ତବ ପାଦ ରେଣୁ ଝରି ପଡ଼ୁ ସଦା ଅଧମ ଅକ୍ଷମ ଶିରେ ଆହେ ମହାବାହୁ କରୁଛି ଦୟିନୀ ମଣିମା ଶୁଣିବା ବାରେ ॥ ଥକି ପଡ଼ିଲିଣି ଏ ଭବ ସାଗରେ ଥଳ କୂଳ ପାଉନାହିଁ ଯେ ଡାଳ ଧରୁଛି ସେ ଡାଳ ଭାଙ୍ଗୁଛି କୃପା କର ବାରେ ସାଇଁ ॥ ଘୋର ଅରଣ୍ୟରେ ମୃଗୁଣୀ ଡାକିଲା ଉଦ୍ଧାର କରିଛ ହରି କୁରୁ ସଭା ତଳେ ବସ୍ତ୍ର ଦାନ କରି ରଖିଛ ଦ୍ରୌପଦୀ ଶିରୀ ॥ ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ…
ରଙ୍ଗ ପସରାରେ ଫେରିଛି ଫଗୁଣ ବେରଙ୍ଗେ ମୋ ଦିନ ସରେ ଯେଉଁ ରଙ୍ଗକୁ ମୁଁ ଝୁରୁଥିଲି ଦିନେ ସେଇ ରଙ୍ଗ ମତେ ଝୁରେ ସାତ ସୁରେ ଆଜି ଗାଉଛି ମଳୟ ବେସୁରେ ଜୀବନ ହଜେ ଯେଉଁ ସୁରକୁ ମୁଁ ଖୋଜୁଥିଲି ଦିନେ ସେଇ ସୁର ମତେ ଝୁରେ ଅଧୁରା ସପନ ତନ୍ଦ୍ରା ବିନା ମୋର ବାରବାର ଉଙ୍କି ମାରେ ଯେଉଁ ତନ୍ଦ୍ରାର ଅପେକ୍ଷା ଥିଲା ମୋ ସେଇ ତନ୍ଦ୍ରା ମତେ ଝୁରେ ପ୍ରୀତି ଭରା ସଚ୍ଚା ହୃଦୟଟା…
ସହରର ଆଧୁନିକତାରୁ ଖୁବ ଦୂରରେ ବିଚିତ୍ରପୁର ଗାଁ । ପାଠପଢ଼ୁଆ ଯେ କିଛି କମ୍ ଅଛନ୍ତି ଗାଁରେ ସେମିତି ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ପାଠର ଆଧୁନିକତା ଏ ଯାଏ ତାଙ୍କ ଗାଁକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିପାରିନି । ଏ ଗ୍ୟାସ, ବିଜୁଳି ଆଲୁଅର ଯୁଗରେ ବି ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ଗାଁରୁ ଭାସି ଆସେ ଘଷି ଧୁଆଁ ଆଉ ବାଦାମ ତେଲର ମିଶମିଶି ବାସ୍ନା । ବିଜୁଳି ଆଲୁଅର ଏଇ ଅଛି ଏଇ ନାହିଁର ଲୁଚକାଳି ଭିତରେ ଲଣ୍ଠନ ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ହରେଇବ କ’ଣ…
ସତ୍ୟ କର୍ମ ବୃକ୍ଷ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖାରେ ଦେଖି ହୃଷ୍ଟପ୍ରୁଷ୍ଟ ଫୁଲ ବାତ୍ୟା ସାଥେ ଘନ ରୋଷେ ବରଷିଲେ ଉଜାଡ଼ି ଜୀବନ ମୂଳ । ହେଲା ମହୀ ପତିତ, ସାତ ବାସରରେ ଅକସ୍ମାତ । ମହୀରୁହ ହୃଦ କେସନେ କରିବ ସପନର ସୌଦାଗର, ଲୋଭ ମାୟା ମୋହ ବରଜି ନୁହଇ ବୋହି ନର କଳେବର । ପ୍ରିତି ଶରୀର ଝର, ଶରୀରରୁ ବହେ ନିରନ୍ତର । ବାସାନ୍ତର କରି ବାସରୁ ଓଟାରି ବାହାରେ କରିଲ ଠିଆ, ବୈନତେୟ ପୃଷ୍ଠେ ବସି ବିହରୁଛ ଭଙ୍ଗା ଗଢ଼ାର…
କ୍ରିଂ କ୍ରିଂ! ହଠାତ୍ ବାଜି ଉଠିଲା ଫୋନ୍ଟି, ରାତି ୧.୪୫ମି ହବ । ଉଠି ଦେଖେ ତ ଦେହସାରା ଝାଳ… ଭାବି ପାରିଲିନି ଫୋନ୍ଟିକୁ ଉଠେଇବି କି ସେ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ଶାନ୍ତ କରିବି ।ଫୋନ୍ଟିକୁ ଉଠେଇଲା ବେଳକୁ, ସିଟ୍ ଯା !! କେତେ ଚିନ୍ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଗଲା I କାହାର ସେ ଫୋନ୍ଟି ହୋଇଥିବ, ଏତେ ରାତିରେ କିଏ ସେ ହେଇପାରେ, କିଛି ଅଘଟଣ ଘଟିନି ତ? ସତେ ଯେପରି କେତେ ଅବାନ୍ତରିଆ ରାସ୍ତାର ବାଟ ନ ପାଇ…
