କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଫେରି ଆସ ଅଭିମାନିନୀ ମୌସୁମୀ ଗୋ ! କାହିଁ ଗଲ ତୁମେ ମନେ ଭରି ଆଡ଼ ରୁଷା ଫେରି ଆସ, ଦେଖ ! ଏଇ ବର୍ଷା ଋତୁରେ ବି ନିଦାରୁଣ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପୀଡ଼ନେ ଏ ପୃଥିବୀର ଦଶା ॥ ଅସହ୍ୟ ଏ ଆଷାଢ଼େ ଅରୁଣ କିରଣର ଜାଳ ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଚକୋରୀ ବି ତୃଷାର୍ତ୍ତ, ଆକୁଳ, ଚାଷୀ କାନ୍ଦେ ଜଳ ବିନେ ବିଲମାଳ ଶତଧା ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କେମିତି ଶୁଝିବ ଋଣ, ପିଲାଙ୍କୁ ଦେବ ମୁଠେଅନ୍ନ…
ସପନେ ଆସି ଦେ ତୁ ହସି ତୋ’ର ସେ ମିଛ ହସ, ସତରେ ପଛେ ନ ହେଲା ନାହିଁ ହୋଇଯିବ ମୋ ବିଶ୍ୱାସ । ଥିଲା ମୋ ପ୍ରେମ ବାସ୍ତବରେ ତୋ ପାଇଁ ଯାହା ଭ୍ରମ, ମିଛ ମିଛରେ ଖେଳିଲୁ ଖେଳ ଡାକି ତୁ ପ୍ରିୟତମ । ନ ଥିଲା କିଛି ଉପାୟ ମୋର ଥିଲି ମୁଁ ନିରୁପାୟ, ବାଟ ଅଧରେ ହାତ ମୋ’ ଛାଡ଼ି କରିଲୁ ଅସହାୟ । କାହାଣୀରେ ତୁ ଥିଲୁ ଲୋ ରାଣୀ…
ତୁମେ କହିଲ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ, ଗଡ଼ି ଯାଉଥିବା ସମୟକୁ ଆଦୌ ପ୍ରଶ୍ନ ନକରି, କେବଳ ବଞ୍ଚି ରହିବା ପାଇଁ ଆଉ ମୁଁ ସେଇପରି ବଞ୍ଚିବାକୁ ହିଁ, ଜୀବନ ଭାବିନେଲି । ଯେମିତି, କେତେ କିଆ ଫୁଲ ଗୋହିରୀରେ ଝରେ, ନିସ୍ତବ୍ଧ ଓ ନୀରବରେ, ସଜ ଫୁଲ ସବୁ ବାସି ହୋଇଚାଲେ, ବର୍ଷା ଭିଜା ସକାଳର ସାରୁ ପତ୍ର ସବୁ, ଜଣା ନାହିଁ କାହା ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ, ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରୁଥାଏ । ଉପରେ ନୀରବ ଝଡ଼ ବୋହିଗଲା ପରେ,…
ସ୍ୱାଧୀନତା ଅର୍ଥ ମତେ ପଚାରନା ଆଜି ବି ମୁଁ ପରାଧୀନ କାହିଁକି ମିଛରେ ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟିବି ନାରୀ ଅଟଇ ସ୍ୱାଧୀନ ॥ ମାତୃଗର୍ଭେ ଯଦି ସଞ୍ଚରିଯାଏ ମୁଁ ହୁଏ କନ୍ୟାଭୃଣ ହତ୍ୟା ପୁଅଝିଅ ଭେଦଭାବ ଶବ୍ଦଟିକୁ ପରଖେ ମୋ’ ଶୈଶବତା ॥ କିଶୋରୀ ଯୁବତୀ କେଉଁ ରୂପ ମୋର ଚାଖିନାହିଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ସ୍ୱାଧୀନତା କଥା କହିବାଠୁ ଭଲ ରଖିବି ମୁଁ ନୀରବତା ॥ ବାରମ୍ବାର ପଡ଼େ ଲୋଲୁପ ଚାହାଣୀ ନାରୀମାଂସ ଲୋଭୀଙ୍କର ଲୁଣ୍ଠିତା ଲାଞ୍ଛିତା ଧର୍ଷିତା ପତିତା…
ଧନ୍ୟ ତୁମେ ନାରୀ ଦୂର୍ଗା ଅବତାରୀ ଜନମିଛ ଧରା ତଳେ, ସାରା ଦୁନିଆକୁ ସୃଷ୍ଟିକଲ ହାତେ ତୁମରି ଶକତି ବଳେ ॥ କେବେ ମାଆ ରୂପେ ପୁଣି କେବେ ପତ୍ନୀ ଆଉ କେବେ ତ ଭଗିନୀ, ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁମ ବାନା ଉଡ଼ୁଥାଉ ମା’ଗୋ ଜଗତ ଜନନୀ ॥ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ ସାଜି ଶତ୍ରୁ ସଙ୍ଗେ ଲଢ଼ି ଦେଶ ପାଇଁ ଦେଲ ପ୍ରାଣ, ତୁମରି ମହିମା ଏ ସାରା ଜଗତ ସଦା କରୁଥିବ ଗାନ ॥ ସତୀ ସୀତା…
