କଲେଜ ପରିସର
ସବୁ ଲାଗେ କାଲି ପରି ସାଙ୍ଗସାଥି ହସ ଖେଳ କଲେଜ କମନ୍ ରୁମ୍ର ଘୋ ଘୋ ଶବ୍ଦ ଇଂଲିଶ କ୍ଲାସର ଅଖଣ୍ଡ ନୀରବତା… ସବୁ ଆଜି ଯେମିତି ଜୀବନ୍ତ ସବୁ ଆଜି ନାଚୁଛି ମୋ
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ଓଡ଼ିଆ ଲୋକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ କିଛି ଗଳ୍ପ, ପ୍ରବନ୍ଧ, କବିତା, ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀ, ଆତ୍ମକଥା, ବ୍ୟଙ୍ଗ ରଚନା ଆଦିକୁ ନେଇ ପରିକଳ୍ପନା କରାଯାଇଥିଲା ଏହି ଶୁଭପଲ୍ଲବର । ଏହି କିଛିବର୍ଷର ଯାତ୍ରାରେ, ଇ-ପତ୍ରିକାରୁ, ବିଭିନ୍ନ ଭାଷାରେ ୱେବ୍ ପୋର୍ଟାଲ୍, ପ୍ରକାଶନ, ଇ-ଷ୍ଟୋର୍ ଆଦି ଜନ୍ମନେଇଛି । ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛୁ ସଭିଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ।
ଅଧିକ ପଢ଼ନ୍ତୁ→
ସବୁ ଲାଗେ କାଲି ପରି ସାଙ୍ଗସାଥି ହସ ଖେଳ କଲେଜ କମନ୍ ରୁମ୍ର ଘୋ ଘୋ ଶବ୍ଦ ଇଂଲିଶ କ୍ଲାସର ଅଖଣ୍ଡ ନୀରବତା… ସବୁ ଆଜି ଯେମିତି ଜୀବନ୍ତ ସବୁ ଆଜି ନାଚୁଛି ମୋ
ଆମର ସେ ହାତ ଛନ୍ଦା ଛନ୍ଦି ହୋଇ ବାଟ ଚାଲିବା ସାଇକେଲରେ ତୁମ ସାଥେ ବହୁ ଦୂର ଯିବାରେ କୁହ କିଛି ଅଛି କି ! ପୁରୁଣା ରୁମାଲରେ ଲାଗିଥିବା କିଟ୍କାଟ୍ ଚକଲେଟ୍ର ଦାଗରେ
ଦେହରୁ ସେ ଘା’ ସୁଖିଯାଇିଛି ସତ ହେଲେ ମନରେ ହେଇଥିବା ସେ ଘା’ ଏବେବି ତାଜା ଅଛି ॥ ଆଖିରୁ ଲୁହ ସୁଖିଯାଇଛି ସତ ହେଲେ ହୃଦୟରେ କହୁଳୁଥିବା ସେ କୋହ ଏବେବି କଇଁ
ତୁମ କରୁଣାରୁ ଚାଲିଛି ସଂସାର ରଥ ତବ ପାଦତଳେ ଏ ଜୀବନ ଯାଉ ଆହେ ପ୍ରଭୂ ଜଗନ୍ନାଥ…!! ଏ ଭବ ସାଗରେ ସଂଜ୍ଞାହୀନ ମୁଁ ଯେ ଜୀବିତ ତୁମରି ପାଇଁ ଜୀବ ଗଲା ବେଳେ
ପରିବାର ଏକ ସମ୍ପର୍କର ସହର ପିତାମାତା ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ଅବା ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବୀ ଆଉ ସହୋଦର ସଭିଏଁ ବନ୍ଧନ ସ୍ନେହ ମମତାର ଭଲ ମଣିଷଟିଏ ହେଉ ସନ୍ତାନଟି ଦେଶ ମାତୃକାର ମସ୍ତକରେ ବିଜୟର ଟୀକା
ଆହେ କାକ ପକ୍ଷୀ ଅଦିନରେ ଆସି ଦେଲୁ ତୁ କି ଡାକି, ଆଉ ମୋର ଅଛି କିଛି ସୁଝିବାକୁ ବାକି । ଆହେ ମହାବାହୁ ତୁମେ କରିଦିଅ କ୍ଷମା, ଶେଷ ନିଶ୍ଵାସ ଥିବାଯାଏ ମୁଁ
ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ; କୋଳରେ ଧରି ବକ୍ଷ୍ୟାମୃତ ଦିଏ ନିବିଡ଼ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ଜୀବନ ସଂଚାର ଆଗ୍ରହରେ । ଦ୍ଵିତୀୟ ବର୍ଷ; ଚାଲୁ ଚାଲୁ ପଡ଼ିଯାଉଥିବା ବେଳେ କୋଳେଇ ନିଏ ନିଜ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟରେ । ତୃତୀୟ
ଆଃ.. ଶିହରୀ ଉଠିଲା ଲତା କାହାର ଏ ସ୍ପର୍ଶ..!! ଏତେ ମାଦକତା ଭରା ସତେ କାହାର ବା ଏ ସ୍ନିଗ୍ଧ ପରଶ?? ଏ ମଳୟର ସ୍ପର୍ଶ ନୁହେଁ ମଳୟ ଯେ ଏତେ ଉନ୍ମାଦନା ଆଣି
ଶ୍ରୀହୀନ ଦିଶୁଛି ଆଜି ଏ ଧରିତ୍ରୀ ମାଟିରେ ମିଶିଯାଇଛି ତା’ର ଶାନ୍ତି ଅଭିମାନ କରିଛି ତା ଝିଅ ମାନିନୀ ଅସହ୍ୟ ତା’ପାଇଁ, ସେ ପରା ଜନନୀ କାନ୍ଦୁଛି ର୍ନିଭୟା କାନ୍ଦୁଛି କୁନ୍ଦୁଲି ମାଆ ରକ୍ଷା
ମୁଁ ପରା ଝିଅଟେ !! ମୁଁ ଅଭିମାନୀ-ସ୍ୱାଭିମାନୀ ତରୁଣୀ ତରଳ ତରଙ୍ଗିଣୀ… ମୋ’ଠୁ ହିଁ ଆଜନ୍ମ ସମ୍ପର୍କ, ସମ୍ବନ୍ଧର ମହମହ ଗନ୍ଧ ପରିଚିତ ଥାଇ ବି ଅପରିଚିତା ମୁଁ ସଂଜ୍ଞାହୀନ, ପ୍ରଜ୍ଞାହୀନ ଏ ଜୀବନ
ଭାବିଥିଲି, ସବୁଜାକ ଅଳନ୍ଧୁ ଝାଡ଼ିଦେଲା ପରେ, ଘର ମୋର ପରିଷ୍କାର ହୋଇଯିବ, ହେଲେ ଏ କ’ଣ ହେଲା? ଅଳନ୍ଧୁ ସବୁ ଝାଡ଼ିଦେଲା ପରେ ମୋର ଘର ହିଁ ନଥିଲା । ସତେ କ’ଣ ଘର
ପାହାନ୍ତି ଆକାଶେ କୁଆଁତାରା ନୀଳ ସମୂଦ୍ରର ଉର୍ମିମାଳା ପୁନେଇଁ ଆକାଶ ଗୋଲଜହ୍ନ ଭସା ବାଦଲର ବର୍ଷା ଝରା… ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ କୁନିତାରା ବର୍ଷାରେ ଧରଣୀ ଶଶାଗରା ମାଦକି ଆଖିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଭରା ଥାଉ ଯେ
ସବୁ ଲାଗେ କାଲି ପରି ସାଙ୍ଗସାଥି ହସ ଖେଳ କଲେଜ କମନ୍ ରୁମ୍ର ଘୋ ଘୋ ଶବ୍ଦ ଇଂଲିଶ କ୍ଲାସର ଅଖଣ୍ଡ ନୀରବତା… ସବୁ ଆଜି ଯେମିତି ଜୀବନ୍ତ ସବୁ ଆଜି ନାଚୁଛି ମୋ
ଆମର ସେ ହାତ ଛନ୍ଦା ଛନ୍ଦି ହୋଇ ବାଟ ଚାଲିବା ସାଇକେଲରେ ତୁମ ସାଥେ ବହୁ ଦୂର ଯିବାରେ କୁହ କିଛି ଅଛି କି ! ପୁରୁଣା ରୁମାଲରେ ଲାଗିଥିବା କିଟ୍କାଟ୍ ଚକଲେଟ୍ର ଦାଗରେ
ଦେହରୁ ସେ ଘା’ ସୁଖିଯାଇିଛି ସତ ହେଲେ ମନରେ ହେଇଥିବା ସେ ଘା’ ଏବେବି ତାଜା ଅଛି ॥ ଆଖିରୁ ଲୁହ ସୁଖିଯାଇଛି ସତ ହେଲେ ହୃଦୟରେ କହୁଳୁଥିବା ସେ କୋହ ଏବେବି କଇଁ
