କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ବାରବୁଲାଟିଏ ମୁଁ… କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ମୋର ରହଣୀ ଆଜି ଏଠି ତ କାଲି ସେଠି ପୁଣି, ନା ଅଛି ଅତୀତର କ୍ଷୋଭ ନା ଅଛି ଆଗତ ଭବିଷ୍ୟତର ଚିନ୍ତା, ମୁଁ କେବଳ ବର୍ତ୍ତମାନରେ ଭାବ ବିହ୍ୱଳ । ନା ଅଛି ଆଶ୍ରୟ ନା କେହି ଆଶ୍ରୟ ଦାତା ମୁଁ ମୋ ଭାଗ୍ୟର ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ବୈଶାଖର ଝାଞ୍ଜି ହେଉ, ହେଉ ଅବା ଆଷାଢ଼ର ମୂଷଳଧାରା ପୁଣି ଶୀତର ଚାଦର ତଳେ କିମ୍ଭୁତକିମାକାର ମୋ ଜୀବନ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଉ ବାସ୍ତବତାର…
ଦୁଇ ଦିନର ଏ ମଣିଷ ଜୀବନ କାହିଁକି ରଖିବା ରାଗ ଅଭିମାନ ଇଶ୍ୱର ସୃଷ୍ଟିରେ ସଭିଁଏ ସମାନ ବାଣ୍ଟି ଚାଲିବା ବନ୍ଧୁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସମ୍ମାନ ॥ ଆସିଛେ ଏକା ଯିବା ହିଁ ଏକା କେହି ଯିବେ ନାହିଁ ଆମ ସାଥିରେ ଯାହା ଆଣିଥିବା ତାହା ହିଁ ନେବା କେହି ନେବେ ନାହିଁ ବାଟିଏ ॥ ପୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ଜନମ ହୋଇଛେ ପୁଙ୍ଗୁଳା ଯିବା ଆମେ ଚାଲି ଗର୍ବ ଅହଂକାର କାହିଁକି କରିବା ଶରୀର ତ ମାଟି ବାଲି…
ନାସ୍ତିକ କରଇ ସୁଖେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଆସ୍ତିକ ନୟନେ ଲୁହ, ଜୀବନଟା ସାରା ଦୁଃଖର ଅଙ୍ଗାର ହୃଦୟରେ ଭରା କୋହ । ନିଃଶବ୍ଦ ସାଧନା ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବନା ତିରସ୍କାର ପାଇଁ ସାର, ସୁଦ୍ଧ ପେୟନୀରେ ପୋକ ପକାଇଲେ ହୁଅଇ ସିନା ଅମର । ପାଳକ ଧରିଲେ ପକ୍ଷପାତି ପଣ ଆଉ କେ ଅଛି ଭରସା, ଏ ଜୀବନେ ସଦା ତମକୁ ସିନା ମୁଁ କରିଅଛି ଏକା ଆଶା । ସତ୍ୟର ପାଣ୍ଡବ ପଶାପାଲି ଖେଳେ ହାରିବା ନିଶ୍ଚେ ପ୍ରମାଣ,…
ହଠାତ ଆଜି କାଇଁ ମନେପଡ଼ିଗଲ ମୋର ଏଇ ଦରସିଝା ସ୍ମୃତିପଟ୍ଟରେ? କ’ଣ ପୁଣିଥରେ ଉଦୁଉଦିଆ ଖାରବେଳଟାରେ କାଳବୈଶାଖୀର ଆଗମନ ପରି ମୋର ଏଇ ରୂପେଲି ଜୀବନରେ ପୁଣିଥରେ ଝଡ଼ ଆଣିବାକୁ? ଚାଲି ଯାଇଥିଲ ପ୍ରେମିକ ସାଜି ସବୁକିଛି ଭାଙ୍ଗି ଚୁରମାର ପରେ କ’ଣଟା ବାକି ଅଛି ଯେ ଆଜି ପୁଣି ମୋ’ ସାଧା ପୃଷ୍ଠାରେ ଲେଖିବାକୁ ତୁମର ଭାରି ମନ? ମୋ’ ଦେହରେ ଢାଳି କଳଙ୍କ ଦୁଆତ ମିଳିଲାନି କି ଶାନ୍ତି? ଦୀର୍ଘ ବର୍ଷ ପରେ ଆସିଯାଉଅଛ…
ସହି ହେଉନାହିଁ ଦୁନିଆର ଦୁଃଖ କେମିତି ସହିବି କୁହ, ସବୁଠି ଖାଲି ହୃଦୟଭରା ଲୁହ କାହା ମୁହେଁ ନାଁହି ହସ ॥ ମା’ଠାରୁ ପୁତ୍ରକୁ ଛଡ଼ାଇ ନେଉଛ କେମିତି ସହିବ ମା, ପିଲାଠାରୁ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଛଡ଼ାଇ କି ଖୁସି ପାଉଛ କୁହ ॥ ସବୁଆଡ଼େ ଖାଲି ମୃତ୍ୟୁର ତାଣ୍ଡବ ଏ ଦେହ ଯାଉନି ସହି, ନୀରବରେ ପ୍ରଭୁ ତୁନି ରୁହ ନାଁହି ପ୍ରଭୁ କର କିଛି ଚମତ୍କାର ॥ ଆଉ କାହା ମନେ ଦିଅ ନାଁହି ଦୁଃଖ…
