କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଆଦିବାସୀ କ୍ଷେତ୍ର ସାନ୍ତାଳ ବସ୍ତି ବଣ ଜଙ୍ଗଲ ସବୁ ତ ଏଠି ନଦୀ ନାଳ ନ ଥାଇ ବି ମଧ୍ୟ ଆମ ସିଂହଭୂମରେ ଖେଳୁଛି ଲହରୀ ॥ ସବୁ ଭାଷାକୁ ନିଜର କରି ସିଂହଭୂମ ସାଜିଛି ଆଜି ବହୁ ଭାଷୀ ଲହରୀ ଛାଣିବ ଯଦି ପକାଅ ଜାଲ ଭାସୁଛି ଏବେ ଭାଷାର ନଗରୀ ॥ ଧାଇଁ ଆସ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନେ ଭାଷାର ବନ୍ୟା ଜଳରେ ପହଁରୀ ନିଜ ମାତୃଭାଷାର ଦଉଡ଼ିକୁ ନିଜେ ଚିର ଦିନ ପାଇଁ ରଖ…
ପ୍ରଶ୍ନଥିଲା, ତୁମେ କିଏ ମୋର? ଉତ୍ତରର ସନ୍ଧାନରେ ଆଜି ମୁଁ ଉଜାଗର, ଅଜଣା ଅଛପା ନୁହଁ ସେ ଉତ୍ତର, ବାସ ଖାଲି ଭାବ ଆଉ ଭାଷା ମଧ୍ୟର ଅନ୍ତର । ମୋ ନୀରବତାର ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ଅନ୍ଧକାରେ ପ୍ରତିଛବି ଶୂନ୍ୟତାର କୋଳାହଳ ତୁମେ ବୈଶାଖୀ ସନ୍ଧ୍ୟାକାଳ… ପ୍ରଶ୍ନଥିଲା, ତୁମେ କିଏ ମୋର? ଅବିରତ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ, ତୁମେ ଧାରା ଶ୍ରାବଣର, ଅକୁହା ଅବୁଝା ପୁଣି କବିତା ମୋ କଲମର… ପ୍ରଶ୍ନଥିଲା, ତୁମେ କିଏ ମୋର !? ନିଶ୍ଚଳ ପ୍ରବଳ, ତୁମେ…
କିଛି ନକହି କେବେ ଆସିଯାଏ ଅଦିନ ଝଡ଼ଟେ ହେଇ ପବନ ଘୋଡ଼ାରେ ଅପହୃତ କରିନିଏ, ମହାଶୂନ୍ୟର ମହାତୀର୍ଥକୁ ଐଶ୍ୱରୀୟ ଧାମକୁ, କି ନର୍କକୁ, କି ଯମପୁରକୁ ସବୁ ଅଧା ଛାଡ଼ି ବାହୁଡ଼ିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୁଏ ମୃତ୍ୟୁର ହାତ ଧରି ଆଉ ଟିକେ ବଞ୍ଚେଇଦେବାର ଆକୁଳ ନିବେଦନ ଥାଏ ଦାବି ପତ୍ରରେ ଆତ୍ମୀୟଙ୍କ ଛାତି ଫଟା ଆର୍ତ୍ତ ସ୍ଵରରେ ପୁଅ ବଡ଼ ହେବାର ସ୍ଵପ୍ନ, ଝିଅ ବାହାଦେବାର ଉଦ୍ୟମ ସ୍ଵାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସବୁ କାମ ପରେ, ପୁଣି ଗୋଟେ…
ମାଟିକାନ୍ଥ ମୋର ଲାଗଇ ସୁନ୍ଦର ଗାଏ ଅତୀତର ଗାଥା ପୂନେଇ ପରବ ଅବା ଶୁଭଦିନେ ପଡ଼ୁଥିଲା ଝୋଟିଚିତା । ଭାସି ବୁଲୁଥିଲା ମାଟିର ମହକ ଗୋବରରେ ଭରା ଦେହ ସହି ଅଛି ସିନା ଦୁଃଖର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଢାଳିନାହିଁ ଟୋପେ ଲୁହ । ଖରା ବରଷାକୁ ସହିଛି ଆନନ୍ଦେ ପରିବାର ଖୁସି ପାଇିଁ ଛାଇପରି ସଦା ରହିଅଛି ଜଗି ମୁରବୀର ହାତ ନେଇ । ହସକାନ୍ଦ ସବୁ ଦେଖିଛି ଆମରି ତଥାପି ରୁଷିନି ଥରେ ପିଲାବେଳ ସହ ଯୌବନ…
ଆସ ଖେଳିବା ଗୀତ ଗାଇବା ଏଇ ମାଟିକୁ ଭଲ ପାଇବା ଆମେ ସବୁ ଭାଇ ଭାଇରେ ସାନ ବଡ଼ କେହି ନୁହେଁରେ ଗୋଟିଏ ମାଆର ଆମେ କୋଟିଏ ସନ୍ତାନ ହୃଦୟରେ ଆମ ଗୋଟିଏ ପ୍ରାଣ ନିଜେ ହସିବା ଦୁନିଆକୁ ହସାଇବା ଏଇ ମାଟିକୁ ଆମେ ଭଲ ପାଇବା ॥ ମାଟିମା’ କୋଳେ ଆମେ ନେଇଛୁ ଜନମ ତା’ରି ପାଣି ପବନରେ ଗଢ଼ା ଆମରି ଜୀବନ ଏଇ ମାଟି ଆମ ମାଆ ବିପଦ ଆପଦରେ ହୁଅଇ ସାହା ତା’ର…
