ନିଜ ଭଉଣୀର ଭାଇଟିଏ ହୋଇ ସାଜ ତା’ ରକ୍ଷା କବଚ, ପର ଝିଅ ପାଇଁ କାହିଁକି କେଜାଣି ସାଜୁଛ ଯୌନ ପିଶାଚ? ନିରୀହ ଜୀବନ ସହ ଖେଳି କୁହ କି ଅବା ପାଉଛ ଖୁସି,

ଆଛା, ଜାଣିଛ ନା, ତୁମ ଗାଁ ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ତୁଠ ପଥରଟା କାନ୍ଦୁଛି…॥ କାନ୍ଦିବ ନାହିଁ କେମିତି ଯେ, ତୁମେ ଚାଲିଯିବ କାହାର ସାଧବବୋହୂ ହୋଇ ତା’ଠାରୁ ବହୁ ଦୂରକୁ…॥ ସବୁକିଛି ଛାଡ଼ିଦେଇ ଚାଲିଯିବ

ନା ଅନ୍ଧାରରେ ମରିବାକୁ ଚାହେଁନା ମୁଁ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିବି, ଡଷ୍ଟବିନ୍‌ରେ ପଡ଼ିବାକୁ ଚାହେଁନା ଘରେ ଟିକିଏ ରହିବି, କେବେ ଅନାଥ ହେବାକୁ ମୁଁ ଚାହେଁନା ତମ ସ୍ନେହ ଟିକେ ନେବି, ହେ ମାଆ ଟିକିଏ

ତୁମର ସେ ଦୁର୍ବଳତା ଆଉ ନାହିଁ ଆଗ ଭଳି ମୋ ଶବ୍ଦ ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି, ତୁମର ସେ ବିହ୍ୱଳତା ଆଉ ନାହିଁ ବିତୃଷ୍ଣାରେ କଟେ ମୋର ରାତି । ତୁମର ଆଉ ସେ ଉଦ୍ଧାମତା

ବନସ୍ତେ ଡାକିଲା ଗଜ ଏଇ ବରଷ ବି ହେଉନି ରଜ ହେଉନି ରଜ ଲୋ ଘରେ ହୁଅ ସଜବାଜ ॥ ଦୁଇଟା ବରଷ ଗଲା ଘରେ ବସି ବସି ଦିନ କଟିଲା ଦିନ କଟିଲା