୨୦୨୨ର ଶେଷ କବିତା
ମୁଁ ଚାହୁଁନଥିଲି ତୁମେ ଆସ ବୋଲି, କାରଣ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ବଢ଼ିଯାଇଛି ଅସୀମ ଶ୍ରଦ୍ଧା ॥ ମରୁଭୂମିରେ ମରିଚିକା ପରି ତୁମେ, କିଏ ବା ଭରସା କରିବ ତୁମେ ଦେଖାଉଥିବା ସ୍ୱପ୍ନ ଉପରେ ॥ ୧୦୦୦ ଦିନର ବିଭୀଷିକା ପରେ, ସେ ଦେଇଥିଲେ ମୁକ୍ତିର ସ୍ୱାଦ, ଜୀବନର ଉଚ୍ଚ ନୀଚ, ସମସ୍ତେ କରିଥିଲେ ଅନୁଭବ ॥ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଟଙ୍କିକିଆ ଚାଉଳର ଚାଦର ଢାଙ୍କି, ନିଜ ଆପଣାର ମାନଙ୍କର ଶବ ଦେଖି ଦେଖି, ପିଞ୍ଜରାବଦ୍ଧ ଚଢ଼େଇ ପରି…