ଆଜି ମୁଁ ବୁଝୁଚି ତୁ କିଆଁ ମିଛ କହୁଥିଲୁ, ଅଳି କଲେ ଜିଦ୍ଦି କରି ଆଜି ଦେବି କାଲି ଦେବି, ହସି ହସି କହି ଦେଇ, ନିରୋଳରେ କାନ୍ଦୁଥିଲୁ, ମୁଁହକୁ ତୁ ଲୁଚେଇ ।

ପୁଅ ଯାଇଥିଲା ଖେଳିବା ପାଇଁକି ମାଆକୁ ତାହାର କହି ବାପା ପଚାରିବାରୁ କହୁଅଛି ମା ଯାଇଛି ପଢ଼ିବା ପାଇଁ । ପୋଖରୀରେ ବୁଡ଼ ମାରିମାରି ପୁଅ ଥଣ୍ଡା ଯେବେ ଧରିନିଏ ବରଷା ପବନ ଏହାର

ଚଲା ପଥେ ମୋର ବାଟ ଭୁଲି ଗଲେ ପ୍ରେମକୁ କରେ ମୁଁ ବନ୍ଧୁ ପ୍ରେମର ନାଆରେ ନାଉରି ହେଇ ମୁଁ ଲଙ୍ଘିଯିବି ଏହି ସିନ୍ଧୁ । (୧) ଯେତେବେଳେ ପ୍ରେମ ହାତ ଛାଡ଼େ ମୋର

ଏଠି ଦୂରଦିଗନ୍ତ ଯାଏଁ ଶୂନ୍ୟ ମହାଶୂନ୍ୟ ଗହୀରିର ଖାଁ ଖାଁ ପରିପାଟି ସାଜିଛି ଜୀବନ ମୃତ୍ୟୁର ଅଦ୍ଭୁତ ସଙ୍ଗମ ଉଦାହରଣ ଦେଉଛି ରାଜା ଓ ପ୍ରଜାର ମାନ ଓ ଅଭିମାନର ଏବଂ ଗର୍ବ ଓ

ମୁଁ ଭାବିଥିଲି ପ୍ରେମ ଏକ ମରୁଭୂମିର ମରୀଚିକା ମୁଁ ପାଇଥିଲି ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ସାଗର ଭିତରୁ ମୁକ୍ତା ମୁଁ ଭାବିଥିଲି ପ୍ରେମ ଏକ ଆକାଶରେ ଭାସମାନ ବାଦଲ ମୁଁ ପାଇଥିଲି ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ବଗିଚା

ନିଶବ୍ଦ ଆକାଶ ଉଦବେଳିତ ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ର ରାତ୍ରୀ ଯେବେ କଡ଼ଲେଉଟାଏ ତନ୍ଦ୍ରାଚ୍ଛନ୍ନ ଆଖି ଖୋଲି ନିରବରେ ଟିମ୍‌ଟିମ୍ ତାରାମାନଙ୍କୁ ଦେଖେ । ତଳେ ଅଶାନ୍ତ ନିଲାଭ ସମୁଦ୍ରର ବକ୍ଷ ଉପରେ ନିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର ନିଳାଭ ଆକାଶ

ଦ୍ରବ ଦ୍ରାବକର ସମ ସଖି ଆମେ ଗଢ଼ିବା ପ୍ରେମ ଦ୍ରବଣ ମିଶିଯିବା ଦୁହେଁ ମିଶେ ଯେମିତିକା ସମଜାତୀୟ ମିଶ୍ରଣ ॥ ଲୁହା ଚୁମ୍ବକର ସମ୍ପର୍କ ପରିକା ହେଉଥିବା ଆକର୍ଷିତ ବାହ୍ୟଚାପ କେବେ ରୋକି ପାରିବନି

ଆଗତ ଫଗୁଣ ଶୁକ୍ଳ ତୃତୀୟାର ମୀନ ଚନ୍ଦ୍ରେ ଶୁଭ ଲଗ୍ନ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ସଂପର୍କ କଟିରେ ବନ୍ଧା ହେବା ସେହି କ୍ଷଣ ॥ ଦିନ ଗଣୁଅଛି ଆହେ ପ୍ରଣୟିନୀ ଉଛୁରା ମନ ମୋ ଚାପି

ମୋ ବିଶ୍ୱାସର ବିଶ୍ୱକୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକରେ, ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ପରେ, ମୋ ବର୍ଣ୍ଣବିଭା ପୃଥିବୀ ଦିଶୁଥିଲା ଫିକା ଫିକା, ହୃଦୟରେ ଜମି ଯାଉଥିଲା, ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ଧୂଳି । ଆମ ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ସବୁ ଛିଡ଼ିଥିଲା

ତମେ ନିଃଶବ୍ଦ ପଟ୍ଟଚିତ୍ରର ନାୟିକା, ଶାନ୍ତ ସମୁଜ୍ଵଳ ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି ରୋମାଞ୍ଚିତ କରିଥାଏ ପରିବେଶକୁ । ଖୁବ ନିଖୁଣ ତୁମେ ଅଭିନୟରେ… ନିଜ ମନର କଥା ପ୍ରକାଶ କରିବା ବେଶ୍ ଜଣା ତୁମକୁ ।