ମୌସୁମୀ ଆସିଲା ସିନା ହେଲେ ମନ ଏବେ ବି ଶୁଖା ଭିଜା ଭିଜା ସ୍ୱପ୍ନ ଆଖିରେ ଅସୁମାରୀ ପିନ୍ଧି ବୁଲୁଛି ଭାବନାର ମୁଖା । ଆକାଶେ ବାଦଲ ଯେମିତି ମନ ଆକାଶେ ପ୍ରେମ ଦୁହେଁ

ତୁମେ ଦେଇଥିବା କଲମ ପ୍ରିୟା ଭାବି ଲେଖେ ତୁମ କଥା ତୁମ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ମିଛ ଜହ୍ନ ରାତି ଲାଗେ ସବୁ ଫିକା ଫିକା । କେ ଅଭିମାନେ ଚାଲିଗଲ ଛାଡ଼ି କରି ଏତେ ହୀନିମାନ

ଗୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ଗୁରୁ ବିଷ୍ଣୁ ଗୁରୁ ଯେ ଈଶ୍ୱର । ତାଙ୍କ ପାଦ ପଦ୍ମେ ସଦା ଭକ୍ତି କର ।। ଉଦ୍ଭିଦ ବିଜ୍ଞାନ ମୋ ପରିବାର । ଘରେ ବିଜେ ଅଛନ୍ତି ମୋ ପାଞ୍ଚ

ଅଧାଅଧି ଜୀଇଁଥିବା ଏ ଜୀବନ କିଛି ଆମ୍ବ ତୋଟା ନଈ କୂଳ ପବନ ଆଉ କିଛି ରୁନ୍ଧି ଦେଉଥିବା ସପନ ପଚାରନା ଲାଭ କ୍ଷତି ଭାରି ଅସଜଡ଼ା ଅବୁଝା ଏ ସମୀକରଣ । ଅଧାଅଧି

ମନେ ଅଛି ମୋର ସେଦିନର କଥା; କରିବନି ପର ବୋଲି ଛୁଇଁଥିଲ ମଥା ॥ ଭୁଲିଗଲ, ଚାଲିଗଲ କରିଦେଇ ପର; ଏକ ଅଚିହ୍ନା ଲୋକକୁ ନେଇ ଗଢ଼ିଲ ସଂସାର ॥ ଭଲ ପାଇବାରେ ଭୁଲ

ହୃଦୟର ବିଶାଳ ରାଇଜରେ ମନପକ୍ଷୀଟି ବାନ୍ଧିଛି ଏକ ଛୋଟିଆ ବସା, ସେ କାହାକୁ କହିବ, ଶୁଣିବ ବା କିଏ, ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଭରା ଅସୁମାରୀ ସପନ, ମନଭିତରୁ ଉଙ୍କି ମାରୁଥାଏ ଅନେକ ଛୋଟବଡ଼ ଅଝଟ