ତୁମ କରୁଣାରୁ ଚାଲିଛି ସଂସାର ରଥ ତବ ପାଦତଳେ ଏ ଜୀବନ ଯାଉ ଆହେ ପ୍ରଭୂ ଜଗନ୍ନାଥ…!! ଏ ଭବ ସାଗରେ ସଂଜ୍ଞାହୀନ ମୁଁ ଯେ ଜୀବିତ ତୁମରି ପାଇଁ ଜୀବ ଗଲା ବେଳେ
ପରିବାର ଏକ ସମ୍ପର୍କର ସହର ପିତାମାତା ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ଅବା ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବୀ ଆଉ ସହୋଦର ସଭିଏଁ ବନ୍ଧନ ସ୍ନେହ ମମତାର ଭଲ ମଣିଷଟିଏ ହେଉ ସନ୍ତାନଟି ଦେଶ ମାତୃକାର ମସ୍ତକରେ ବିଜୟର ଟୀକା
ଆହେ କାକ ପକ୍ଷୀ ଅଦିନରେ ଆସି ଦେଲୁ ତୁ କି ଡାକି, ଆଉ ମୋର ଅଛି କିଛି ସୁଝିବାକୁ ବାକି । ଆହେ ମହାବାହୁ ତୁମେ କରିଦିଅ କ୍ଷମା, ଶେଷ ନିଶ୍ଵାସ ଥିବାଯାଏ ମୁଁ
ପ୍ରଥମ ବର୍ଷ; କୋଳରେ ଧରି ବକ୍ଷ୍ୟାମୃତ ଦିଏ ନିବିଡ଼ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ଜୀବନ ସଂଚାର ଆଗ୍ରହରେ । ଦ୍ଵିତୀୟ ବର୍ଷ; ଚାଲୁ ଚାଲୁ ପଡ଼ିଯାଉଥିବା ବେଳେ କୋଳେଇ ନିଏ ନିଜ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟରେ । ତୃତୀୟ
ଆଃ.. ଶିହରୀ ଉଠିଲା ଲତା କାହାର ଏ ସ୍ପର୍ଶ..!! ଏତେ ମାଦକତା ଭରା ସତେ କାହାର ବା ଏ ସ୍ନିଗ୍ଧ ପରଶ?? ଏ ମଳୟର ସ୍ପର୍ଶ ନୁହେଁ ମଳୟ ଯେ ଏତେ ଉନ୍ମାଦନା ଆଣି
ଶ୍ରୀହୀନ ଦିଶୁଛି ଆଜି ଏ ଧରିତ୍ରୀ ମାଟିରେ ମିଶିଯାଇଛି ତା’ର ଶାନ୍ତି ଅଭିମାନ କରିଛି ତା ଝିଅ ମାନିନୀ ଅସହ୍ୟ ତା’ପାଇଁ, ସେ ପରା ଜନନୀ କାନ୍ଦୁଛି ର୍ନିଭୟା କାନ୍ଦୁଛି କୁନ୍ଦୁଲି ମାଆ ରକ୍ଷା
ମୁଁ ପରା ଝିଅଟେ !! ମୁଁ ଅଭିମାନୀ-ସ୍ୱାଭିମାନୀ ତରୁଣୀ ତରଳ ତରଙ୍ଗିଣୀ… ମୋ’ଠୁ ହିଁ ଆଜନ୍ମ ସମ୍ପର୍କ, ସମ୍ବନ୍ଧର ମହମହ ଗନ୍ଧ ପରିଚିତ ଥାଇ ବି ଅପରିଚିତା ମୁଁ ସଂଜ୍ଞାହୀନ, ପ୍ରଜ୍ଞାହୀନ ଏ ଜୀବନ
ଭାବିଥିଲି, ସବୁଜାକ ଅଳନ୍ଧୁ ଝାଡ଼ିଦେଲା ପରେ, ଘର ମୋର ପରିଷ୍କାର ହୋଇଯିବ, ହେଲେ ଏ କ’ଣ ହେଲା? ଅଳନ୍ଧୁ ସବୁ ଝାଡ଼ିଦେଲା ପରେ ମୋର ଘର ହିଁ ନଥିଲା । ସତେ କ’ଣ ଘର
ପାହାନ୍ତି ଆକାଶେ କୁଆଁତାରା ନୀଳ ସମୂଦ୍ରର ଉର୍ମିମାଳା ପୁନେଇଁ ଆକାଶ ଗୋଲଜହ୍ନ ଭସା ବାଦଲର ବର୍ଷା ଝରା… ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ କୁନିତାରା ବର୍ଷାରେ ଧରଣୀ ଶଶାଗରା ମାଦକି ଆଖିରେ ସ୍ୱପ୍ନ ଭରା ଥାଉ ଯେ