କେବେ ମନର କଥା ତ କେବେ ମନର ବ୍ୟଥା ଆଉ କେବେ କିଛି ତଥ୍ୟକୁ ପରିବେଷଣ କରିବାର ଏକ ବିଶେଷ ମାର୍ଗ ହେଉଛି କବିତା, ଯାହାକି ଲେଖକରୁ ହୃଦୟରୁ ସିଧା ପାଠକର ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ।
ଭଉଣୀ, ଖାଲି ପରିଚୟଟେ ନୁହେଁ କେଉଁ ତୁଚ୍ଛ ସମ୍ପର୍କର ଏକ ଅଭିମାନ, ଏକ ଅନୁଭୂତି ନିଜର ବୋଲି ଭାବି କାହା ଉପରେ ଗର୍ବ କରିବାର ନିଜଠୁ ଅଧିକ କାହାକୁ ଭଲ ପାଇବାର ଯେଉଁ ଭଲ ପାଇବାରେ ନଥାଏ କିଛି ଲୁକ୍କାୟିତ ଲାଳସା ଅବା କିଛି ପାଇବାର ଆଶା ଥାଏ କେବଳ ନିଶ୍ଵାର୍ଥପର ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ଆବେଗ… ଆବେଗ, ଭାଇର ଭଉଣୀ ପାଇଁ ତା’ର ସୁଖ, ସମୃଦ୍ଧି ଓ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ତା’ ପାଦରେ ଯେମିତି କଣ୍ଟାଟେ ନ…
ଭାବିନଥିଲି କେବେ ଅଚିହ୍ନା ପ୍ରାୟ ମୁଁ ହେବି ତୁମ ପାଇଁ ସେ ଦିନ ଜହ୍ନ ବୁଡ଼ିଗଲା ପରେ । ପ୍ରେମର ସଳିତା ଜାଳି ମୋ ହୃଦୟେ ସାଥେ ଥିବ ବୋଲି ଦେଖାଇ ଆଲୋକ ଛାଡ଼ି ଦେଲ ଏକା ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ । ପରିସ୍ଥିତି ସାଥିରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ କହି ଅଧରେ ମିଛ ହସିବା ଶିଖାଇ ଭୁଲିଗଲ କି ମତେ କିଛିଦିନରେ? ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ତଥାପି ପାରୁନି କହି ଏତିକି ମାଗୁଣି, ମନେନକର ପଛକେ ଭୁଲିଯିବନି କେବେ ଏ ଜୀବନ…
କାଲି ରାତି ପୁଣି ବରଷିଛି ମେଘ, କାଲି ରାତି ପରା ଭିଜିଛି ଶେଯ !! ସିୟାହି ଝରିନି କଲମରୁ କାଲି, ତଥାପି ଭିଜିଛି ମନ କାଗଜ ! ଲେଖିବି କାହିଁକି ଲେଖିବି କେମିତି, ବୁଡ଼ୁଛି ଖାଲି ପ୍ରେମ ଜୁଆରରେ । ତଥାପି ମୁଁ ତୃଷା ତୀବ୍ର ବୈଶାଖର, ତୁ ବନ୍ଦୀନି ତୋ’ ଚାରି ଦୁଆରରେ । ତା’ ବାଦେ ରହିଛି ଅନେକ ପ୍ରାଚୀର ପ୍ରେମ ପଥେ ପରା କଣ୍ଟକ ଭରା । ଶାଖାରେ ଫୁଟିବା ଥିଲା ଗୋଲାପଟି,…
ଆଶ୍ରା ନେଇଥିବା ବାଇ ଚଢ଼େଇଟି ନୀଡ଼ ଭାଙ୍ଗି ଉଡ଼ି ଯାଏ ଜମା ହେଇଥିବା ବରଫ ଖଣ୍ଡଟି ପାଣି ପରି ବୋହି ଯାଏ ଏମିତି କାହିଁକି ହୁଏ? ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଟେ ଭିଡ଼ ଭିତରୁ ଆପଣାର ମନେ ହୁଏ ନିଜର ଲୋକଟି ପାଖରେ ଥାଇ ବି ନିଜଠୁ ଦୂରେଇ ଯାଏ ଏମିତି କାହିଁକି ହୁଏ? ବେଳାଭୂମିରୁ ବାଲି ଘରଟିକୁ ସମୁଦ୍ର ଭସେଇ ନିଏ କାହିଁ କେତେ ଦୂରୁ ଶାମୁକା ଗର୍ଭରୁ ମୁକୁତା ଫେରେଇ ଦିଏ ଏମିତି…. କାହିଁକି ହୁଏ ?…
ଜାଣିପାରନ୍ତି ଯଦି ମୁଁ ଆଜି ମୋ ଜୀବନର ଶେଷ ଦିନ ତଥାପି କ’ଣ ଆଜି ଯାଇଥାନ୍ତା ଠିକ୍ ସେମିତି ଗଲା ଦିନ ସବୁ ମୋର ବିତିଛି ଯେମିତି ନା… ମରିବା ଭୟରେ ବଞ୍ଚିଯାଇଥାନ୍ତି ସେ ସମୟକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକଟି କ୍ଷଣ । ବଳକା ପଡ଼ିଯାଉଥିବା ସମୟ ସବୁ ହୁଏତ ସେଦିନ ପାଇଁ ପଡ଼ିଯାଆନ୍ତା ନିଅଣ୍ଟ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ଚନ୍ଦ୍ର ଉଦୟର ସୀମିତ ପରିସୀମା ଭିତରେ ହୁଏତ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ପୂରଣ ହେବାପାଇଁ ଖୋଜୁଥାନ୍ତେ ବାଟ । ଲୁହ…
