ କ୍ଷଣ ପୁଣି ନିର୍ଜନ ପରି ଲାଗେ ସବୁ କୋଳାହଳ ହୃଦୟ ସ୍ପନ୍ଦନେ ଗୁଞ୍ଜରିତ ସାରା ଘର ।୨। କରିବାକୁ ପ୍ରକାଶ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା ମୁଁ କରୁଛି ପାରୁନି ସବୁ କହି ଆହୁରି ବାକି ରହିଯାଉଛି ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ…
