କିଛି ପରିସ୍ଥିତି, କିଛି ପରିବେଶ, କିଛି ପ୍ରେମ, କିଛ ପ୍ରତାରଣାକୁ ପାଥେୟ କରି କିଛି ପାଦ ଚିହ୍ନର ପଛେ ପଛେ ପାଦ ଥାପି କିଛି ପରିଶ୍ରମର ପାଉଣାକୁ ହାତରେ ଭରି କିଛି ନ ପାଇ

ନୀଳ ପାରାବାର କୂଳେ କୂଳେ, ନୀଳ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି କିଏ ସେ ଯାଉଛି, ନୀଳ ପଣତ ସେ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୁଷମା ଲଭିଛି; ନୀଳ ଅମ୍ବରେ… ନୀଳ ଚୁଡ଼ି ତା’ର ଖନ୍ ଖନ୍ ବାଜେ ନୀଳ

ମେଘକୁ ମାଗିଲି ଶ୍ରାବଣ ହେଲେ, ସେ ଲୁହ ଦେଇଗଲା ଫୁଲକୁ ମାଗିଲି ଫଗୁଣ ହେଲେ, ସେ କଣ୍ଟା ଦେଇଗଲା । ପାଣିକୁ ମାଗିଲି ଶୋଷ ଟିକେ ସେ ବିଷ ହେଇଗଲା ହୃଦୟରେ ଖୋଜିଲି ହସଟିକେ

ବାସ୍ତବତାର ଦ୍ଵାହିରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଛି ସୁନେଲି ସପନ.. କୁହୁଡ଼ି ଢେଉର ସୀମା ଲଙ୍ଘି ଲଙ୍ଘି ନିଜକୁ ଆବିଷ୍କାର କରିଛି ଏକ ବହଳ ଅନ୍ଧକାରୀ ଜଙ୍ଗଲରୁ.. ଯେଉଁଠୁ ଫେରିବା ଅନିଶ୍ଚୟ ଦିଗହରା ପଥିକଟେ ପରି ପର୍ବତାରୋହଣ

ଆସ ନକରି ଉଛୁର ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଗଢ଼ିବାକୁ ବହୁବାର ଭାଙ୍ଗୁଥିବା ସେ ବିଲୁଆ ଘର ଗାଇବା ଫୁସେଇବା ପାଇଁ- “ଥୁକଲ୍ ଥାକୁଲ୍ ଥା ମୋର୍ ଘର୍ ନା ଉଜୁର୍ ଭାଲୁର୍ ଘର୍ ଉଜରିଯା ।”

ମୋ ବୋଉକୁ ଯିଏବି କଷ୍ଟ ଦିଏ, ମୋ ବୋଉ ତାକୁ ବେଶୀ ଭଲପାଏ । କାରଣ ମୋ ବୋଉ ଭାରି ଭଲ । ଯୈଥପରିବାରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆପଣାର କରିବା ପାଇଁ ନିଜ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ,

ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ, କରୁଣା, ଅସରନ୍ତି ଆଶା ଅପ୍ରତିଦ୍ୱନ୍ଦୀ ଅପରାଜେୟତାର ଅମାପ, ଅଦମ୍ୟ ଭରସା ଅତୁଟ ଭାବ ବନ୍ଧନର ଚିର ସାଥୀ ପାଦେପାଦେ ପ୍ରଗତିର ପ୍ରେରଣା ସେ ତ ଭାଇ ଅନାୟସରେ ଅସମ୍ଭବକୁ ଆୟତ୍ତ କରିବାର

ସମୟର କାନଭାସ୍‌ରେ ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି ମୋ ଜୀବନର ଛବି । ଜନ୍ମରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି ଖାଲି ଆଙ୍କି ମୁଁ ଚାଲିଛି । ଆଉ କିଛି ଆଙ୍କିବାକୁ ରହିଛି ଯେ ବାକି